Wansmaak

Ik dacht dat ik het ergste van het ergste wel had gezien na 'The Producers', maar echte wansmaak moest nog komen, weet ik na het kijken van 'Hamlet 2'.

Denk nu niet dat ik deze twee films ga afkraken! Integendeel! Ik ben genetisch verplicht om musicals leuk te vinden. Nou ja, misschien niet genetisch, maar toch zeker geaardheidsgewijs... En laat ik je dit vertellen: 'The Producers' is echt een ontzettend coole film en waarschijnlijk ook een leuke toneelervaring, dunkt me.

Nou, laat me dan eens vertellen waarom ik het over wansmaak heb. Beide films gaan over theaterstukken. In 'The Producers' krijgt theaterproducent Max Bialystock, de maker van extreem slechte stukken, te horen van zijn accountant Leo Bloom dat hij technisch gezien meer geld kan verdienen met het maken van een flop dan met een hit, door een accountants-trucje uit te halen. Bloom en Bialystock gaan vervolgens op zoek naar het allerslechtste stuk en de allerslechtste regisseur om hun miljoenen te verdienen. Ze vinden Franz Liebkind, een in Amerika wonende neo-nazi die het stuk 'Springtime for Hitler' heeft geschreven, wat zo'n beetje een liefdevolle ode aan de dictator is. Voor het aanstellen van een regisseur wenden de twee zich tot Roger Debris, een relnicht wonende in een kitscherige villa omringd door nog nichterigere mannen, die alleen maar 'foute musicals' maakt.

Met deze gouden combinatie denken Bialystock en Bloom hun flop binnen te hebben, en alles lijkt goed (of juist fout) te gaan en het publiek lijkt inderdaad te walgen van de musical, maar als de zingende Hitler ineens wel erg grappig blijkt te zijn, wordt 'Springtime' ineens een hit, en loopt alles in het honderd.

Goed, de kunst van het in beeld brengen van kitscherige onzin is natuurlijk het gebruiken van een kader waarin alles mogelijk is waardoor de filmmaker juist het omgekeerde bedoelt dan wat in beeld verschijnt. Zo kwam regisseusse Susan Stroman weg met de ongelooflijk beledigende beelden van 'Springtime for Hitler'. En, grappig genoeg: het is echt een waanzinnig stukje kitsch! Kijk en huiver!



Nou, dat was al aardig wansmakerig, hè? Heerlijk toch? Ik keek deze scene echt met open mond toen ik hem voor het eerst zag, voordat ik in lachen uitbarstte! Het grappige is dat de schrijver van de film Mel Brooks is, die hartstikke Joods is en op deze manier op een ingenieuze manier het hele Derder Rijk onderuit haalt.

Ik dacht ook dat het niet erger kon. Dat was dus niet zo. Vandaag keek ik 'Hamlet 2', het verhaal van theaterdocent Dana Marschz, die zijn studenten overhaalt zijn toneelstuk Hamlet 2 op te voeren. Het stuk dat hij geschreven heeft, een direct vervolg op Shakespeare's Hamlet, heeft in de rol Hamlet, Jezus, Hilary Clinton en alle personage uit de originele Hamlet, die in het eerste verhaal overleden zijn. In Marschz's verhaal gaat Hamlet met hulp van Jezus terug in de tijd (met een tijdmachine uiteraard) om al zijn geliefden te redden van hun dood. Echt een be-lachelijk verhaal natuurlijk, en de directie van de school wil het stuk verbieden omdat het beledigend zou zijn. Marschz en zijn studenten vinden toch een manier om het stuk op te voeren en wat er dan volgt is ook weer te erg om te omschrijven. Kijk naar een compilatie van de film en het hoofdnummer uit 'Hamlet 2': 'Rock me, sexy Jesus' en huiver nog meer...