Saturday, October 20

Trots

Als je iets fout doet, doe het dan GOED fout. Dat was mijn filosofie vandaag.

Zaterdag-ochtend... Ik lag er pas laat in (na twee dagen te zijn weggeweest i.v.m. bruiloftsgerelateerde zaken) en kwam er dus ook laat uit. Het was ijzig koud in huis...raar... Ik kijken naar de ketel: ja hoor, een knipperend nummertje 4. Dat kan nooit veel goeds betekenen, dus dan de gebruiksaanwijzing er maar eens bijpakken.

4. Geen vlamsignaal na ontsteken of zekering F1 kapot.

O-keee... En nu? Ik doe maar het eerste wat er in me opkomt: ik druk op RESET. Alle lichtjes gaan uit en weer aan. Een hartstochtelijk gekreun komt uit het hart van de ketel, een woedend geborrel lijkt uit het binnenste te komen en het hele apparaat begint te schudden en trillen. Ik doe een stapje terug. Opeens houdt het op, en lijkt het apparaat weer in orde.

Even kijk ik het aan. Er lijkt niets engs meer te geburen, dus het zal wel okee zijn... Op naar de douche. Als ik de warme kraan opendraai, hoor ik vanuit de keuken de ketel woedend brullen en kraken. Zou het goed gaan? Ik houd mijn hand onder het water: hmm, gewoon lekker warm. Ik duik onder de douche, en nèt als ik helemaal ben ingezeept en -geshampood, houdt de ketel er weer mee op. Een ijskoude straal komt uit de douchekop en met een zacht (en heel mannelijk) gilletje spring ik er onder vandaan. Zo goed en zo kwaad als het gaat, spoel ik de zeepresten van me af en loop weer naar de ketel.

Ja hoor, hij knippert weer. Deze keer is het nummer 5. De gebruiksaanwijzing er maar weer bij.

5. Vlamfout tijdens ontsteken.

Ja. Goed. Ehm... Nog maar eens RESET. De hele cyclus herhaalt zich en nu knippert nummertje 4 weer. Goed, dit gaat nergens heen. Aankleden en de monteur maar eens bellen dan.

De mevrouw achter de balie (tenminste, ik stel me haar aan een balie voor) zegt dat ik eerst de verwarming moet bijvullen en dan moet ontluchten. 'Weet u hoe dat moet?' Ik antwoord heel mannelijk en zelfverzekerd van ja en hang op. Ik loop naar de ketel en kijk of er ergens een heel grote sticker met 'HIER BIJVULLEN' op de ketel zit, met een duidelijke pijl erbij. Hmm, niet dus. O-keeee. Dan papa maar eens bellen. Papa legt uit hoe het moet: niet bij de ketel, maar bij de radiator in de badkamer. Daar kan je dan de slang van de wasmachine aan aansluiten en de verwarming bijvullen. Goed, simpel!

Draai het koperen sluitdopje eraf. CHECK.
Sluit de slang van de wasmachine aan. CHECK.
Draai het kraantje op de radiator open. CHECK
Draai het moeilijk uitziende draaidingetje op de radiator open. Hmm. Niet CHECK.

Moet ik dit moertje/boutje/dopje/dingetje er nou afdraaien of niet? Vast wel. Hup, eraf met dat ding. En dan kan dit koperen buisje er vast wel uit... Een keiharde en ijskoude straal stinkend water sproeit in mijn gezicht, over mijn lijf en door de badkamer. Baddoeken, weegschaal, badmat en wasmand zijn binnen enkele seconden volledig doorweekt. Ikzelf trouwens ook. Mijn kleren plakken aan mijn lijf en het stinkende water drupt van mijn gezicht terwijl ik panisch mijn hand over de opening druk, waar met grote kracht het water uit wil ontsnappen. Ik kijk om me heen, op zoek naar het ontbrekende koperen buisje dat overduidelijk NIET verwijderd had moeten worden. Ik lokaliseer het achter de wasmachine.

Okee, probleem. Hoe pak ik het buisje zonder dat alles weer wordt ondergestraald met water...? Ik vertrouw op mij katachtige reflexen en besluit alles in één soepele beweging te gaan ondernemen. Met mijn heup draai ik de wasmachine opzij en ik maar me klaar voor een duik naar de grond. In mijn hoofd tel ik tot drie...

Eén...

Twee...

Drie!

Ik draai me opzij, hoor 'KKKRRRRKKKKK!', voel hoe mijn bovenbeen draait terwijl mijn onderbeen blijft staan, voel een verblindende pijn in mijn knie, en het wordt grijs voor mijn ogen. Als ik weer bijkom, lig ik met mijn hoofd in de WC-pot en hoor ik boven me de straal fel neerkletteren op de badkamervloer en mijn rug. Met ontzettend veel moeite en pijn kom ik overeind (knie is onbruikbaar geworden en ik sta onhandig huppelend in een poel stinkend water) en druk mijn hand weer op het gat. In mijn andere hand heb ik -wonder boven wonder- het koperen buisje dat ik in mijn katachtige soepele beweging ging pakken.

Okee, denk ik verward, nu alleen dat ding weer in het gat en het ergste is voorbij. Als ik (deze keer inderdaad met een soepele beweging) het buisje in het gat druk, merk ik meteen dat er iets mis is... Ja hoor, het plastic beschermdingetje is eraf gevallen en de straal gaat onverminderd door, maar nu in meerdere richtingen. Ik kijk om me heen en zie het beschermdingetje liggen... achter de wasmachine.

Goed, daar gaan we weer. Terwijl ik een kreet van pijn slaak, grijp ik het dingetje van de grond. Met moeite wurm ik het koperen buisje weer uit het gat en word wederom begroet door een plens water in mijn gezicht. Ik wriemel het plastic beschermdingetje om het koperen buisje en prop het geheel weer in het gat. Eindelijk! De straal houdt op... Ik begrijp dat ik dat koperen boutje/moertje/dopje/dingetje dus niet had moeten verwijderen en schroef het er snel weer op.

Okee, dat is achter de rug. Ik draai het koperen buisje met plastic beschermdingetje rond in het gat zodat het water vanuit de slang de verwarming in kan, en zet de kraan aan. Het wijzertje van de drukmeter loopt langzaam omhoog naar 2 en ik draai de kraan weer dicht. Dat zou het moeten zijn. Het zou opgelost moeten zijn. Hinkend, nat en rillend loop ik alle verwarmingen na met het onluchtingssleuteltje en als dat gedaan is, begeef ik me weer naar de ketel.

RESET.

...

BrrrrrrRRRRRRROOOOOEEEEEEEEEEEEE!!!!

De ketel gaat harder dan ooit tekeer, de beschermkap staat te schudden en snel trek ik de stekker uit het stopcontact.

Stilte.

Even sta ik besluiteloos in de keuken en dan geef ik het op. Ik ga de monteur weer bellen.

Mevrouw aan balie neemt weer op. "Oh, dus dat was het niet, begrijp ik? Da's jammer. Nou, dan sturen we gewoon iemand langs hoor..." zegt ze vermoeid. Ze deelt me mede dat het ontzettend druk is en dat het wel even kan duren voordat er iemand langs kan komen. Ik bedank haar, hang op en ga me omkleden. Als ik de natte, koude kleren van mijn lijf stroop, voel ik me toch wel een beetje trots: ik heb in ieder geval zelf de verwarmng bijgevuld en ontlucht!

Twee uur later komt de monteur. In ongeveer 45 seconden is hij klaar met het vervangen van een verstopt... dingetje ofzo, weet ik veel... Ik aanschouw de man vanaf de bank, rillend en met een ontzette knie en doe alsof er niets aan de hand is. Ieder zijn vak...

4 comments:

Anonymous said...

och jee, ik heb echt medelijden! Hoe gaat het met je knie? Als ik iets voor je kan doen laat je het weten he?
Karin

sytske said...

dat filmpje is geweldig!! Maar ik hoop dat t je nooit meer overkomt.
X

Anonymous said...

Hoi Wouter, ik heb in tijden niet zo gelachen, het was me weer een genoegen, groeten Leni

Anonymous said...

Hoi Wouter,
Wist je al dat het water uit de verwarming giftig is?
Voel je al iets?
rare vlekken of pijntjes?
sterkte he!

XXX Emmy