Brillen en muggen

Zucht. Moeders kunnen zo erg zijn. Een paar maanden begon de mijne ineens een beetje zenuwachtig een verhaal over haar bezoek aan de opticien. Op omslachtige wijze vertelde ze hoe de opticien (Bert) die haar had geholpen, wel èrg leuk was. Zeg maar: Wouter-leuk. Oh, en nog leuker: ze had mij even met de eigenaresse van de brillenzaak bespoken. Ik stel me dat gesprek als volgt voor:

Winkeljuffrouw: "Zo, dat wordt dan 139 euro".

Moeder: "Ah, even kijken in mijn portemonnee" (Kijkt opzichtig in portemonnee, rommelend, waardoor mijn pasfoto eruit fladdert.)

Moeder: "Oh jee, wat valt er nu uit? Ach, kijk nou, het is een foto van mijn zoon Wouter!"

Winkeljuffrouw: "Ach, zeg..."

Moeder: "Tja, dat hoort toch, hè? Foto's van de kinderen in je portemonnee".

Winkeljuffrouw: "Ach ja..."

Moeder: "U heeft vast ook foto's van Bert in uw portemonnee?"

Winkeljuffrouw: "Bert? Oh, nee hoor! Dat is niet mijn zoon".

Moeder: "Oh echt? U lijkt zo op elkaar? (NB: Bert is Indisch en winkeljuffrouw is zeeeeer blank)".

Winkeljuffrouw: "Oh nee hoor. Bert is hier via mijn dochter komen werken".

Moeder: "Oh, is het uw schoonzoon?"

Winkeljuffrouw: "Ehm nee. Bert is niet echt van de meisjes..."

Moeder: "Oh, ECHT!? Nou, dat is ook toevallig..."

etc, etc.

Hoe dan ook, ik moest maar eens gaan kijken bij de Eyewish in Breda. Leuk. Mijn moeder de matchmaker. Wat wil nu het toeval? Ik krijg de laatste tijd toch wel een beetje last van met de ogen knijpen, een beetje hoofdpijn etc. Tijd voor een bezoekje aan de opticien, misschien? Om moeder te plezieren, ga ik tijdens een bezoek aan Etten-Leur samen met haar naar Breda voor een onderzoekje. En natuurlijk: Bert is er... En je kan zeggen wat je wil van mijn moeder, maar ze heeft wel smaak :-)

Verder naar deel twee van mijn verhaal: wat schetst mijn verbazing als ik te horen krijg dat mijn vermoedens juist zijn? Jawel, het is echt waar. Blijkbaar heb ik ècht te hard gekeken de afgelopen jaren, want het is nu officieel besloten door Bert: ik moet aan de bril.

Erg leuk trouwens, zo'n bezoekje aan de opticien: tijdens de testen ("Wat is beter? Plaatje één of twee? Eén of twee?" klessebest Bert, terwijl hij verschillende lenzen voor mijn ogen heen en weer schuift) hoor ik gezoem bij mijn rechteroor. Ik ga ervan uit dat het apparaat zoemt, maar na het voelen van een prik in mijn nek besluit ik dat het toch ècht een mug is geweest, die zich aan mijn lichaamssappen tegoed deed tijdens de optische oefeningen. Ik probeer onopvallend te krabben, zonder de rest van mijn gezicht te bewegen, waar ik natuurlijk maar half in slaag. Na een aantal tests en een paar vragen van Bert ("Vind je deze 'jummie' of 'ieuw'?"), geef ik dan toch maar toe wat mijn gekrab heeft veroorzaakt. Een paar minuten jagen we achter de hardnekkige mug aan. Moet een leuk gezicht geweest zijn: twee nichten achter een mug aan...

Na te hebben geredeneert wat mijn zicht kan vergemakkelijken, krijg ik door Bert een enorm rood-zwart proefbril-achtig iets opgezet. Hij paradeert met me door de winkel naar buiten, de winkelstraat in, waar ik aan den lijve (of eigenlijk aan den oge) kan ondervinden of het testexemplaar daadwerkelijk effectief is. Ik voel me wel erg staan ineens: met een kriebelende nek en een grote futuristische bril (die nog het meest wegheeft van een metalen Venetiaans masker in de 24e eeuw) op mijn snuit. Mensen kijken naar me om en lachen. Bert wijst naar bordjes in de verte, die ik nu toch wel iets beter kan zien... Het meest zie ik echter toch de omkijkende mensen. Maakt het weer erg gemakkelijk om me te concentreren...

Na ruim anderhalf uur gemeet en gepas zijn we klaar. De bril gaat er komen. Aan één kant min en aan de andere plus. Over een weekje of twee is hij gereed en ga ik voortaan als bebrild mens door het leven. Met een flitsend montuur uiteraard... Hou ik nog even geheim, maar ik ben benieuwd naar jullie mening!

Nu alvast een opiniepeiling. Kies je favoriet uit de volgende prototypen:

A:


B:


C:


D:


E: