Okee, ik heb gisteren mijn allerleukste, liefste en schattigste nieuwe neefje Jasper bezocht! Wat een schatje zeg...'voorbeeldig', zoals Gilbert het noemde.
Moest hiervoor wel even op en neer naar Den Bosch, en dat brengt altijd wat irritaties met zich mee. Niet met Den Bosch op zich, hoor! Neeeeeeee! Den Bosch is een superleuke stad! Het gaat me vooral over de heen- en terugreis...
Ter verduidelijking en inleiding:
De mens is een gewoontedier en heeft de neiging om bij eenzelfde beeld/woord/geur steeds aan hetzelfde ding te denken. Zo doet 'Jasper' me altijd denken aan een buurjongen van vroeger en moet ik bij de geur van gekruide kip altijd aan mijn eerste baantje als afwasser denken. We zijn nu eenmaal zo associatief ingesteld. Maar goed, naast associatief sta ik volgens mij ook nog afgestemd op 'repeat'.
Onderweg naar Den Bosch kom ik altijd langs het bord 'Kerkdriel' en dan, ik kan er helemaal niets tegen beginnen, gaat automatisch mijn interne dialoog als volgt:
"Ooooh, dus zooo moet ik naar Kerkdriel rijden! Shut up, Wouter!! Dat heb je nu al 300 keer gedacht! Alsof je OOIT naar Kerkdriel moet! Ja, maar nu weet ik het tenminste!"
Kerkdriel roept altijd herinneringen op aan mijn middelbare school. We hebben ooit in de derde (?) klas een uitstapje van een dag of drie naar die plaats gemaakt, bij wijze van zeilkamp. Leuk, maar dat wéét ik nu onderhand wel en tòch blijft mijn brein me die info toesturen.
Hetzelfde overkomt me nog eens blij het plaatsje Berlicum (vlakbij Rosmalen).
Hier gaan mijn gedachten als volgt:
"Hee! Berlicum! Dt lijkt wel op Blaricum, dat bij Hilversum in de buurt ligt."
Grrrrrr! Waarom krijg ik telkens die nutteloze info toegestuurd! Ik lijk wel zo'n Duracell-konijntje...
Soms moet ik glimlachen bij die equivalent van het knie-reflex van mijn hersenen, maar soms wou ik dat ik mezelf van repeat kon afzetten...