De Grote Boodschap # 12

Tijdens een tochtje in Utrecht kwam ik terecht bij een AH die ik nog niet eerder bezocht had: leuk! Want hoewel alle supermarkten in principe gelijk zijn, hebben ze toch allemaal weer een andere 'feel'. Ik ben toch al een winkelwisselaar, zoals jullie weten, dus het idee om dit onbekende gebied te verkennen was niet te weerstaan.

Ik liep zo een beetje rond: op zoek naar inspiratie voor het eten van die avond en tegelijkertijd genietend van de spanning van het niet-weten-welke-schappen-er-om-de-hoek-zijn, en kwam op een gegeven moment langs een groep jongetjes van een jaar of 9. Ze stonden met zijn allen op een rij tegenover de snoepschappen en keken bedenkelijk.

Het groepje had een duidelijke indeling: jongetje 1 was de leider, jongetje 2 was de penningmeester en jongetje 3 en 4 waren snoepcommissieleden. Ze waren hier met een missie en die missie was (uiteraard): zoveel mogelijk snoep kopen voor het gelimiteerde budget waar ze over beschikten. Jongetje 1 legde zijn snoepvoorstel voor aan de anderen. Een zakje van dit, een pakje van dit, een paar repen en wat ijsjes. Jongetje 2, de penningmeester, begon te tellen en kwam tot de conclusie dat ze op deze manier 80 cent te kort kwamen. Jongetje 3 en 4 begonnen na deze mededeling verwoed in hun zakken te graaien om te controleren of ze niets over het hoofd hadden gezien tijdens hun pre-snoepmissie-vergadering. De penningmeester bleek gelijk te hebben gehad: 80 cent te weining.

Er begon nu een discussie. Wat konden ze laten vallen uit het originele voorstel, zonder de uitgemeten balans te verliezen die de leider had opgesteld? En was het wel haalbaar om met hetzelfde concept door te gaan, aangezien het nu sowieso niet binnen het budget bleek te vallen? Was het niet realistischer om dit probleem met een schone lei aan te pakken en een volledig nieuw plan te fabriceren?

De leider vond dit allemaal niet zo'n prettig idee: het was duidelijk dat hij zich in zijn posititie voelde aangetast. Hij spoorde de penningmeester aan om een natelling te verrichten. Jongetje 2 ging weer aan de slag en kwam tot dezelfde conclusie als eerder: ze hadden te weinig budget.

Nu vond er een ommezwaai plaats in de gemoedsgesteldheid van de groep. Er begonnen zich ontevreden geluiden te vormen in de commissie en hier en daar gingen stemmen op die de capaciteiten van de leider in twijfel trokken. De leider merkte deze oppositievorming op en begon luidkeels zijn voorstel te verdedigen. Het mocht echter niet baten: jongetje 3 en 4 dienden een motie van wantrouwen in en jongetje 1 werd per direct van zijn functie ontheven.

Vliegensvlug nam jongetje 3 het fabriceren van een nieuw snoepplan op zich. Binnen de kortste keren was hij eruit en ging de penningmeester weer aan slag. Succes! Het nieuwe voorstel viel niet alleen binnen het budget; het liet de groep zelfs nog ruimte om een extra item toe te voegen aan hun snoeplijst. De penningmeester en jongetje 4 juichden dit toe, terwijl jongetje 1, de voormalige leider, mokkend achteraan stond. Toen hem om zijn mening werd gevraagd, trok hij ongeïnteresseerd zijn schouders op: hij bevond zich duidelijk in een moeilijke positie.

Zijn gemok en desinteresse gingen verloren in het enthousiasme van de andere drie. Uitgelaten begonnen ze de onderdelen van het nieuwe snoepplan te verzamelen en in een mandje onder te brengen. Na het grijpen en graaien renden ze naar de kassa, jongetje 1 met de armen over elkaar.

Dit alles voltrok zich in minder dan een minuut: de jongetjes stonden er toen ik aankwam in het gangpad en waren al weg toen ik het eind bereikt had.

Toen ik even later aankwam bij de kassa, en mijn spullen uitlaadde, hoorde ik rumoer: twee kassa's verderop stonden de jongetjes, kibbelend over het één of ander. Ik zag dat de caissière verontschuldigend met haar hoofd schudde, en dat de penningmeester met een rood hoofd een stukje naar achter was gestapt. Zijn laatste berekeningen waren onjuist geweest, bleek nu, en de caissière begon spullen uit de stapel snoep te halen om op die manier tot een aanvaardbaar bedrag te komen. Jongetje 1, de voormalig leider, stond dit alles met glunderende ogen te bekijken: blijkbaar zag hij alweer een kans om te worden herkozen...