Hierbij wil ik graag de winnaars onthullen van de volgende prijzen:
-Grootste, Schonkigste Vrouw Ooit (met afgrijselijke jurk)
-Oudste Man Die Nog Bij Zijn Moeder Woont (die een vreselijke oranje linnen combinatie aanheeft en overduidelijk homo is)
-Kleinste Aziatische Vrouw (met power-woman kleding die meer past op het vliegveld/in een conferentie-centrum/achter de balie van een duur hotel in Hong Kong)
-Jongen Die Zijn Pet Het Allerhoogst Op Zijn Hoofd Heeft Staan
-Man Met De Lelijkste Gele Broek (die helemaal op zijn plaats is in 't Gooi)
-Attentste Jongetje (die naar zijn moeder roept: "Ik ben hier!", als hij bang is dat ze hem uit het oog verliest)
-Langzaamste Caissiere (die, in alle eerlijkheid, aan haar eerste dag bezig is)
En daarrrrrr gaan we dan (klik hier voor bijpassend geluid)
De prijzen gaan naarrr.........
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Allemaal mensen die ik tegenkwam in de supermarkt!
Van harte gefeliciteerd!
Monday, August 27
Thursday, August 23
At the break of Dawn
Al een tijdje was Jenny (goede vriendin en eigenaar van collega-blog The Writing Tree) bezig aan Het Grote Nutteloze Verhaal (GNV). Voor wie het zich afvraagt: deze titel ontstond vanwege het feit dat het verhaal een zogenaamde 'fanfic' is, oftewel fan fiction, oftewel een verhaal geschreven naar aanleiding van of geïnspireerd door een ander verhaal. Jenny was ervan overtuigd dat de 'fanfic'-eigenschap haar verhaal volledig nutteloos maakte, waar ik het overigens niet mee eens ben.
Jenny baseerde haar verhaal op de boeken van de 'Temeraire'-reeks: een serie fantasy-boeken, spelende tijdens de Napoleon-oorlog. In de boeken wordt verteld dat er in die oorlog een rol was weggelegd voor draken, die met hun berijders en speciale krachten een bijdrage leveren aan de krijgsmacht. We volgen kapitein Laurence, die zich bezighoudt met deze draken, en in de serie allerlei avonturen meemaakt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de boeken niet heb gelezen, maar gelukkig had Jenny daarmee rekening gehouden: ze schreef een overduidelijke introductie waarin de regels van de wereld waarin het zich afspeelt goed omlijnd worden en waarin de personages kort worden voorgesteld.
En nu is het dan eindelijk zover! Nadat het GNV was beoordeeld door ouders en vriend, werd het voorgelegd aan Kato en mij. En ik kan zeggen: het is een beauty! Geschreven in prachtig Engels, met boeiende personages, een spannende plot en uiteraard een verrassende twist aan het einde heeft Jenny wat mij betreft haar beste werk tot nu toe afgeleverd! En nee, ik overdrijf niet! Ik betrapte mezelf op een openhangende mond tijdens het lezen, misschien is dat een aanwijzing voor Jenny's schrijftalent.
Je kan At the break of Dawn -handig opgedeeld in delen en met de introductie als optie- lezen op de speciale blog die Jenny ervoor heeft aangemaakt.
Veel leesplezier!
Jenny baseerde haar verhaal op de boeken van de 'Temeraire'-reeks: een serie fantasy-boeken, spelende tijdens de Napoleon-oorlog. In de boeken wordt verteld dat er in die oorlog een rol was weggelegd voor draken, die met hun berijders en speciale krachten een bijdrage leveren aan de krijgsmacht. We volgen kapitein Laurence, die zich bezighoudt met deze draken, en in de serie allerlei avonturen meemaakt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de boeken niet heb gelezen, maar gelukkig had Jenny daarmee rekening gehouden: ze schreef een overduidelijke introductie waarin de regels van de wereld waarin het zich afspeelt goed omlijnd worden en waarin de personages kort worden voorgesteld.
En nu is het dan eindelijk zover! Nadat het GNV was beoordeeld door ouders en vriend, werd het voorgelegd aan Kato en mij. En ik kan zeggen: het is een beauty! Geschreven in prachtig Engels, met boeiende personages, een spannende plot en uiteraard een verrassende twist aan het einde heeft Jenny wat mij betreft haar beste werk tot nu toe afgeleverd! En nee, ik overdrijf niet! Ik betrapte mezelf op een openhangende mond tijdens het lezen, misschien is dat een aanwijzing voor Jenny's schrijftalent.
Je kan At the break of Dawn -handig opgedeeld in delen en met de introductie als optie- lezen op de speciale blog die Jenny ervoor heeft aangemaakt.
Veel leesplezier!
Friday, August 17
Don Giovanni
Vandaag luister ik naar de opera Don Giovanni van Mozart.
Het verhaal: de wellustige Don Giovanni wordt tijdens een onvrijwillige vrijpartij op heterdaad betrapt door de vader van zijn slachtoffer. Tijdens een zwaardgevecht doodt hij de man en hij vlucht.
Don Giovanni gaat verder met het verleiden van jonge meisjes en komt uiteindelijk, na een reeks verkrachtingen, op een late avond terecht op een kerkhof waar hij een standbeeld ontdekt van de man die hij heeft vermoord: de Commendantore. In een waanzinnige, dronken bui nodigt hij het beeld uit voor diner bij hem thuis.
Wat schetst zijn verbazing als de volgende avond het beeld voor de deur staat: een levend standbeeld: verschrikkelijk, woedend en uit op wraak. Het beeld roept Don Giovanni op zijn leven te rbeteren. Don Giovanni weigert... De Commendatore nodigt hem daarop uit om bij hem te komen dineren. Don Giovanni accepteert en wordt vervolgens meegesleept naar de hel...
Brrr, wat een heerlijk kippenvel-verhaal. Hieronder een hele gave uitvoering met wat 'interactieve' elementen:
Het verhaal: de wellustige Don Giovanni wordt tijdens een onvrijwillige vrijpartij op heterdaad betrapt door de vader van zijn slachtoffer. Tijdens een zwaardgevecht doodt hij de man en hij vlucht.
Don Giovanni gaat verder met het verleiden van jonge meisjes en komt uiteindelijk, na een reeks verkrachtingen, op een late avond terecht op een kerkhof waar hij een standbeeld ontdekt van de man die hij heeft vermoord: de Commendantore. In een waanzinnige, dronken bui nodigt hij het beeld uit voor diner bij hem thuis.
Wat schetst zijn verbazing als de volgende avond het beeld voor de deur staat: een levend standbeeld: verschrikkelijk, woedend en uit op wraak. Het beeld roept Don Giovanni op zijn leven te rbeteren. Don Giovanni weigert... De Commendatore nodigt hem daarop uit om bij hem te komen dineren. Don Giovanni accepteert en wordt vervolgens meegesleept naar de hel...
Brrr, wat een heerlijk kippenvel-verhaal. Hieronder een hele gave uitvoering met wat 'interactieve' elementen:
Sunday, August 5
Slaap lekker
Vanacht, 01:30 uur
Probeer al anderhalf uur naarstig in slaap te vallen. maar word lastiggevallen door het gezoem van een mug die mij heel interssant vindt. Begrijp het niet, want heb mezelf ingesmeerd met citroenolie, met als resultaat dat mijn hoofd voelt alsof het in een ton met boter is gehouden. Is raar dat de mug nog interesse heeft, want was onder de indruk dat muggen en citroengeur niet goed samengaan. Misschien heeft de muggenpopulatie rond mijn huis een citroenimmuniteit ontwikkeld of wellicht dragen ze mini-muggen-gas-maskers.
Op een gegeven moment ben ik het zat. Ik doe het licht aan en staar naar een langpootmug die zo'n 2 decimeter van me af in mijn richting zwalkt. Met een kreet die het midden houdt tussen "WAAAAH!!" en "IIEEEGGHH!!!" spring ik hals over kop uit bed. Zo'n 4 seconden later sta ik gewapend met handoek en vliegenmepper in mijn onderbroek rond te loeren in mijn kamer.
Het is niet te geloven: de hele kamer is bevolkt met langpootmuggen. En als ik ERGENS een hekel aan heb, zijn het wel langpootmuggen. Achtergrondinfo: toen ik klein was (een jaar of 7, schat ik), heb ik een ernstig langpootmugtrauma opgelopen door een mug die midden in de nacht over mijn blote rug heenkriebelde. Ik heb toen zeker 4 nachten met slechts mijn kruin boven de dekens geslapen.
Een half uur lang ben ik bezig de beesten te bestrijden met genoemde wapens, terwijl ik 'laf-met-uitgestrekte-arm-slaan-met-de-mepper' en 'gooien-met-de-handdoek-op-grote-afstand' afwissel met snel naar de andere kant van de kamer rennen/dansen als een beest me te dichtbij komt. Als de kamer langpootmugvrij is, kruip ik weer in bed, waar ik het komende uur overal over mijn lichaam gekriebel voel en dan spastisch begin te krabben en slaan.
Als ik eindelijk bijna in slaap in val, krimp ik ineen bij een griezelig geluid: 'muaaaauuaaaaaaeeeeaaaaaaa...'. Eerst denk ik dat de buren aan het boren zijn, maar die gedachte zet ik, wegens onlogica, snel uit mijn hoofd. Als ik het geluid weer hoor, kom ik langzaam uit bed, sluipend als een bang konijntje.
Ik vermoed dat het van buiten kom en loop naar de gordijnen. Op het moment dat ik een gordijn opzij doe, bereikt het geluid een crescendo: 'muuuuaaaaaaauaaaaaeeeaaaaaaa...MAAAAAAAAAAAUUUUUUWAAAAAAAAUWWWWAAAAAUUUUUWWWWWWYIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!' Luister hier... Nog net op tijd zie ik Daniël de buurkat over de grond rollebollen met The New Cat on the Block: Zwarte Kat met Witte Pootjes, terwijl ze beide afgrijselijke kreten slaken en mijn trommelvliezen tarten. Ineens besluiten de twee om hun ruzie te verplaatsen naar een andere tuin, wat mij mijn rust weer geeft.
Even later lig ik weer in bed en ik vraag me af wat hierna volgt... Terwijl ik me een kudde woedende olifanten voorstel die door mijn tuin dendert, vallen mijn ogen eindelijk dicht...
Probeer al anderhalf uur naarstig in slaap te vallen. maar word lastiggevallen door het gezoem van een mug die mij heel interssant vindt. Begrijp het niet, want heb mezelf ingesmeerd met citroenolie, met als resultaat dat mijn hoofd voelt alsof het in een ton met boter is gehouden. Is raar dat de mug nog interesse heeft, want was onder de indruk dat muggen en citroengeur niet goed samengaan. Misschien heeft de muggenpopulatie rond mijn huis een citroenimmuniteit ontwikkeld of wellicht dragen ze mini-muggen-gas-maskers.
Op een gegeven moment ben ik het zat. Ik doe het licht aan en staar naar een langpootmug die zo'n 2 decimeter van me af in mijn richting zwalkt. Met een kreet die het midden houdt tussen "WAAAAH!!" en "IIEEEGGHH!!!" spring ik hals over kop uit bed. Zo'n 4 seconden later sta ik gewapend met handoek en vliegenmepper in mijn onderbroek rond te loeren in mijn kamer.
Het is niet te geloven: de hele kamer is bevolkt met langpootmuggen. En als ik ERGENS een hekel aan heb, zijn het wel langpootmuggen. Achtergrondinfo: toen ik klein was (een jaar of 7, schat ik), heb ik een ernstig langpootmugtrauma opgelopen door een mug die midden in de nacht over mijn blote rug heenkriebelde. Ik heb toen zeker 4 nachten met slechts mijn kruin boven de dekens geslapen.
Een half uur lang ben ik bezig de beesten te bestrijden met genoemde wapens, terwijl ik 'laf-met-uitgestrekte-arm-slaan-met-de-mepper' en 'gooien-met-de-handdoek-op-grote-afstand' afwissel met snel naar de andere kant van de kamer rennen/dansen als een beest me te dichtbij komt. Als de kamer langpootmugvrij is, kruip ik weer in bed, waar ik het komende uur overal over mijn lichaam gekriebel voel en dan spastisch begin te krabben en slaan.
Als ik eindelijk bijna in slaap in val, krimp ik ineen bij een griezelig geluid: 'muaaaauuaaaaaaeeeeaaaaaaa...'. Eerst denk ik dat de buren aan het boren zijn, maar die gedachte zet ik, wegens onlogica, snel uit mijn hoofd. Als ik het geluid weer hoor, kom ik langzaam uit bed, sluipend als een bang konijntje.
Ik vermoed dat het van buiten kom en loop naar de gordijnen. Op het moment dat ik een gordijn opzij doe, bereikt het geluid een crescendo: 'muuuuaaaaaaauaaaaaeeeaaaaaaa...MAAAAAAAAAAAUUUUUUWAAAAAAAAUWWWWAAAAAUUUUUWWWWWWYIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!' Luister hier... Nog net op tijd zie ik Daniël de buurkat over de grond rollebollen met The New Cat on the Block: Zwarte Kat met Witte Pootjes, terwijl ze beide afgrijselijke kreten slaken en mijn trommelvliezen tarten. Ineens besluiten de twee om hun ruzie te verplaatsen naar een andere tuin, wat mij mijn rust weer geeft.
Even later lig ik weer in bed en ik vraag me af wat hierna volgt... Terwijl ik me een kudde woedende olifanten voorstel die door mijn tuin dendert, vallen mijn ogen eindelijk dicht...
Friday, August 3
Welkom in de Villa, deel 2
Aaah (dit is een ontspannen 'aaah', en niet een angstige 'AAAAAH!!!'), het is weer zover... De Circus Villa (zoals liefelijk omgedoopt door Jenny en Kato) krijgt weer een nieuwe bewoner (of bewonerS, dat heb ik nog niet kunnen vaststellen). Deze keer gaat het over het apartement boven het mijne, dus de afgelopen dagen zijn doorspekt geweest met getimmer en gebonk van boven.
Het is altijd lastig om de buren te spotten, zonder dat ze het gevoel hebben dat je ze bewust aan het spotten bent. Op dit moment kan ik dus alleen uitgaan van kleine stukjes info:
-eergisteren liep ik naar de brievenbus en toen zag ik dat er achter het voorheen lege raam nu verschillende lampendozen stonden. CONCLUSIE: Het is geen vampier, maar goed, dat sluit slechts 0,0002 % van alle mogelijkheden uit.
-toen ik gisteren thuiskwam van mijn werk (het zal een uur of elf geweest zijn, dus nog niet echt bedtijd deze tijd van het jaar), was het licht UIT. CONCLUSIE: 1. De lampen waren nog niet aangesloten. 2. Bewoner(s) was/waren nog niet aanwezig.
-vandaag tijdens de brievenbushandeling, zag ik dat de balkondeuren open stonden. Heel slinks probeerde ik om een achteloze blik te werpen, die ik in geval van nood had kunnen camoufleren als zonaanbidding. Tussen twee spijlen door zag ik een lok blond haar. CONCLUSIE: 1. De betreffende persoon is blond. 2. De betreffende persoon draagt blonde pruiken ( IEK! )
-Terwijl ik aan het werk was achter mijn Mac, zag ik in de spiegeling iemand voorbijglijden (jawel: GLIJDEN). Snel wierp ik een beeld achter me, en zag nog net een glimp van een man in een rolstoel of een ligfiets (ik hoop voor hem dat het een ligfiets was, want het appartement is boven). Grappig genoeg had de man geen blond haar, dus wat zegt dat? CONCLUSIE: 1. De blonde persoon was de echte bewoner, en de ligfietsman was diens partner. 2. De Ligfietsman is de bewoner, en de blonde persoon is aan het helpen met verven/behangen/laminaten e.d.
-Toen ik mijn vuilnis weggooide zag ik achter het lichtdozenraam een jongen staan die aan het verven was. Het was duidelijk dat dit NIET de ligfietsman was, en dat het ook niet de blonde persoon was van eerder. Ook was het duidelijk dat deze persoon bij mij de voorkeur geniet, want: WOW :-)
Goed, wat weet ik nu? Het gaat dus om de blonde persoon, de ligfietsman en de WOWjongen. De bewoner heeft licht, krijgt duidelijk nieuwe kleurtjes op de muur, heeft misschien een ligfiets en draagt wellicht pruiken. Oh, en het is geen vampier.
Zucht, wat heb ik het weer druk...
Het is altijd lastig om de buren te spotten, zonder dat ze het gevoel hebben dat je ze bewust aan het spotten bent. Op dit moment kan ik dus alleen uitgaan van kleine stukjes info:
-eergisteren liep ik naar de brievenbus en toen zag ik dat er achter het voorheen lege raam nu verschillende lampendozen stonden. CONCLUSIE: Het is geen vampier, maar goed, dat sluit slechts 0,0002 % van alle mogelijkheden uit.
-toen ik gisteren thuiskwam van mijn werk (het zal een uur of elf geweest zijn, dus nog niet echt bedtijd deze tijd van het jaar), was het licht UIT. CONCLUSIE: 1. De lampen waren nog niet aangesloten. 2. Bewoner(s) was/waren nog niet aanwezig.
-vandaag tijdens de brievenbushandeling, zag ik dat de balkondeuren open stonden. Heel slinks probeerde ik om een achteloze blik te werpen, die ik in geval van nood had kunnen camoufleren als zonaanbidding. Tussen twee spijlen door zag ik een lok blond haar. CONCLUSIE: 1. De betreffende persoon is blond. 2. De betreffende persoon draagt blonde pruiken ( IEK! )
-Terwijl ik aan het werk was achter mijn Mac, zag ik in de spiegeling iemand voorbijglijden (jawel: GLIJDEN). Snel wierp ik een beeld achter me, en zag nog net een glimp van een man in een rolstoel of een ligfiets (ik hoop voor hem dat het een ligfiets was, want het appartement is boven). Grappig genoeg had de man geen blond haar, dus wat zegt dat? CONCLUSIE: 1. De blonde persoon was de echte bewoner, en de ligfietsman was diens partner. 2. De Ligfietsman is de bewoner, en de blonde persoon is aan het helpen met verven/behangen/laminaten e.d.
-Toen ik mijn vuilnis weggooide zag ik achter het lichtdozenraam een jongen staan die aan het verven was. Het was duidelijk dat dit NIET de ligfietsman was, en dat het ook niet de blonde persoon was van eerder. Ook was het duidelijk dat deze persoon bij mij de voorkeur geniet, want: WOW :-)
Goed, wat weet ik nu? Het gaat dus om de blonde persoon, de ligfietsman en de WOWjongen. De bewoner heeft licht, krijgt duidelijk nieuwe kleurtjes op de muur, heeft misschien een ligfiets en draagt wellicht pruiken. Oh, en het is geen vampier.
Zucht, wat heb ik het weer druk...
Subscribe to:
Posts (Atom)
