Koekjes

Vandaag heb ik echt BIJNA in mijn broek geplast van het lachen. Het scheelde echt maar een haartje! Goed, ik zal het snel uitleggen: ik was in de supermarkt (uiteraard) om wat kleine boodschapjes te doen. Ik zag tussen de groenten en de soepen het volgende bouwwerk staan:



Voor de duidelijkheid: het is een soort speelgoed-koekjesfabriek met als koks verklede teddyberen die zogenaamd koekjes aan het bakken zijn. Leuke reclamestunt van LU: welke moeder neemt nou niet een pak koekjes mee als je net met je kind 5 minuten naar koekenbakkende beren heb staan kijken?

Hoe dan ook. Ik liep daar voorbij en ik zie een vrouw naar de uitgestalde pakken koekjes staan kijken. Op de één of andere manier heeft ze niet door dat er een pseudo-koekjesfabriek naast haar staat, want ze kijkt nogal stoïcijns voor zich uit.

Dan ineens begint er keihard een bijzonder koddig muziekje te spelen: de stellage was duidelijk veel te hard afgesteld en het schalde door de hele winkel heen: POM POM POM. Op een soort hoempapa muziekje beginnen alle beren te bewegen en te zingen.

De vrouw die erbij stond, keek twee seconden HEEL geschrokken en deed vervolgens net alsof er geen 20 dansende zingende teddyberen naast haar aan het dansen en zingen waren.

Goed, misschien had je erbij moeten zijn, maar de kop van die vrouw was echt HILARISCH!

Porno voor Jezus

Ze zit aan de bar en babbelt de hele tijd door: semi-vaste gast J. Best een leuk mens, maar als er wat alcohol (lees: een HELEBOEL alcohol) in zit, kletst ze je de oren van de kop. Het grappige is dat ze dat doet één enkel onderwerp waarover ze haar mening ongeveer 36 keer herhaalt.

Voorbeeld van vanavond...

De situatie: ik sta van achter de bar met stamgast F1 en stamgast F2 te praten over het verschil tussen televisieprogramma's van de commerciele en publieke omroepen. J. hoort het aan en zegt zo nu en dan "Ja..." of "JA!", wanneer ze denkt dat het gepast is (wat maar zelden zo is). Op een bepaald moment komt het gesprek terecht bij 'Man Bijt Hond' en dat dat programma over 'èchte mensen' gaat.

Op dat moment begint J. een verhaal (okee, niet echt een verhaal, maar dat komt er het dichtste bij) te vertellen.

"Dit waz heel aparttt... Daar was een pianist en die ging door de vuilniszakk... Pingelingelingeling!" J. beeldt nu pianospelen uit. "Die woonde in zo'n heel klein... Maar hij kon spélen!! Hij waz heel intelligent, maar hij kon spélen! In zo'n klein huisje! Stapels boeken, STAPELS boeken! En spélen, SPÉLEN! En dan ging ie zo tussen die vuilniszakken door... 'Ik ga nu naar bed!' riep ie dan en...maar hij kon spélen! Maar dat was dus heel zielig!"

Ik sta haar even aan te kijken. Ik ga ervan uit dat ze een programma heeft gezien waarin een pianist in een klein huis woonde en dat ie veel boeken had (en waarschijnlijk ook veel vuilniszakken) en dat ie ook intelligent was. Oh, en hij kon ook spelen.

J. gaat vrolijk verder: "Stapels boeken, STAPELS!! Dat was dus van de EO, dus ze gingen kijken of ie dan met God in contact was, ofzooo... Maar spelen dat ie kon! Pingelingeling!! En dan...en dan door die vuilniszakken heen! Pingelingelingeling! Echt, maar dat vind ik dus niet kunnen, want dat is dus niet echt netje... Maar hij was heel intelligent! En maar spelen, spelen! En met van die staaaaapels boeken om hem heen! En maar spelen! En dus of ie met God in contact was, maar dat kan dus niet, want dat is PORNO VOOR JEZUS!"

Dit was het moment dat ik heel snel iets anders ging doen...

Brief aan de Zon

De Zon
De Melkweg

Betreffende: mogelijke ongelijke schijnverspreiding

Hilversum, 12 april 2007.

Geachte meneer Zon,

mag ik deze brief beginnen met een excuus? Ik wil bij deze alle keren dat ik u vervloekt heb, graag terugtrekken. Ik weet dat het niet uw schuld is dat u schijnt, en dat uw met uw geschijn ook niemand wil schaden. Vandaar dus mijn excuses voor eventuele verwensingen die ik in uw richting heb laten gaan.

De reden dan ik u aanschrijf heeft zijdelings met dit alles van doen. Ik wil u graag mijn situatie van afgelopen middag voorleggen. Ik heb de middag doorgebracht op het terras van restaurant Tafelberg in Blaricum (wellicht kent u het?) op één van mijn zeldzame vrije middagen. Het is op zulke middagen dat ik zeer veel prijs stel op uw straling, en ik kan u vertellen: die was vanmiddag uitermate tot mijn tevredenheid!

Tussen 1 en 5 volgde ik uw beweging van links naar rechts en ik kan u vertellen: u was in topconditie! Mijn hele gezicht heeft genoten van uw warmte en daarvoor ben ik u dankbaar.

Toch rijst er een vraag: toen ik later die middag thuiskwam, ontdekte ik in de spiegel dat voornamelijk de linkerkant van mijn gezicht was gebruind. Nu wil ik u nergens van beschuldigen, maar kan het zijn dat u mij middels ongelijke schijnverspreiding probeerde een lesje te leren? Wilde u me duidelijk maken dat ik bijvoorbeeld 'twee gezichten' heb: één die u dankt en één die u vervloekt?

Als dit het geval is, wil ik u nogmaals om vergeving vragen en bij deze een verzoek plaatsen: zou u, als het u uitkomt, in de komende dagen, uw aandacht voornamelijk op de rechterkant van mijn gezicht willen richten?

Ik zou erg blij als u op mijn verzoek ingaat.

Mijn vriendelijke groet

Wouter joosen

Brief aan Midas

Midas Samuel Joosen
Hilversum, Noord-Holland
Nederland

Betreffende: dank

Hilversum, 12 april 2007,

Lieve Midas,

deze brief is veel te laat, ik weet het... Maar je weet: alle moeilijke zaken stel ik altijd uit, en deze brief is voor mij gewoon heel moeilijk om te schrijven. Ik voel dan ook een grote last van mijn schouders vallen nu ik deze woorden typ.

Eigenlijk is het heel simpel: ik wil je bedanken voor alles wat je voor me doet en voor me betekent. Ik kan het niet in woorden samenvatten hoe blij ik met je ben... Ik bedoel: wie zou er niet blij zijn met een kat die vieze poepvlekken achterlaat op alles waarop hij ligt? Of die, wanneer hij honger heeft, geen been ziet in mij te martelen met alle mogelijke middelen die tot je beschikking staan?

Ik ben ook vreselijk gelukkig met de tijden dat je last had van je darmpjes. Hoeveel tevreden zuchten heb ik geslaakt wanneer je weer eens een luide wind liet terwijl je kontsgewijs in mijn richting stond gedraaid? Of, en dit is echt een heel fijne herinnering, toen je een serie van diarreedruppels liet vallen toen ik je oppakte, onderwijl ook weer een fijn windend en spetterend geluid makend?

Ook de tijden dat je je toiletgebied had uitgebreid tot, tja, OVERAL IN MIJN HUIS, waren echt heel verrassend en zaligmakend. Hoevaak heb ik niet op mijn knieën voor de kast gelegen om met een prop keukenpapier je achtergelaten cadeautjes aan mij op te ruimen! Echt, bedankt daarvoor!

De reden dat ik eindelijk tot deze brief ben gekomen, is je vast wel bekend. Toen ik vanmiddag thuiskwam was ik me er niet van bewust dat je speciaal voor mij een presentje mee naar huis had genomen! En ook zo fijn verstopt! Dat vind ik nou zo leuk aan je: je doet dingen niet recht voor z'n raap, maar je laat me het vanzelf ontdekken! Ik stond dan ook versteld toen ik vanmiddag in mijn slaapkamer het verscheurde muizenlijkje vond, dat je voor me had achtergelaten!

Je oog voor detail heeft me altijd al verbaasd, maar ook deze keer was ik blij verrast door het feit dat je speciaal de ENIGE plek in mijn huis had uitgekozen waar vloerbedekking ligt, zodat het bloed VOOR ALTIJD zichtbaar blijft. Echt een bijzondere herinnering aan een bijzonder cadeau...

Ik ben wel benieuwd of je nog specifieke bedoelingen had met de manier van uitspreiding van de bloederige overblijfselen van onze kleine knagende ex-vriend... Ik vond de opstelling best leuk, maar vroeg me af of het de bedoeling was dat het een bepaald iets voorstelde? Misschien probeerde je mijn naam te spellen? Wellicht had je dan toch het achterlijfje verder uit elkaar moeten trekken... De rest was goed verscheurd, maar dat grotere deel was misschien wat grof. Ik wil echt geen gegeven paard in de bek kijken, hoor! Echt, ik was verrukt door de verzameling ingewanden naast het achterlijf en ook de losliggende darm vond ik erg inspirerend. Wist je dat ik een satéprikker nodig had om die los te wrikken van de vloerbedekking? Echt heel creatief! Ik was ook zeer geroerd door de gedeeltelijk verteerde kop (jaja, die kon ik nog terugherkennen!) temidden van het poeltje braaksel, mooi detail!

Ik zou graag van je horen wat de diepere boodschap van dit alles was. Je weet dat je altijd met me kan praten als je wil... Ik sta altijd voor je klaar, of het nou is om je stront op te ruimen, kapotgevallen resten van een vaas op te ruimen of zelfs gesneuvelde veldmuizen te bewonderen.

Laat je wat van je horen?

liefs

je baasje,

Wouter

Brief aan Page

Kimberley Clark B.V.
Winsconsin, USA
t.a.v. Product Development

Betreffend: vermeende sabotage

Hilversum, 12 april 2007

Geachte heer, dame,

sinds enkele jaren ben ik een gelukkig gebruiker van uw fantastische producten. Ik ben voornamelijk teveden over uw toiletpapier, en dan in het bijzonder de variant 'Page Aloë Vera". De combinatie van een frisse, zwoele geur in mijn neus en de lieve, aanmoedigende blik van de charmante puppy op de verpakking zorgen altijd weer voor een verrassende toiletbeleving.

Ik werd vandaag echter op vervelende wijze uit mijn staat van gelukkigheid gehaald en wel door het volgende: bij het afrollen van één van de door u gefabriceerde toiletrollen ontdekte ik, verstopt tussen twee lagen zijdezacht, rijpgeurend papier, een ongeveer 2 cm lange houten splinter. Omdat ik van nature nieuwsgierig ben, rees bij mij de vraag: waarom?

Waarom zou iemand van Page besloten hebben, dit kleinood te verstoppen in één der rollen? Misschien is het de bedoeling een scherp (vergeef me de woordspeling) contrast te schetsen tussen de zachtheid van het papier en de ruwigheid van het hout en zo de gebruiker een groter respect voor de zachtheid bij te brengen? Wellicht wilt u de gebruiker eraan herinneren dat papier van oorsprong als hout begon en gaat u op deze wijze 'back to basic'? Kan ik in de toekomst houten toiletpapier verwachten?

Op de één of andere manier kan ik mezelf niet overtuigen van enige opzet van uw kant. Ik ga er dan ook van uit, dat de splinter door een derde partij is aangebracht in de rol. Vandaar dan ook mijn schrijven: bent u op de hoogte van een complot jegens uw bedrijf? Het lijkt me immers zonneklaar dat de splinter meer dan alleen een symbolisch karakter heeft. Ik vermoed dat de boosdoener middels het houten voorwerp andere doeleinden poogt te bereiken.

Ik heb mijn gedachten over deze verdenking laten gaan en ben tot twee mogelijke conclusies gekomen, die ik hieronder uiteen zal zetten.

1.
De saboteur wil middels de splinter lichamelijke schade toebrengen aan een onoplettende gebruiker. prikkend en stekend zal de splinter de gebruiker fysiek kwetsen en hem ertoe bewegen om een aversie (zoniet een fobie!) jegens uw product te ontwikkelen!

2.
De saboteur wenst dat de gebruiker de splinter zal gebruiken om zichzelf dicht te naaien en zodoende geen toiletpapier meer nodig zal hebben. Enige vraagstuk bij deze theorie is de afwezigheid van naaigaren. Wellicht is deze bijgesloten in een andere rol (en andere attributen zoals pleisters e.d. in weer andere rollen).

Ik hoop van harte dat deze brief u ertoe zet, een uitgebreid onderzoek te doen naar de fabricage van uw rollen: wie heeft er toegang tot de rollen tijdens de productie ervan? Wie heeft er een oude familie-vete met uw voorvaderen gehad en probeert op deze wijze uw bedrijf te gronde te richten?

Hopende u van dienst te zijn geweest,

met vriendelijke groet

Wouter Joosen