Bedankt.

Hee hallo allemaal. Sorry dat ik even niet geblogd heb, maar misschien kunnen jullie je voorstellen dat het even een beetje moeilijke week was...

Ik ben een beetje bijgekomen van Midas' plotselinge dood en wil jullie bedanken voor de lieve woordjes en de steun die ik zowel op als buiten dit blog heb gehad. Is echt een rottig iets, een huisdier dat ineens wegvalt en het raakt je harder dan verwacht.

Midas was een apart beestje, zoals sommigen van jullie wellicht weten. Toen hij hier kwam wonen, was hij al absurd klein, maar die staat van grootte behield hij toen hij na een paar maanden ziek werd. Hij had een virus, en de dierenarts had maar weinig vertrouwen in een goede afloop. Het beest had constante diarree, en werd steeds lustelozer. Gelukkig bood een bezoek het asiel een oplossing: de dierenarts daar gaf me speciaal voer, en wat pillen en na een week of twee was Midas er weer helemaal bovenop! Helaas had hij door zien ziekte een groot deel van zijn groeispurt gemist en daardoor was hij nog steeds klein van stuk. Een soort puberkitten zegt maar. En dat is hij eigenlijk altijd gebleven.

Zijn ziekte bracht ook met zich mee dat hij bijna altijd binnen moest blijven en daardoor erg aan mij hechtte (en ik aan hem). Hij was veel aanhankelijker dan Icarus die volop de boze puber uithing (ik heb herhaaldelijk geroepen: "Het is hier geen hotel!" als ik hem zag binnenkomen, snel een hap eten wegkauwend en daarna weer snel terugkeerde naar zijn activiteiten buitenshuis). Iekje lijkt overigens ook aangeslagen. Hij loopt de laatste dagen een beetje verloren rond en lijkt wat aanhankelijkheid van Midas overgenomen te hebben. Gisteren sprong hij spontaan op schoot, wat hij al heel lang niet meer had gedaan!

Nou ja, het is in ieder geval flink wennen. Niet in het minst vanwege de naam van dit blog... Ik heb even overwogen om een nieuwe blog te starten, met een andere naam, maar eigenlijk is het wel mooi zo: kijkt ie me toch nog af en toe aan.