
Toen de zonnige periode van april ten einde was, en de druilerige maand mei begon, kregen de plantjes een grote overvloed aan regen te verwerken. En hoe lekker ze het ook leken te vinden, overdaad schaadt. Vandaar dus dat de drie poepies op een gegeven moment alledrie hun kopjes lieten hangen. Wat bleek? De potjes waarin ze stonden waren niet voorzien van een gaatje!
Nu weet iedereen wat er gebeurt als je geen gaatje in je potje hebt: op een gegeven moment komt het vocht overal uit. Helaas was dat bij mijn drie vuursalietjes alleen mogelijk via de bovenkant, en derhalve stonden ze van top tot teen ondergedompeld in water.
'Beter laat dan nooit', dacht ik, en bracht gaatjes aan in hun onderkomen. Twee van de drie hoorde ik opgelucht ademhalen (en in de weken daaropvolgend weer springlevend worden), maar die ene in het midden overleefde het niet...ogenschijnlijk...
Vandaag (zo'n drie weken na het betreurende voorval) keek ik uit mijn raam en zag tot mijn verbazing dat plantje nummer twee (die in het midden) weer fier rechtop stond! Ik deed een vreugdedansje, rende naar buiten, kuste de tedere blaadjes en zeeg toen op mijn knieën: ik moest hier wel met een Goddelijke Ingreep te maken hebben! Ik bedoel: een plant die na drie weken weer tot leven komt? Dat kan niet anders dan een wonder zijn!
Later vandaag begin ik met de bouw van een klein kapelletje om het Heilige Plantje te eren.
En bid nu allemaal mee:
Plantus Dominus
Re-Erectus, Sempervirens
Lacrimosus Notro Gloria
Vitas Eternum
Amen.
No comments:
Post a Comment