Groene vingers

Ik dacht: 'Leuk, dan zet ik deze plant eens hier, en dat tafeltje daar en hier die lamp, enzo'. Hartstikke leuk. Beetje decoreren, zoals het een goede homo betaamt (echt, het staat in mijn homohandboek, pagina 39: 'Hoe je je huis dolletjes herinricht'). Dus ik een beetje slepen en een beetje proberen en na een uurtje was ik tevreden. 'Dolletjes', dacht ik nog, en ging weer aan het werk.

Wist ik veel dat Grote Plant daar zo op zou reageren? (Beetje tussen-info: ik heb de meeste planten in mijn huis een naam gegeven, maar deze ene groene vriend gaf me maar geen inspiratie. Vandaar dus 'Grote Plant'). Anywayssss, ik had Grote Plant dus verplaatst van zijn plekje bij het raam naar zijn nieuwe domicilie naast mijn televisie, waar hij kan meekijken terwijl ik achter de computer werk.

Na een paar dagen op zijn nieuwe plek, begon Grote Plant zich te roeren. Tijdens mijn werk voelde ik zo nu en dan een kietelend prikje in mijn nek. Als ik dan omkeek, zag ik een blad van Grote Plant bedreigend dicht bij me bungelen. 'Snel opgelost', dacht ik dan, en draaide de plant een stuk om, zodat de priemende bladeren niet meer op kriebelafstand waren. Binnen de kortste keren voelde ik dan weer een prikje en het bleek dat Grote Plant een nieuw blad in mijn richting had gehangen. Verder draaien van de pot had geen zin: een nieuw uitstekend blad vond telkens weer mijn nek.

Wat wil Grote Plant? Is hij niet gelukkig op zijn nieuwe plek? Wil hij terug naar zijn oude plaats omdat hij het uitzicht mist? Of misschien is het uitreiken van de bladeren juist een liefdevol gebaar? Misschien wil Grote Plant zijn genegenheid tonen door zo nu en dan even mijn nek te strelen met zijn stengels.

Puh, er is wel wat meer voor nodig om mijn plantaardigheid aan te wakkeren. Pas als Grote Plant mij een bloemetje aanbiedt, zal ik een groene affaire overwegen...