Nobody will ever love you

We kennen allemaal de enge kinderen uit de films, toch? Duistere Danny uit 'the Shining', demonische Damien uit 'the Omen', Creepy Cole uit 'the Sixth Sense', en ga zo maar even door. Nou, er is er eentje bij in de lijst. Mag ik jullie voorstellen aan Joshua...


Zoals het gaat met kinderen in films, lijken ze in eerste instantie best wel leuk en lief. Ze zijn slim, zeer beleefd en onberispelijk gekleed. Maar zodra er iets gebeurd dat ze niet bevalt, laten ze hun ware aard zien. En daar gaat het wat mij betreft vaak mis in films. Ik geloof er gewoon niet meer in vanaf het moment dat het kind ineens blijkt te kunnen communiceren met de duivel of met de doden of wat dan ook.

Begrijp me niet verkeerd! Ik vind de films die ik hierboven noemde echt geweldig, maar zo'n paranormaal aspect in het verhaal maakt het uiteraard per definitie fictioneel. Daar stel je je dan op in, en je kunt gewoon van de film genieten. Tenminste, ik wel...

Maar Joshua is anders. Hij is in principe een heel gewoon kind, zij het dan wel met de typische enge-kinderen-kenmerken die ik hierboven al noemde. Hij is trouwens ook nog een Wunderkind op de piano, maar over het algemeen genomen is er niets paranormaals aan hem. Hij is gewoon... een kind. Een...eng kind. Want, geloof me, ik heb hem nog nooit zo zitten knijpen als bij deze film. Wat een ontzettend goed verhaal, wat een spanningsopbouw, wat een chills over mijn rug. Een paar keer sloeg ik zelf uit afschuw mijn hand over mijn mond, wat ook niet zo gauw gebeurt. En wat nog het engst is van allemaal, het gebeurt in feite allemaal onder je neus. Niets paranormaals, geen bloed, geen geweld (nou ja, niet echt, dan) en toch vreselijke spanning...

Even het verhaal van de film: 'Joshua' gaat (duh...) over het negenjarige jongetje Joshua, dat met zijn yuppie-ouders in een prachtig appartement in New York woont. Als Abby, zijn moeder, bevalt van een tweede kind, begint Joshua rare trekjes te vertonen. Doordat de baby vanaf het begin af aan constant huilt, en Abby in een permanente depressieve staat is door alle stress, wordt je als kijker tot op de het punt van irritatie en wanhoop gebracht. Voeg daaraan de griezelige aanwezigheid van Joshua toe en een waanzinnig enge thriller is geboren. Ik zal niet te veel verklappen, maar reken op een dood huisdier, een verpest pianoconcert, diverse valse beschuldigingen en een gruwelijke ontknoping in het park.

Oh, en de meest enge zin uit de film: "Nobody will ever love you...", uitgesproken door onze lieve Joshua zelf...

Ik ben zo onder de indruk van deze film; ik denk dat ik hem vanavond gewoon nog maar een keer ga kijken. Brrrr!

Kijk hier voor foto's van de film.