Monday, September 29

Magda en de Kaasvlinders - Deel 1

Ik had ineens zin om een klein verhaaltje te schrijven. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar het heengaat, maar ik zal het in delen hier op mijn blog zetten. Het verhaaltje heet Magda en de Kaasvlinders, en het vindt zijn oorsprong op mijn werk. Nou ja, 'oorsprong' is misschien een wat groot woord. Ik heb de afgelopen dagen wat lol gehad met collega E over kaas, vraag me niet waarom: lang verhaal. Hoe dan ook. Ik kwam gister thuis en het woordje 'kaasvlinder' zat in mijn hoofd geprent. Daar kwam vanzelf een verhaaltje -althans een begin- uit voort. Laten we maar kijken waar het schip strandt, he? Veel leesplezier!

Magda en de Kaasvlinders - Deel 1

Kleine Magda was gek op kaasvlinders. Was ze altijd al geweest. Als je haar had gevraagd waarom ze zo lekker vond, had ze je het niet kunnen vertellen: ze was er gewoon gek op! Het maakte haar ook geen zier uit waaròm ze ze lekker vond. Voor haar had dat net zoveel betekenis als de lengte van een mier of de manier waarop een horloge werkt. "Wat maakt dat nou uit!?" riep ze als een of andere oom weer eens op een verjaardag vroeg wat ze er zo lekker aan vond. "Ik ben er gewoon gek op!" Als Magda haar zin kon hebben, zou ze dag en nacht kaasvlinders eten. Kaasvlinders in haar ochtendmuesli, kaasvlinders op een broodje tijdens de lunch en een kaasvlinderlasagne uit de oven voor het avondmaal. Met natuurlijk lekker wat kaasvlinder-ijs als toetje.

Magda's moeder was niet zo blij met de kaasvlinderliefde van haar dochter. Om precies te zijn: ze maakte zich ernstige zorgen over kleine Magda. Hoe moest dat nou verder met dat kind? Hoe zou ze ooit iets kunnen bereiken als ze alleen maar om kaasvlinders gaf? Want kaasvlinders, zo vond Magda's moeder, waren nu niet echt een onderwerp waarop je kon afstuderen aan de universiteit. Niet dat het al zover was. Magda was nog maar 8, en de universiteit was nog een heel eind weg. Maar Magda's moeder was een zorgelijke vrouw en ze lag soms nachten wakker, woelend en piekerend over geld, de economie, oorlogen in verre landen en natuurlijk over... de kaasvlinders.

Je zou denken dat Magda's moeder simpelweg 'nee' had kunnen zeggen tegen haar dochter, want dat doen moeders nu eenmaal dagelijks tegen hun dochters. En inderdaad, ook Magda's moeder had vaak 'nee' gezegd. Tegen een televisie, tegen wéér een nieuwe das, zelfs tegen die nieuwe CD die haar dochter zo graag wilde hebben. Maar tegen kaasvlinders? Nee, dat durfde Magda's moeder niet. Ze had het natuurlijk wel eens geprobeerd. Toen Magda 5 was, en ze weer eens in de winkel bij de snacks hadden gestaan zette moeder stoïcijns haar handen op haar heupen en keek streng naar kleine Magda. "Luister goed, Magda", had ze gezegd. "Mama kan niet zomaar elke keer kaasvlinders voor je kopen! Het is niet goed voor je en wie weet wat voor andere lekkere dingen er nog te vinden zijn in de supermarkt! Zoals chocolaatjes of dropjes!" Hierop gaf ze Magda een duwtje tegen haar kont in de richting van de andere schappen. Maar Magda wilde er niets van weten. Koppig draaide ze zich om en wees met een klein vingertje naar de goudkleurige pakken. "Ikke wil kaa-vlinners!" zei ze bozig en zette in een onbeuwste imitatie van haar moeder ook de handjes in de zij. Magda's moeder wist dat het nu of nooit was. Ze ging op haar hurken tegenover het kleine meisje zitten en pakte de handjes vast. "Magda, het is nu afgelopen, goed? Vandaag kopen we GEEN kaasvlinders, of je dat nu leuk vind of niet". Moeder had haar liefste, doch onwrikbare stem opgezet, de stem die duidelijk maakte dat er GEEN televisie, das of CD zou komen. Die stem werkte altijd goed en het was het sterkste wapen dat ze had. Jammer genoeg werkte hij nu niet. "IKKE WIL KAA-VLINNERS!", gilde kleine Magda en een paar mensen keken om. 'Geef dat kind toch kaasvlinders' leken de gezichten te zeggen. Magda's moeder trok een verontschuldigend gezicht naar de bijstaanders en trok Magda dichter naar zich toe. "Magda", fluisterde ze met samengeknepen kaken, "ik wil NIET dat je zo tegen me schreeuwt in de winkel. Ik ga GEEN kaasvlinders voor je kopen en daarmee UIT. Begrepen?" Magda was even beduusd van haar moeders boze gezicht en deed een stapje terug. Langzaam stond moeder op, veegde een lok haar uit haar gezicht en keek om zich heen. Gelukkig, de meeste mensen waren alweer doorgelopen. Wat een gedoe over die rottige kaasvlinders zeg! Terwijl ze zichzelf feliciteerde met haar overwinning over haar dochter, schrok ze van een rammelend geluid. Wat nu weer? Ze keek om en schrok: aan de schappen van de snacks hing haar dochter, in haar hand een doos kaasvlinders en onderwijl hier en daar een ander pak zoute snacks van de planken werpend. Net voordat Magda een verzameling Tucs over zich heen zou krijgen, greep moeder haar vast en tilde haar van het schap af. Furieus keek ze naar haar dochter, die met geschrokken ogen en gebogen hoofd voor haar stond. Ze frummelde met het pak kaasvlinders, dat gescheurd was. "Magda, ik zeg het nog één k... ", begon moeder, maar toen begon kleine Magda hartverscheurend te huilen. "Ikke.. snif snif.. wil ... kaa-vlinners.. snif", bracht het meisje snotterend uit en de mensen begonnen weer om te kijken naar de vrouw met haar lastige kind. 'Wat een akelige vrouw', leken de gezichten nu te zeggen en Magda's moeder voelde dat ze bloosde. Ze zuchtte en aaide Magda over het hoofd. "Goed dan", zei ze wanhopig en ze wist dat ze verslagen was. Meteen begon Magda weer te glimlachen, terwijl de laatste tranen nog over haar wangetjes geleden.

einde deel 1

No comments: