Ik wacht geduldig terwijl ik naar de man kijk. Hij pakt uit zijn binnenzak zijn portemonnee, maar doet hem nog niet open. De caissiere kijkt met me mee. De man zoekt naar iets in zijn vestzakje. Na ongeveer drie kwartier frommelen heeft hij het te pakken: zijn bril. Langzaam en voorzichtig zet hij hem op, en knippert een paar keer met zijn ogen, alsof hij daardoor het zicht-verbeterende effect van de bril wil versterken. Even lijkt het hem te zijn ontschoten wat hij ook weer aan het doen was. Dan weet hij het weer: de portemonee.
Het kleine lederen zakje wordt opengeritst en de verschrompelde, trillende vingers verdwijnen erin. Boven de bril gaan de wenkbrauwen van de man fronsend omhoog. Gerinkel klinkt uit de portmonnee, als hij door de muntjes heen en weer beweegt. Dan stoppen zijn vingers met bewegen en gaat het hoofd langzaam omhoog richting caissiere.
"Hoeveel zei u...", begint hij krakerig.
"7, 85". zegt de caissiere snel.
"Zeeeeeveeeeen eeeeeurooooo, vijijijijfentaaaaaaachtig". herhaalt de man bedenkelijk, en zijn blik verschuift weer van caissiere naar portemonnee. Het heen en weer bewegen begint opnieuw. De mond van de man mompelt zachte woordjes terwijl hij zich tot het uiterste concentreert.
Dan komt er een muntje tevoorschijn. Het is er één van twee euro. Voorzichtig (om er zeker van te zijn dat het muntje niet breekt, ofzo) legt hij het op de plastic kassaoverkapping. De caissiere pakt het met een routineuze snelheid en legt het voor zich neer.
Een volgende muntje: een stuiver. Ik draai met mijn ogen naar de caissiere. Ze haalt haar schouders op en pakt ook de stuiver. Het gaat zo nog even door: muntje voor muntje worden aan de caissiere gegeven, die ze geduldig aanneemt en bij elkaar optelt. Als ze EINDELIJK, na 10 minuten grabbelen van 's mans zijde, de 7,85 bij elkaar heeft gespaard, werpt ze het in de kassa, kijkt ze naar de enorme rij die ontstaan is achter de man en slaakt een diepe zucht.
---
Dit is zomaar een observatie van oude mensen in supermarkten. Eigenlijk heb ik helemaal niets tegen ouderen, en zeker niet in de supermarkt: ze zijn eigenlijk wel grappig. Vooral als ze ergens niet bij kunnen. En in Hilversum zijn ze nog leuker, want ze blijven proberen er modieus uit te zien, wat leidt tot de meest wanstaltige kledingcombinaties ooit.
Maar goed, hoe leuk en grappig en lachwekkend ze ook kunnn zijn, ze zijn een ramp als ze voor je staan bij de kassa... Gelukkig heeft een aantal supermarkten een briljant concept bedacht: Albert.
Albert is eigenlijk een soort boodschappendienst die alle boodschappen die je wilt, gewoon bij je thuis aflevert. Lekker makkelijk, vooral als je slecht ter been, slechtziend, slechthorend, dementerend of snel moe bent. Alles wat je hoeft te doen, is via internet aangeven wat je wilt hebben, en de bus staat binnen de kortste keren voor je deur.
Moet je natuurlijk wel nog even leren hoe internet werkt...
Tuesday, January 29
Thursday, January 24
Greetings, my friend...
Geïnspireerd door Bela Lugosi's overacting, besloot ik deze week eens de aller-aller-aller-slechtste film ooit gemaakt te bekijken: Plan 9 From Outer Space van Edward D. Wood, jr. Nou, ik kan je vertellen dat het zijn slechte reputatie uitzondelijk veel eer aandoet. Dit was echt het slechtste van het slechtste... En daardoor ook wel weer goed.
Ik moet bekennen dat ik Plan 9 al een klein beetje kende: in de film Ed Wood van Tim Burton, wordt het maken van Plan 9 uitvoerig behandeld. Grappig genoeg herken ik nu ook de overeenkomsten tussen Burtons film en de films van Wood.
Kijk alleen al naar de intro's van de beide films:
Eerst de originele opening van Plan 9 (let op de prachtige archaïsche teksten ('Future events such as these, will affect you in the future'), die eigenlijk helemaal niets zeggen):
En nu de opening van Burtons film, een directe hommage:
Ik moet bekennen dat ik Plan 9 al een klein beetje kende: in de film Ed Wood van Tim Burton, wordt het maken van Plan 9 uitvoerig behandeld. Grappig genoeg herken ik nu ook de overeenkomsten tussen Burtons film en de films van Wood.
Kijk alleen al naar de intro's van de beide films:
Eerst de originele opening van Plan 9 (let op de prachtige archaïsche teksten ('Future events such as these, will affect you in the future'), die eigenlijk helemaal niets zeggen):
En nu de opening van Burtons film, een directe hommage:
Wednesday, January 23
Brad en Heath en Suzanne
Ik ben best een beetje geschrokken deze week. Twee grandioze acteurs en een grandioze actrice zijn deze week gestorven. Allebei de mannen aan drugs. Allebei waren ze nog in de twintig en allebei hadden ze het talent om nog grote dingen te bereiken. De dame was al wat ouder, maar dealniettemin is het een groot verlies voor de filmwereld.
Ten eerste: Brad Renfro. Niet zo bekend misschien, maar wel een 'personal hero' van mij: hij speelde in de prachtige psychologische thriller Apt Pupil dat gebasseerd is op één van mijn favoriete boeken. In het kort: een Amerikaanse jongen ontdekt dat in zijn buurt een oude man woont die vroeger een hoge rang in het leger van Hitler had. Kortom: een ondergedoken Nazi. De jongen confronteert de man en eist dat hij hem verhalen vertelt over vroeger in ruil voor zijn stlzwijgen. Een griezelig kat-en-muis spel ontstaat, waarbij ieder de ander bij de kladden lijkt te hebben. De jongen (Todd Bowden) wordt langzamerhand steeds geobsedeerder en gaat er uiteindelijk aan onderdoor. Zie hieronder de trailer.
Van Nu.nl:
LOS ANGELES - De Amerikaanse acteur Brad Renfro is dinsdag op 25-jarige leeftijd in zijn appartement in Los Angeles overleden. Dat heeft de lijkschouwer van Los Angeles laten weten, aldus de interneteditie van het showbizzblad People woensdag.
Medici vermoeden dat Renfro aan een overdosis drugs is overleden. Renfro kreeg al op jonge leeftijd een grote rol in de film The Client naar het boek van John Grisham, die in 1994 werd uitgebracht.
Ian McKellen (die de Nazi speelde) zei dit erover: "I first caught sight of Brad Renfro when he was kicking a football around with Bryan Singer on the half-built set of Apt Pupil in Hollywood. He was a kid having fun and that's how I shall always remember him. But he was more than that. He was a proper actor and when we worked together he was determined to be accepted as such. On set, he was blusteringly confident although it was obvious he would have benefited from training as an actor. Yet, as Todd, the disturbed teenager in Apt Pupil, he tapped into an inner demonic world and carried the film on his young shoulders. He longed to belong in the alien world which perhaps in the end overwhelmed him. He was only 25 and it is dreadful we shan't see all that he might have achieved."
---
Ten tweede: Heath Ledger. Deze zag ik echt niet aankomen. Van Renfro wist ik dat hij er niet zo fit aan toe was, maar Heath was echt goed bezig en leek gelukkig. Ik heb geen specifieke favoriete films van Ledger, maar ik had wel respect voor hem. Terwijl heel Hollywood geschokt toekeek, dook hij in Brokeback Mountain het bed in met Jake Gyllenhaal. Cool dat zo'n sex-icoon dat presteert. Petje af, Heath...
Nu.nl zegt dit erover:
NEW YORK - Acteur Heath Ledger is dinsdag dood aangetroffen in zijn appartement in New York. Dat heeft de politie in de Amerikaanse metropool laten weten. De uit Australië afkomstige Ledger was 28 jaar.
Ledger is gevonden door een huishoudster. De politie brengt zijn dood in verband met drugsgebruik. Rond zijn bed lagen pillen, meldde een woordvoerder. Ledger is vooral bekend van de film Brokeback Mountain, waarin hij een homoseksuele cowboy in het Wyoming van de jaren zestig speelt.
Voor die rol werd hij in 2006 genomineerd voor een Golden Globe en een Oscar. De film Brokeback Mountain kreeg drie Oscars: voor regie, bewerkt scenario en oorspronkelijke muziek.
Ledger speelde ook in onder meer A Knight's Tale, The Patriot en The Dark Night, het vervolg op Batman begins dat dit jaar uit moet komen. Hij had een dochter met actrice Michelle Williams.
---
Ten derde: Suzanne Pleshette. Eigenlijk kende ik haar niet zo goed, maar in Amerika was ze een grote ster. Haar bekendste optreden (voor ons Nederlanders in ieder geval) was in The Birds, de Hitchcockthriller uit 1963. Oh, en ze deed ook de stem van de gemene Zira, uit The Lion King 2.
Van IMDb.com:
Actress Suzanne Pleshette, who started out in films such as The Birds but became a television star playing Bob Newhart's wife on The Bob Newhart Show, died Saturday night of respiratory failure at her home in Los Angeles; she was 70. Pleshette had been battling lung cancer since 2006, when she underwent chemotherapy and had part of one lung removed. A fresh-faced beauty with a distinctive, husky voice, Pleshette worked mostly onstage in the 50s, with one of her most notable roles as Annie Sullivan in The Miracle Worker, replacing original star Anne Bancroft. She made her film debut opposite Jerry Lewis in The Geisha Boy and worked steadily in television as she launched her film career. Her most notable screen role was in Alfred Hitchcock's The Birds, where she played a local schoolteacher who befriends out-of-town socialite Tippi Hedren and helps protect the children of the town during one of the film's terrifying bird attacks.
Een scene uit The Birds:
Ten eerste: Brad Renfro. Niet zo bekend misschien, maar wel een 'personal hero' van mij: hij speelde in de prachtige psychologische thriller Apt Pupil dat gebasseerd is op één van mijn favoriete boeken. In het kort: een Amerikaanse jongen ontdekt dat in zijn buurt een oude man woont die vroeger een hoge rang in het leger van Hitler had. Kortom: een ondergedoken Nazi. De jongen confronteert de man en eist dat hij hem verhalen vertelt over vroeger in ruil voor zijn stlzwijgen. Een griezelig kat-en-muis spel ontstaat, waarbij ieder de ander bij de kladden lijkt te hebben. De jongen (Todd Bowden) wordt langzamerhand steeds geobsedeerder en gaat er uiteindelijk aan onderdoor. Zie hieronder de trailer.
Van Nu.nl:
LOS ANGELES - De Amerikaanse acteur Brad Renfro is dinsdag op 25-jarige leeftijd in zijn appartement in Los Angeles overleden. Dat heeft de lijkschouwer van Los Angeles laten weten, aldus de interneteditie van het showbizzblad People woensdag.
Medici vermoeden dat Renfro aan een overdosis drugs is overleden. Renfro kreeg al op jonge leeftijd een grote rol in de film The Client naar het boek van John Grisham, die in 1994 werd uitgebracht.
Ian McKellen (die de Nazi speelde) zei dit erover: "I first caught sight of Brad Renfro when he was kicking a football around with Bryan Singer on the half-built set of Apt Pupil in Hollywood. He was a kid having fun and that's how I shall always remember him. But he was more than that. He was a proper actor and when we worked together he was determined to be accepted as such. On set, he was blusteringly confident although it was obvious he would have benefited from training as an actor. Yet, as Todd, the disturbed teenager in Apt Pupil, he tapped into an inner demonic world and carried the film on his young shoulders. He longed to belong in the alien world which perhaps in the end overwhelmed him. He was only 25 and it is dreadful we shan't see all that he might have achieved."
---
Ten tweede: Heath Ledger. Deze zag ik echt niet aankomen. Van Renfro wist ik dat hij er niet zo fit aan toe was, maar Heath was echt goed bezig en leek gelukkig. Ik heb geen specifieke favoriete films van Ledger, maar ik had wel respect voor hem. Terwijl heel Hollywood geschokt toekeek, dook hij in Brokeback Mountain het bed in met Jake Gyllenhaal. Cool dat zo'n sex-icoon dat presteert. Petje af, Heath...
Nu.nl zegt dit erover:
NEW YORK - Acteur Heath Ledger is dinsdag dood aangetroffen in zijn appartement in New York. Dat heeft de politie in de Amerikaanse metropool laten weten. De uit Australië afkomstige Ledger was 28 jaar.
Ledger is gevonden door een huishoudster. De politie brengt zijn dood in verband met drugsgebruik. Rond zijn bed lagen pillen, meldde een woordvoerder. Ledger is vooral bekend van de film Brokeback Mountain, waarin hij een homoseksuele cowboy in het Wyoming van de jaren zestig speelt.
Voor die rol werd hij in 2006 genomineerd voor een Golden Globe en een Oscar. De film Brokeback Mountain kreeg drie Oscars: voor regie, bewerkt scenario en oorspronkelijke muziek.
Ledger speelde ook in onder meer A Knight's Tale, The Patriot en The Dark Night, het vervolg op Batman begins dat dit jaar uit moet komen. Hij had een dochter met actrice Michelle Williams.
---
Ten derde: Suzanne Pleshette. Eigenlijk kende ik haar niet zo goed, maar in Amerika was ze een grote ster. Haar bekendste optreden (voor ons Nederlanders in ieder geval) was in The Birds, de Hitchcockthriller uit 1963. Oh, en ze deed ook de stem van de gemene Zira, uit The Lion King 2.
Van IMDb.com:
Actress Suzanne Pleshette, who started out in films such as The Birds but became a television star playing Bob Newhart's wife on The Bob Newhart Show, died Saturday night of respiratory failure at her home in Los Angeles; she was 70. Pleshette had been battling lung cancer since 2006, when she underwent chemotherapy and had part of one lung removed. A fresh-faced beauty with a distinctive, husky voice, Pleshette worked mostly onstage in the 50s, with one of her most notable roles as Annie Sullivan in The Miracle Worker, replacing original star Anne Bancroft. She made her film debut opposite Jerry Lewis in The Geisha Boy and worked steadily in television as she launched her film career. Her most notable screen role was in Alfred Hitchcock's The Birds, where she played a local schoolteacher who befriends out-of-town socialite Tippi Hedren and helps protect the children of the town during one of the film's terrifying bird attacks.
Een scene uit The Birds:
Tuesday, January 22
De Grote Boodschap # 04
Goed, waar waren we gebleven? Oh ja, MEGA-BOODSCHAPPEN!
Je hebt je helemaal voorbereid, een lijstje gemaakt, wat gegeten en je auto leeggemaakt en je bent aangekomen bij de supermarkt.
Het eerste wat je doet: gooi je lijstje weg! Nou, dat is misschien wat rigoreus. Stop het maar in je tas ofzo en probeer er niet aan te denken. Het maakt namelijk niet uit wat je hebt opgeschreven aangezien je ALLES moet hebben...
Neem een karretje (en als je met zijn tweeën bent: twee karretjes) en ga de supermarkt in en loop naar het eerste gangpad.Kies een kant (links of rechts) en loop langzaam de hele rij af. Pak ALLES waarvan je denkt dat je het enigszins OOIT nodig hebt/zult hebben. En dan liefst ook nog een flinke voorraad van alles. 6 pakken koffie, een paar kilo suiker, 10 pakjes thee, 3 potten zoetstof, 5 pakken koffiefilters, etc etc etc Als je de rechterkant hebt gehad, draai je je karretje, en loop je de linkerkant af (wat nu overigens de rechterkant is, want je hebt je omgedraaid... nou ja, dat was niet zulke nuttige info, he?)
Als je het eerste gangpad hebt gehad, ga je naar het tweede en voer je dezelfde 'sweep' uit. Hetzelfde bij het derde en het vierde enzovoorts.
Na je eerste rondgang door de hele supermarkt zou je karretje er ongeveer zo uit moeten zien:
Je bent nu halverwege. Het is nu tijd om het lijstje weer uit je tas te vissen (of om het ergens van de grond te gaan rapen) en het eens goed na te gaan. Ben je iets vergeten? Vast niet, toch?
...
Jazeker wel! Hoe ongelooflijk ook, na je nauwkeurige gangpad-excavatie, staan er toch nog minimaal 10 dingen op je lijst die je nog niet in je kar hebt.
Ga nogmaals de winkel rond om alle dingen op te likken die je de eerste keer gemist hebt. En als je toch bezig bent, kun je meteen alle dingen die je alsnog tegenkomt meepikken.
Nu ben je dan toch echt klaar. Loop nog eens goed je lijstje na, geef iedereen in de winkel een handje en ga afrekenen.
De rest van de ochtend (of middag) ben je als het goed is bezig met het in-de-auto-proppen van de boodschappen en vervolgens met het opruimen van al je spullen in je huis.
En dan... is het afgelopen. De MEGA-BOODSCHAPPEN zitten er weer op. Je kun makkelijk twee maanden vooruit met alle rotzooi die je in huis hebt gehaald. Feliciteer jezelf met een geslaagde, productieve ochtend en begin alvast maar met het maken van een nieuwe lijst...
Je hebt je helemaal voorbereid, een lijstje gemaakt, wat gegeten en je auto leeggemaakt en je bent aangekomen bij de supermarkt.
Het eerste wat je doet: gooi je lijstje weg! Nou, dat is misschien wat rigoreus. Stop het maar in je tas ofzo en probeer er niet aan te denken. Het maakt namelijk niet uit wat je hebt opgeschreven aangezien je ALLES moet hebben...
Neem een karretje (en als je met zijn tweeën bent: twee karretjes) en ga de supermarkt in en loop naar het eerste gangpad.Kies een kant (links of rechts) en loop langzaam de hele rij af. Pak ALLES waarvan je denkt dat je het enigszins OOIT nodig hebt/zult hebben. En dan liefst ook nog een flinke voorraad van alles. 6 pakken koffie, een paar kilo suiker, 10 pakjes thee, 3 potten zoetstof, 5 pakken koffiefilters, etc etc etc Als je de rechterkant hebt gehad, draai je je karretje, en loop je de linkerkant af (wat nu overigens de rechterkant is, want je hebt je omgedraaid... nou ja, dat was niet zulke nuttige info, he?)
Als je het eerste gangpad hebt gehad, ga je naar het tweede en voer je dezelfde 'sweep' uit. Hetzelfde bij het derde en het vierde enzovoorts.
Na je eerste rondgang door de hele supermarkt zou je karretje er ongeveer zo uit moeten zien:
Je bent nu halverwege. Het is nu tijd om het lijstje weer uit je tas te vissen (of om het ergens van de grond te gaan rapen) en het eens goed na te gaan. Ben je iets vergeten? Vast niet, toch?
...
Jazeker wel! Hoe ongelooflijk ook, na je nauwkeurige gangpad-excavatie, staan er toch nog minimaal 10 dingen op je lijst die je nog niet in je kar hebt.
Ga nogmaals de winkel rond om alle dingen op te likken die je de eerste keer gemist hebt. En als je toch bezig bent, kun je meteen alle dingen die je alsnog tegenkomt meepikken.
Nu ben je dan toch echt klaar. Loop nog eens goed je lijstje na, geef iedereen in de winkel een handje en ga afrekenen.
De rest van de ochtend (of middag) ben je als het goed is bezig met het in-de-auto-proppen van de boodschappen en vervolgens met het opruimen van al je spullen in je huis.
En dan... is het afgelopen. De MEGA-BOODSCHAPPEN zitten er weer op. Je kun makkelijk twee maanden vooruit met alle rotzooi die je in huis hebt gehaald. Feliciteer jezelf met een geslaagde, productieve ochtend en begin alvast maar met het maken van een nieuwe lijst...
Monday, January 21
Nooit Genoeg
Ik was vorige week even in een boekwinkel in Hilversum. Ik heb nog steeds een boekenbon liggen en ging eens een beetje speuren naar wat nieuw leesvoer. Altijd plek in mijn brein voor wat nieuwe literaire zusjes en zootjes, zogezegd.
Ik kwam helaas niets naar mijn gading tegen en wilde onverrichterzake de winkel verlaten, toen ik bij de kassa een bekend boekje zag staan: Rupsje Nooitgenoeg. Aaaah, wat een jeugdsentiment. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dat boek meerdere malen verslonden heb (hahaha, snap je hem?) of aan me heb laten voorlezen.
Ach ja, nostalgie. Ik heb het boekje weer weggezet en ben de winkel uitgegaan en het uit mijn hoofd gezet. Tot vandaag.
Voor een filmpje was ik op zoek naar een plaatje van een bulldozer en was zo een beetje vruchteloos aan het googlen tot me ineens een bekend bulldozermerk te binnen schoot: Caterpillar!
Ik typ dus Caterpillar in en ja hoor! Tientallen plaatjes van bulldozers. Ik scroll een beetje door en merk dat de plaatjes van de grote grondverschuivers langzamerhand plaatsmaken voor plaatjes voor rupsen. En tussen die plaatjes staat dus ook een plaatje van Rupsje Nooitgenoeg, dat in het Engels 'The Very Hungry Caterpillar' heet (Goh, wat origineel).
Leuk dat die dingen telkens weer terugkomen, he? Ik klik het plaatje aan en bekijk het verhaaltje erbij. En daar lees ik een grappige anekdote: George W. Bush blijkt ooit gezegd te hebben dat Rupsje Nooitgenoeg absoluut zijn lievelingsboek was toen hij jonger was. Wat leuk, een president met nostalgische gevoelens voor zijn favoriete jeugdliteratuur, denk ik nog, totdat ik het volgende deel lees.
Het blijkt dat het boek pas is uitgekomen toen George 23 jaar oud was...
Way to go, George...
Ik kwam helaas niets naar mijn gading tegen en wilde onverrichterzake de winkel verlaten, toen ik bij de kassa een bekend boekje zag staan: Rupsje Nooitgenoeg. Aaaah, wat een jeugdsentiment. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dat boek meerdere malen verslonden heb (hahaha, snap je hem?) of aan me heb laten voorlezen.
Ach ja, nostalgie. Ik heb het boekje weer weggezet en ben de winkel uitgegaan en het uit mijn hoofd gezet. Tot vandaag.
Voor een filmpje was ik op zoek naar een plaatje van een bulldozer en was zo een beetje vruchteloos aan het googlen tot me ineens een bekend bulldozermerk te binnen schoot: Caterpillar!
Ik typ dus Caterpillar in en ja hoor! Tientallen plaatjes van bulldozers. Ik scroll een beetje door en merk dat de plaatjes van de grote grondverschuivers langzamerhand plaatsmaken voor plaatjes voor rupsen. En tussen die plaatjes staat dus ook een plaatje van Rupsje Nooitgenoeg, dat in het Engels 'The Very Hungry Caterpillar' heet (Goh, wat origineel).
Leuk dat die dingen telkens weer terugkomen, he? Ik klik het plaatje aan en bekijk het verhaaltje erbij. En daar lees ik een grappige anekdote: George W. Bush blijkt ooit gezegd te hebben dat Rupsje Nooitgenoeg absoluut zijn lievelingsboek was toen hij jonger was. Wat leuk, een president met nostalgische gevoelens voor zijn favoriete jeugdliteratuur, denk ik nog, totdat ik het volgende deel lees.
Het blijkt dat het boek pas is uitgekomen toen George 23 jaar oud was...
Way to go, George...
Sunday, January 20
Bela
Ik kwam het onderstaande stukje tegen op Youtube. Legendarisch B-acteur Bela Lugosi (bekend van zijn rol als Dracula) stelt zijn beste stukje over-acting ten toon in dit fragment uit 'Bride of the Monster' van 'Slechtste Regisseur Ooit' Edward D. Wood, Jr.
Thursday, January 17
Be Kind Rewind
Ik mis de videoband. De wat, zeg je? Die lekker grote logge zwarte dingen die zoveel plaats innemen, weet je nog wel? Nee? Ehm... die dingen waarop je tv programma's kon opnemen. Nee? Ehm, hoe kan ik het uitleggen... Van die enorme cassettebandjes, die... Cassettebandjes? Dat zijn de voorlopers van de CD, zeg maar... Nee, niet minidisc! Cassettebandjes! Hmm, laat maar.
Nee, serieus, ik mis hem echt. Gek eigenlijk... Er zaten alleen maar nadelen aan, tenslotte! Slechte beeldkwaliteit, snelle slijtage, onhandig om op te slaan en noem maar op. Echt, VHS is zo 2007, ehm 2006... ehm... 1990? Ja, er zaten alleen maar nadelen aan, en toch... Het had gewoon wat om met een stel rammelende videobanden uit de videotheek te stappen in plaats van met van die iele doosjes met een saai schijfje erin. En mijn videocollectie leek ook veel groter dan mijn DVD-collectie...
Nou ja, leuk in ieder geval dat er een film aankomt die lekker ouderwets over video's gaat... Ik hoop dat ze hem op VHS uitbrengen!
Nee, serieus, ik mis hem echt. Gek eigenlijk... Er zaten alleen maar nadelen aan, tenslotte! Slechte beeldkwaliteit, snelle slijtage, onhandig om op te slaan en noem maar op. Echt, VHS is zo 2007, ehm 2006... ehm... 1990? Ja, er zaten alleen maar nadelen aan, en toch... Het had gewoon wat om met een stel rammelende videobanden uit de videotheek te stappen in plaats van met van die iele doosjes met een saai schijfje erin. En mijn videocollectie leek ook veel groter dan mijn DVD-collectie...
Nou ja, leuk in ieder geval dat er een film aankomt die lekker ouderwets over video's gaat... Ik hoop dat ze hem op VHS uitbrengen!
Tuesday, January 15
De Grote Boodschap # 03
Ik dacht vandaag terug aan de laatste keer dat ik MEGA-BOODSCHAPPEN heb gedaan. Ik ben bang dat dat al een treurig lange periode geleden is... Als er iets is wat ik graag deed en waar ik altijd met plezier naar uitkeek, dan waren het de MEGA-BOODSCHAPPEN wel.
Het begon altijd hetzelfde: de stufi en het salaris waren binnen, en ik lag 's avonds op bed. Ik lag te bedenken wat ik moest doen de volgende dag. Eerst kwam in me op dat ik sowieso boodschappen moest doen, en dat ik verder nog moest... Daar stopten mijn gedachten dan, en bereikte ik een mentaal hoogtepunt: geld + tijd + boodschappen = MEGA-BOODSCHAPPEN!!!
Laat ik eerst eens wat uitleg geven. MEGA-BOODSCHAPPEN zijn meer dan gewone boodschappen. Ze zijn ook meer dan wekelijkse of zelfs twee-wekelijkse boodschappen. Eigenlijk zijn de MEGA-BOODSCHAPPEN de moeder van alle boodschappen.
De atoombom tussen de strijkers, de Niagara tussen de beekjes, de Ferrari tussen de Daihatsu's.
Voor de MEGA-BOODSCHAPPEN trek je altijd een hele ochtend of een hele middag (liefst allebei) uit. Je zorgt dat je op een weekdag naar de winkel gaat en je haalt je auto (of fietstassen, moehahaha) helemaal leeg om plaats te maken voor de komende lawine aan boodschappen.
Voorbereiding is essentieel. Loop met een blocnote door je hele huis en noteer ALLES waarvan je denkt: 'Hee, dat is bijna op' of zelfs dingen waarvan je er nog maar 1 hebt. Dat is echt ALLES, hè? Niet denken: 'Ach, daar doe ik nog wel een paar dagen mee'. NEE! ALLES ALLES ALLES!
Beperk je alsjeblieft niet tot de keuken, dat is een beginnersfout. Sterker nog: begin in een kamer waar je nooit een boodschappencheck doet, zoals de slaapkamer. Ga maar na wat je allemaal kan gebruiken: extra kledinghangers, nieuwe (extra) lampen, wasknijpers (dat is bij mij in de slaapkamer), zalfjes, creme-pjes, nieuwe strijkplankovertrek, stofzuigerzakken (ook in de slaapkamer bij mij), etc etc etc. Kijk na iedere kamer wat je hebt genoteerd, en verdubbel dan alle aantallen. Ik weet dat dat overdreven klinkt, maar het zijn dan ook MEGA-BOODSCHAPPEN.
Mischien wel de belangrijkste kamer is de badkamer. Hier kun je pas echt pagina's vullen: bleekmiddel, toiletblokjes, extra voorraad douchegel, shampoo (gaat nooit zo hard bij mij, maar goed), een legertje deo's, pijnstillers, watjes, wattenstaafjes, WC-eend, WC-gans (moehahaha), scheermesjes, scheerschuim, scheerkwast, toiletpapier, enzovoorts.
De laatste stop van de boodschappencheck is de keuken. Ga AL je kastjes na en schrijf schrijf schrijf. Alle dingen waarvan je er normaal maar 1 of 2 in huis hebt, ga je aanvullen met minimaal 4. Denk maar aan dingen die hard gaan als zout, peper, koffie, suiker, rijst, pasta en dergelijken. Vooral de zaken die lang houdbaar zijn uiteraard.
Binnen de keuken is er ook nog een volgorde: de koelkast komt als laatst. Van houdbare dingen is binnen de MEGA-BOODSCHAPPEN bijna geen sprake. Je kan wel een flinke voorraad vlees inslaan om in te vriezen natuurlijk en ik haal vaak ook een stuk of vijf flessen siroop om weer een hele tijd vooruit te kunnen.
Goed. Als je je blocnote vol hebt, en je staat te spingen om te gaan, is het tijd om heel even te gaan zitten. Drink een kopje koffie (of thee, als je dat lekkerder vindt) en eet eventueel wat (optioneel, maar wel aan te raden: shopping fuel). Zoek alle boodschappentassen die je hebt bij elkaar, tezamen met kratjes, kisten en dozen. Doe makkelijke schoenen aan.
Nu is het tijd om te gaan. Je hebt een zware paar uur voor de boeg! Wees fit! Wees moedig!
Stap de auto in (of de fiets op) en begeef je naar de supermarkt. Het avontuur begint wanneer de schuifdeuren zich openen... en daar ga ik volgende week over verder...
Het begon altijd hetzelfde: de stufi en het salaris waren binnen, en ik lag 's avonds op bed. Ik lag te bedenken wat ik moest doen de volgende dag. Eerst kwam in me op dat ik sowieso boodschappen moest doen, en dat ik verder nog moest... Daar stopten mijn gedachten dan, en bereikte ik een mentaal hoogtepunt: geld + tijd + boodschappen = MEGA-BOODSCHAPPEN!!!
Laat ik eerst eens wat uitleg geven. MEGA-BOODSCHAPPEN zijn meer dan gewone boodschappen. Ze zijn ook meer dan wekelijkse of zelfs twee-wekelijkse boodschappen. Eigenlijk zijn de MEGA-BOODSCHAPPEN de moeder van alle boodschappen.
De atoombom tussen de strijkers, de Niagara tussen de beekjes, de Ferrari tussen de Daihatsu's.
Voor de MEGA-BOODSCHAPPEN trek je altijd een hele ochtend of een hele middag (liefst allebei) uit. Je zorgt dat je op een weekdag naar de winkel gaat en je haalt je auto (of fietstassen, moehahaha) helemaal leeg om plaats te maken voor de komende lawine aan boodschappen.
Voorbereiding is essentieel. Loop met een blocnote door je hele huis en noteer ALLES waarvan je denkt: 'Hee, dat is bijna op' of zelfs dingen waarvan je er nog maar 1 hebt. Dat is echt ALLES, hè? Niet denken: 'Ach, daar doe ik nog wel een paar dagen mee'. NEE! ALLES ALLES ALLES!
Beperk je alsjeblieft niet tot de keuken, dat is een beginnersfout. Sterker nog: begin in een kamer waar je nooit een boodschappencheck doet, zoals de slaapkamer. Ga maar na wat je allemaal kan gebruiken: extra kledinghangers, nieuwe (extra) lampen, wasknijpers (dat is bij mij in de slaapkamer), zalfjes, creme-pjes, nieuwe strijkplankovertrek, stofzuigerzakken (ook in de slaapkamer bij mij), etc etc etc. Kijk na iedere kamer wat je hebt genoteerd, en verdubbel dan alle aantallen. Ik weet dat dat overdreven klinkt, maar het zijn dan ook MEGA-BOODSCHAPPEN.
Mischien wel de belangrijkste kamer is de badkamer. Hier kun je pas echt pagina's vullen: bleekmiddel, toiletblokjes, extra voorraad douchegel, shampoo (gaat nooit zo hard bij mij, maar goed), een legertje deo's, pijnstillers, watjes, wattenstaafjes, WC-eend, WC-gans (moehahaha), scheermesjes, scheerschuim, scheerkwast, toiletpapier, enzovoorts.
De laatste stop van de boodschappencheck is de keuken. Ga AL je kastjes na en schrijf schrijf schrijf. Alle dingen waarvan je er normaal maar 1 of 2 in huis hebt, ga je aanvullen met minimaal 4. Denk maar aan dingen die hard gaan als zout, peper, koffie, suiker, rijst, pasta en dergelijken. Vooral de zaken die lang houdbaar zijn uiteraard.
Binnen de keuken is er ook nog een volgorde: de koelkast komt als laatst. Van houdbare dingen is binnen de MEGA-BOODSCHAPPEN bijna geen sprake. Je kan wel een flinke voorraad vlees inslaan om in te vriezen natuurlijk en ik haal vaak ook een stuk of vijf flessen siroop om weer een hele tijd vooruit te kunnen.
Goed. Als je je blocnote vol hebt, en je staat te spingen om te gaan, is het tijd om heel even te gaan zitten. Drink een kopje koffie (of thee, als je dat lekkerder vindt) en eet eventueel wat (optioneel, maar wel aan te raden: shopping fuel). Zoek alle boodschappentassen die je hebt bij elkaar, tezamen met kratjes, kisten en dozen. Doe makkelijke schoenen aan.
Nu is het tijd om te gaan. Je hebt een zware paar uur voor de boeg! Wees fit! Wees moedig!
Stap de auto in (of de fiets op) en begeef je naar de supermarkt. Het avontuur begint wanneer de schuifdeuren zich openen... en daar ga ik volgende week over verder...
Thursday, January 10
Les Grandes Marées
Donderdagavond. Drukke dagen achter de rug... Gisteren een persconferentie voor een voorstelling waar ik aan meewerk (zie hier voor meer info). Moest een promo maken, waar ik dinsdag natuurlijk tot laat in de nacht mee bezig was. -Zucht- Het filmpje was eigenlijk om 11 uur al klaar, maar ik zag nog zoveel dingen die nog beter konden, dat ik alsnog bezig bleef. Alles bij elkaar (berekenende computer, DVD bouwen, DVD branden etc.), was ik pas om 5 uur (vijf uur!) klaar. Persconferentie ging goed, maar nu ben ik even helemaal op. Heb de dansles voor vanavond wegens verschillende redenen afgezegd: geld, tijd en energie. Energie misschien nog wel het meest, eigenlijk. Waarom komt de inspiratie pas op het allerlaatste moment! Waarom!?
Donderdag, vandaag dus, was echt een moment om niet al teveel uit te halen, behalve lekker thuis zijn en alle verwaarloosde klusjes op te knappen. Dat kwam hier op neer: heb vandaag gebruikt om belachelijk lang uit te slapen (half één! Jezus! Ik zal het wel nodig gehad hebben...), om de kerstspullen op te ruimen, de afwas, de was en de stofzuig te doen en heen en weer te rijden voor boodschappen. Deed een interessant experiment vandaag: wilde weten welke supermarkt eigenlijk het dichtsbij was. Ik wissel een beetje tussen de AH in Kortenhoef (dorpje in de buurt) en Kerkelanden (bejaardenwijk in H'sum) om mezelf wat afwisseling te gunnen. Maar wat is nu eigenlijk praktischer? Ging dus heen en weer rijden van huis naar Kortenhoef en van Kortenhoef naar huis en van huis naar Kerkelanden en weer terug. Helaas vergat ik, voordat ik mijn teller (in de auto) op nul zette, om te kijken hoever ik nu eigenlijk gereden had naar Kortenhoef... Goed bewijs van mijn vermoeide geest...
Dan nog maar een keer naar Kortenhoef. En, hoe ironisch: het blijkt dat de afstand naar de beide supermarkten precies gelijk is. Nou ja, dat weet ik dan ook weer.
Ik ontdekte om 16:00 uur dat ik nog helemaal niet gegeten had. Niets voor mij eigenlijk. Snel wat boterhammen naar binnen gestopt en lekker doorgestofzuigd.
En nu: 23:27 u, ben ik bezig met een ontwerpprojectje, waar ik pas vanaf zaterdag vrijelijk over kan spreken (moehahaha). Ik heb mezelf een lol gedaan: een glaasje Cabernet Sauvignon staat naast me. Komt nog maar zelden voor dat ik mezelf een wijntje inschenk, maar als dat gebeurt is het wel heeeeeel erg lekker ;-)
De vrije dag heeft in ieder geval gewerkt: ik ben even helemaal ontspannen. Ik betrap mezelf erop dat ik bijna in een trance geboeid zit te luisteren naar de gefluisterde stemklanken van Yann Tiersen (de componist van onder andere de Amélie-film). Zijn CD Tout est Calme is de uitgelezen keus voor een ontspannen moment...
Ik ben niet zo goed in Frans, maar ik denk dat Yann het in zijn nummer Les Grandes Marées niet over heeeeel rustige donderdagen heeft. Van wat ik er uit kan opmaken, gaat het eerder over wat triestere zaken. Mwah, maakt niet uit... Ik wordt er in ieder geval rustig van...
Laissons ça aux marées de septembre et voyons après coup
Voyons ce qui reste
La trace des années fières, les matins qui s'étirent
Dans l'appartement clair la lumière du dehors
La descente dans la foule, réveillée de la ville
La tête haute, le regard souriant pour une fois
Le rire du buraliste devant nos mines radieuses
Le retour, l'escalier, la cuisine et la chambre
Puis l'envie de partir et les nuits, détachés
Les sabordages en règle et l'haleine trop chargée
Puis la peur de savoir que l'on est responsable
De l'enlisement des lieux, ton visage un peu pâle
Les journées qui s'endorment et puis le manque d'essence
Pour oser dépasser les trahisons d'hier
Laissons ça aux marées de septembre et voyons après coup
Voyons ce qui reste
Et voyons après coup
Voyons ce qu'il en reste
Donderdag, vandaag dus, was echt een moment om niet al teveel uit te halen, behalve lekker thuis zijn en alle verwaarloosde klusjes op te knappen. Dat kwam hier op neer: heb vandaag gebruikt om belachelijk lang uit te slapen (half één! Jezus! Ik zal het wel nodig gehad hebben...), om de kerstspullen op te ruimen, de afwas, de was en de stofzuig te doen en heen en weer te rijden voor boodschappen. Deed een interessant experiment vandaag: wilde weten welke supermarkt eigenlijk het dichtsbij was. Ik wissel een beetje tussen de AH in Kortenhoef (dorpje in de buurt) en Kerkelanden (bejaardenwijk in H'sum) om mezelf wat afwisseling te gunnen. Maar wat is nu eigenlijk praktischer? Ging dus heen en weer rijden van huis naar Kortenhoef en van Kortenhoef naar huis en van huis naar Kerkelanden en weer terug. Helaas vergat ik, voordat ik mijn teller (in de auto) op nul zette, om te kijken hoever ik nu eigenlijk gereden had naar Kortenhoef... Goed bewijs van mijn vermoeide geest...
Dan nog maar een keer naar Kortenhoef. En, hoe ironisch: het blijkt dat de afstand naar de beide supermarkten precies gelijk is. Nou ja, dat weet ik dan ook weer.
Ik ontdekte om 16:00 uur dat ik nog helemaal niet gegeten had. Niets voor mij eigenlijk. Snel wat boterhammen naar binnen gestopt en lekker doorgestofzuigd.
En nu: 23:27 u, ben ik bezig met een ontwerpprojectje, waar ik pas vanaf zaterdag vrijelijk over kan spreken (moehahaha). Ik heb mezelf een lol gedaan: een glaasje Cabernet Sauvignon staat naast me. Komt nog maar zelden voor dat ik mezelf een wijntje inschenk, maar als dat gebeurt is het wel heeeeeel erg lekker ;-)
De vrije dag heeft in ieder geval gewerkt: ik ben even helemaal ontspannen. Ik betrap mezelf erop dat ik bijna in een trance geboeid zit te luisteren naar de gefluisterde stemklanken van Yann Tiersen (de componist van onder andere de Amélie-film). Zijn CD Tout est Calme is de uitgelezen keus voor een ontspannen moment...
Ik ben niet zo goed in Frans, maar ik denk dat Yann het in zijn nummer Les Grandes Marées niet over heeeeel rustige donderdagen heeft. Van wat ik er uit kan opmaken, gaat het eerder over wat triestere zaken. Mwah, maakt niet uit... Ik wordt er in ieder geval rustig van...
Laissons ça aux marées de septembre et voyons après coup
Voyons ce qui reste
La trace des années fières, les matins qui s'étirent
Dans l'appartement clair la lumière du dehors
La descente dans la foule, réveillée de la ville
La tête haute, le regard souriant pour une fois
Le rire du buraliste devant nos mines radieuses
Le retour, l'escalier, la cuisine et la chambre
Puis l'envie de partir et les nuits, détachés
Les sabordages en règle et l'haleine trop chargée
Puis la peur de savoir que l'on est responsable
De l'enlisement des lieux, ton visage un peu pâle
Les journées qui s'endorment et puis le manque d'essence
Pour oser dépasser les trahisons d'hier
Laissons ça aux marées de septembre et voyons après coup
Voyons ce qui reste
Et voyons après coup
Voyons ce qu'il en reste
Tuesday, January 8
Midas' Koosnaam van de Dag
Vanaf vandaag aan de linkerzijde te vinden: Midas' Koosnaam van de Dag. Omdat Midas zo'n droel is, noem ik hem eigenlijk nooit bij zijn eigen naam. Gewoonlijk roep ik gewoon iets dat me ter plekke te binnen schiet... Omdat er ieder keer wat anders uit mijn mond vliegt, leek het me leuk om er een wekelijks roulerend lijstje van bij te houden. Kies gerust een favoriet (als er meer dan één staat dan...)!
De Grote Boodschap # 02
Kinderen. Oh wat zijn ze lief. Oh, wat zijn ze schattig. Oh, wat zijn ze... Nee. Laten we niet overdrijven. Zo leuk zijn ze nu ook weer niet. Een goed observatiepunt voor het spotten van niet-leuke kinderen is uiteraard... in de supermarkt.
Of sowieso in elke andere winkel eigenlijk. De supermarkt is alleen erger omdat de factor 'haast' ook altijd nog meetelt. Ik heb best medelijden met die moeders, die met de voltallige kroost door de supermarkt moeten rennen.
Ja.
Maar eigenlijk heb ik toch meer medelijden met mezelf.
Goed, kinderen dus. Laten we maar weer eens een lijstje maken.
1. Baby's
Ik vermoed dat supermarkteigenaren op een supergeheim vergaderingen ooit hebben besloten om in het airconditioningsysteem van elke winkel een speciaal apparaatje toe te voegen dat detecteert of er baby's in de zaak zijn. Zodra er één is gesignaleerd, wordt een stofje vrijgegeven dat met de lucht meedrijft en dat enkel baby's kunnen ruiken. Ik zou zo niet weten wat dat zou kunnen zijn, maar ik kan me zo indeken dat het NIET iets lekkers is. Volgens mij is dat de enige juiste verklaring voor het CONSTANTE gehuil dat vanuit de kinderwagens de winkel wordt ingebulderd. Goed, ik zal niet TE gemeen worden, want ik kan me best voorstellen dat het lastig is om voor iedere supermarkttrip een oppas te regelen. Ik vraag maar één ding: bel me even als je naar de winkel gaat, moeders. Dan blijf ik lekker thuis. Krijg ik ook geen kinderwagen tegen mijn schenen gedouwd.
2. Hebben, hebben, hebben
Als kind in een supermarkt ben je eigenlijk als een God in Frankrijk. Overal snoep, overal chips, overal lekkers! Leuke gangen om doorheen te rennen, tal van mensen om te irriteren! Wat een walhalla! Dat kinderlijk enthousiasme, hoe schattig het de eerste drie seconden ook is, slaat heeeel snel om in hebberigheid:
Kind: "Mama, mag ik dit?"
Moeder: "Nee".
Kind: "Maar...maar..."
Moeder: "Ik zeg nee, Floris (welkom in 't Gooi). We hebben genoeg snoep in huis".
Kind: "Maar... Maar deze hebben we niet! Mamaaaaa!"
Moeder: Floris van Overdonk-Chadrille! Wil je nu onmiddellijk ophouden!"
Kind: "MAMAAAAAAA!!!"
Op dit moment van de 'conversatie' tussen moeder en kind laat Floris zich op de grond vallen en begint met zijn gebalde vuisten op de vieze tegelvloer te trommelen. Moeder probeert hem eeerst met lieve woordjes te sussen, maar al snel krijgt het supermarkt-irritatie-virus haar te pakken en me ruwe hand trekt ze het kind overeind en een ander gangpad in. Luid blerend wankelt Floris achter haar aan. Dit alles vindt plaats in het gangpad waar jij probeert een pak koekjes uit het schap te pakken.
Overigens: een goede manier om een kind als Floris aan te pakken, zie je in de volgende reclame:
3. Zoek
"Mama?"
"Mama...?"
"Mama?!"
"MAMA!"
"MAMAAAAAAAAAA!!!!!"
Deze opvolging van kreten (opgevolgd door gehuil)kun je te horen krijgen wanneer een kind zijn of haar moeder uit het oog is verloren, wat zo ongeveer elke 14 seconden gebeurd in een supermarkt. Ik weet niet zo goed voor wie ik partij moet kiezen hier. Ik twijfel tussen moeder (kan ook niet constant opletten natuurlijk) en kind (dit is wel heel zielig). Toch kies ik weer lekker voor mezelf. Ik bedoel: zorg gewoon dat je je kind stevig vastbindt aan je karretje. Lijkt me voldoende. Tegen kinderen zeg ik: neem een keukentrapje mee om de winkel te kunnen overzien.
Oeh, ik krijg een idee! Kan er niet een soortement Tom-Tom voor in de supermarkt worden bedacht?
4. Vaders
Moeders met kinderen zijn erg, maar vaders met kinderen zijn een ramp. Ieder verstandig denkend mens weet dat 'daddies mean fun, mommies mean business'. Kinderen, sluwe krengen dat het zijn, weten dat ook en zijn overgelukkig als ze eens met papa naar de winkel mogen. Dat betekent namelijk: geen regels! Geen overzicht! Geen grenzen! Doe wat ik doe als je een vader met kinderen in je supermarkt ziet: rennen!
En om één en ander te illustreren:
Of sowieso in elke andere winkel eigenlijk. De supermarkt is alleen erger omdat de factor 'haast' ook altijd nog meetelt. Ik heb best medelijden met die moeders, die met de voltallige kroost door de supermarkt moeten rennen.
Ja.
Maar eigenlijk heb ik toch meer medelijden met mezelf.
Goed, kinderen dus. Laten we maar weer eens een lijstje maken.
1. Baby's
Ik vermoed dat supermarkteigenaren op een supergeheim vergaderingen ooit hebben besloten om in het airconditioningsysteem van elke winkel een speciaal apparaatje toe te voegen dat detecteert of er baby's in de zaak zijn. Zodra er één is gesignaleerd, wordt een stofje vrijgegeven dat met de lucht meedrijft en dat enkel baby's kunnen ruiken. Ik zou zo niet weten wat dat zou kunnen zijn, maar ik kan me zo indeken dat het NIET iets lekkers is. Volgens mij is dat de enige juiste verklaring voor het CONSTANTE gehuil dat vanuit de kinderwagens de winkel wordt ingebulderd. Goed, ik zal niet TE gemeen worden, want ik kan me best voorstellen dat het lastig is om voor iedere supermarkttrip een oppas te regelen. Ik vraag maar één ding: bel me even als je naar de winkel gaat, moeders. Dan blijf ik lekker thuis. Krijg ik ook geen kinderwagen tegen mijn schenen gedouwd.
2. Hebben, hebben, hebben
Als kind in een supermarkt ben je eigenlijk als een God in Frankrijk. Overal snoep, overal chips, overal lekkers! Leuke gangen om doorheen te rennen, tal van mensen om te irriteren! Wat een walhalla! Dat kinderlijk enthousiasme, hoe schattig het de eerste drie seconden ook is, slaat heeeel snel om in hebberigheid:
Kind: "Mama, mag ik dit?"
Moeder: "Nee".
Kind: "Maar...maar..."
Moeder: "Ik zeg nee, Floris (welkom in 't Gooi). We hebben genoeg snoep in huis".
Kind: "Maar... Maar deze hebben we niet! Mamaaaaa!"
Moeder: Floris van Overdonk-Chadrille! Wil je nu onmiddellijk ophouden!"
Kind: "MAMAAAAAAA!!!"
Op dit moment van de 'conversatie' tussen moeder en kind laat Floris zich op de grond vallen en begint met zijn gebalde vuisten op de vieze tegelvloer te trommelen. Moeder probeert hem eeerst met lieve woordjes te sussen, maar al snel krijgt het supermarkt-irritatie-virus haar te pakken en me ruwe hand trekt ze het kind overeind en een ander gangpad in. Luid blerend wankelt Floris achter haar aan. Dit alles vindt plaats in het gangpad waar jij probeert een pak koekjes uit het schap te pakken.
Overigens: een goede manier om een kind als Floris aan te pakken, zie je in de volgende reclame:
3. Zoek
"Mama?"
"Mama...?"
"Mama?!"
"MAMA!"
"MAMAAAAAAAAAA!!!!!"
Deze opvolging van kreten (opgevolgd door gehuil)kun je te horen krijgen wanneer een kind zijn of haar moeder uit het oog is verloren, wat zo ongeveer elke 14 seconden gebeurd in een supermarkt. Ik weet niet zo goed voor wie ik partij moet kiezen hier. Ik twijfel tussen moeder (kan ook niet constant opletten natuurlijk) en kind (dit is wel heel zielig). Toch kies ik weer lekker voor mezelf. Ik bedoel: zorg gewoon dat je je kind stevig vastbindt aan je karretje. Lijkt me voldoende. Tegen kinderen zeg ik: neem een keukentrapje mee om de winkel te kunnen overzien.
Oeh, ik krijg een idee! Kan er niet een soortement Tom-Tom voor in de supermarkt worden bedacht?
4. Vaders
Moeders met kinderen zijn erg, maar vaders met kinderen zijn een ramp. Ieder verstandig denkend mens weet dat 'daddies mean fun, mommies mean business'. Kinderen, sluwe krengen dat het zijn, weten dat ook en zijn overgelukkig als ze eens met papa naar de winkel mogen. Dat betekent namelijk: geen regels! Geen overzicht! Geen grenzen! Doe wat ik doe als je een vader met kinderen in je supermarkt ziet: rennen!
En om één en ander te illustreren:
Monday, January 7
The adventure of a lifetime
Voor wie het volgt: binnenkort gaat het weer van start: LOST. Fans hebben ongeveer drie kwart jaar moeten wachten op seizoen 4, en volgens mij gaat het een klapper worden! De makers hebben een ontzettend originele marketingcampagne opgezet, die draait om de luchtvaartmaatschappij uit de serie: Oceanic Arlines. Voor doortasters: op deze site vindt je allerlei clues en opgelichte sluiertipjes...
Oh, en als je niet meer up to date bent: hieronder vind je in 8 minuten en 15 seconden (8:15 = 815, snap je hem?) een supersnelle compilatie van de afgelopen drie seizoenen.
Get Lost!
Oh, en als je niet meer up to date bent: hieronder vind je in 8 minuten en 15 seconden (8:15 = 815, snap je hem?) een supersnelle compilatie van de afgelopen drie seizoenen.
Get Lost!
Sunday, January 6
Hemel
"Hilversum is toch eigenlijk wel een soort homo-hemel", bedacht ik me vanmorgen, toen ik bezig was met iets dat wel ERG homo-achtig was (nee, niet dat. Ik vertel het zo wel...). Ik bedoel: ga maar na... je hebt een stad vol met protserige kunstwerken, over the top-luxe restaurantjes, mensen geobsedeerd met uiterlijk, mode, schoenen en kapsels, en bovendien het ultieme homo-bolwerk: de omroepen.
Je zit hier dus per definitie al goed, eigenlijk. En weet je wat het is? Volgens mij werkt het twee kanten op: Hilversum wordt homo-eriger (vergrotende trap van homo) van de homo's, maar de homo's worden ook homo-eriger van Hilversum! Zo ook in mijn geval.
Toen ik deze ochtend, na een hevige schoonmaak/opruim-aanval (de afwas, de was, vuilniszak naar buiten, karton in de papierbak en glas naar de glasbak) weer binnenkwam in mijn woonkamer, zag ik ineens waar ik me nu al een paar dagen aan ergerde: de doos. De doos van Icarus. Dat wil zeggen: de doos waar Iekje in slaapt. Een gewone kartonnen doos, maar wel een lelijke: ontsierd met feloranje sterren, sleetjes en andere kersterige decoraties staat hij parmantig op mijn tafel. Is vast een overblijfsel van de vele, VELE boodschappen die ik heb moeten kopen de laatste dagen. Waarom ik hem sowieso niet op de grond heb gezet, is me een raadsel, want een poes in een doos op een tafel is nou niet mijn droombeeld van een inrichting.
Ik zag het zo eens aan, en zat net te bedenken wat ik met de doos moest doen, maar toen kreeg Hilversum grip op me: het stuurde me met mijn homo-benen naar mijn homo-slaapkamer om achter mijn homo-kast (haha) iets te pakken. Ik durf eigenlijk niet te vertellen wat het is, want het is ZO Goois en ZO homoois, dat het gewoon ERG is.
Okee, ik geef het toe. Het was cadeaupapier. Ik heb een kartonnen doos uit de supermarkt zitten versieren met cadeaupapier omdat de oranje sterretjes me niet bevielen. En... en... Ik ben er trots op! Ja! Als ik het nou fijn vind om een mooie woonkamer te hebben zonder storende kartonnen elementen?! MOET IK TOCH ZEKER ZELF WETEN, OF NIET DAN?!
...
Okee, sorry. Ik had niet zo moeten schreeuwen. Dat was niet zo bedoeld. Mijn nederige excuses.
Nou, goed. Ik was dus bezig met dat versieren, en doet kreeg ik die gedachten over de homo-hemel en hoe dicht Hilversum daarbij in de buurt komt. En, ja hoor, daar ging mijn fantasie. In mijn hoofd ontvouwde zich een beeld van de homo-hemel... Gaan jullie mee?
-----------------
We stappen door een gouden poort (versierd met prachtige gefiligraande engeltjes) en worden ontvangen door Petrus:
Petrus: "Hee, schatje. Oh jeetje! Ben je toch niet stout doodgegaan?"
IK: "Ehm, nou nee, ik ben hier alleen voor een rondleiding".
Petrus: "Oh dolletjes! Nou, dat is gewoon fabulous! Wacht, ik roep mijn hulpje. Gabriël! Gaby!"
Gabriël komt eraan.
Gabriël: "Haai, ik ben Gabriël. Zeg maar Gaby. Of G-boy. Oeh hahaha, wat een stoute naampjes, he?"
Ik: Tja, die namen zijn behoorlijk... verkeerd, ja".
Gabriël: "Nou, vlieg maar achter mij aan. Oh nee, oepsie! Je kan niet vliegen natuurlijk! Nou, dan maar lopen op onze voetepetoetjes, he?"
We volgen Gabriël naar binnen. Om ons heen hangen overal posters van mannelijke beroemdheden en in de verte zien we een grote toren met een vagelijk herkenbare vorm.
Gabriël: "Nou, daar woont ze dus".
Ik: "Ze?"
Gabriël: "Duh ja, 'ze'! God, gekkie! Je dacht toch niet dat het een oude man met een baard was, he?"
Ik: "..."
Gabriël: "Nou, NEE dus! Hier ik heb een fotootje van haar".
We lopen verder, maar het duurt nogal lang voordat we bij de toren zijn. Gabriël wijst ons op een terrasje waar al verschillende engelen wat zitten te drinken. Boven de deur van het bijbehorende café hangt een bordje: 'De Vergulde Eikel'. We nemen plaats en krijgen een aantal vrolijke drankjes voorgeschoteld:
We nemen een paar slokjes, voelen ons weer fitter en de reis gaat verder. We komen aan bij de toren, maar worden eerst nog tegengehouden door de lijfwachten van God...
Na een uitgebreid onderzoek in een donkere kamer mogen we verder naar binnen. We gaan ontelbare gangen door, en worden uiteindelijk afgezet in een wachtkamer. Op een TV in de hoek wordt een aantal leuke films vertoond: Hairspray, Dreamgirls, Grease, Xanadu etc. (even tussendoor: NOOIT op Google 'gay movies' intikken, als je op zoek bent naar inspiratie). Na een hele poos mogen we eindelijk naar binnen.
Een enorm spektakel ontvouwt zich. Een groep mannen dartelt om God heen en zingt psalmen om haar te eren (zoals bijvoorbeeld: 'It's raining men', 'YMCA', 'Macho Man', en nog vele anderen).
Als ze zijn uitgezongen, hebben we een gezellig onderonsje met God. Ze heeft het druk, zegt ze, want binnenkort is het weer Gay Pride, en haar moeder wil haar maten opnemen voor haar jurk in de parade. Ze gaat als bonbon.
En nu, helaas, is ons reisje door de hemel ten einde. Gabriël neemt ons bij de hand en leidt ons weer naar de uitgang. Bij de poort staat ons nog een groep mannen uit te zwaaien.
-----------------
Zo, dat was gezellig, he? Ik ga maar snel andere dingen zoeken om in te pakken!
Je zit hier dus per definitie al goed, eigenlijk. En weet je wat het is? Volgens mij werkt het twee kanten op: Hilversum wordt homo-eriger (vergrotende trap van homo) van de homo's, maar de homo's worden ook homo-eriger van Hilversum! Zo ook in mijn geval.
Toen ik deze ochtend, na een hevige schoonmaak/opruim-aanval (de afwas, de was, vuilniszak naar buiten, karton in de papierbak en glas naar de glasbak) weer binnenkwam in mijn woonkamer, zag ik ineens waar ik me nu al een paar dagen aan ergerde: de doos. De doos van Icarus. Dat wil zeggen: de doos waar Iekje in slaapt. Een gewone kartonnen doos, maar wel een lelijke: ontsierd met feloranje sterren, sleetjes en andere kersterige decoraties staat hij parmantig op mijn tafel. Is vast een overblijfsel van de vele, VELE boodschappen die ik heb moeten kopen de laatste dagen. Waarom ik hem sowieso niet op de grond heb gezet, is me een raadsel, want een poes in een doos op een tafel is nou niet mijn droombeeld van een inrichting.
Ik zag het zo eens aan, en zat net te bedenken wat ik met de doos moest doen, maar toen kreeg Hilversum grip op me: het stuurde me met mijn homo-benen naar mijn homo-slaapkamer om achter mijn homo-kast (haha) iets te pakken. Ik durf eigenlijk niet te vertellen wat het is, want het is ZO Goois en ZO homoois, dat het gewoon ERG is.
Okee, ik geef het toe. Het was cadeaupapier. Ik heb een kartonnen doos uit de supermarkt zitten versieren met cadeaupapier omdat de oranje sterretjes me niet bevielen. En... en... Ik ben er trots op! Ja! Als ik het nou fijn vind om een mooie woonkamer te hebben zonder storende kartonnen elementen?! MOET IK TOCH ZEKER ZELF WETEN, OF NIET DAN?!
...
Okee, sorry. Ik had niet zo moeten schreeuwen. Dat was niet zo bedoeld. Mijn nederige excuses.
Nou, goed. Ik was dus bezig met dat versieren, en doet kreeg ik die gedachten over de homo-hemel en hoe dicht Hilversum daarbij in de buurt komt. En, ja hoor, daar ging mijn fantasie. In mijn hoofd ontvouwde zich een beeld van de homo-hemel... Gaan jullie mee?
-----------------
We stappen door een gouden poort (versierd met prachtige gefiligraande engeltjes) en worden ontvangen door Petrus:
Petrus: "Hee, schatje. Oh jeetje! Ben je toch niet stout doodgegaan?"IK: "Ehm, nou nee, ik ben hier alleen voor een rondleiding".
Petrus: "Oh dolletjes! Nou, dat is gewoon fabulous! Wacht, ik roep mijn hulpje. Gabriël! Gaby!"
Gabriël komt eraan.
Gabriël: "Haai, ik ben Gabriël. Zeg maar Gaby. Of G-boy. Oeh hahaha, wat een stoute naampjes, he?"Ik: Tja, die namen zijn behoorlijk... verkeerd, ja".
Gabriël: "Nou, vlieg maar achter mij aan. Oh nee, oepsie! Je kan niet vliegen natuurlijk! Nou, dan maar lopen op onze voetepetoetjes, he?"
We volgen Gabriël naar binnen. Om ons heen hangen overal posters van mannelijke beroemdheden en in de verte zien we een grote toren met een vagelijk herkenbare vorm.
Gabriël: "Nou, daar woont ze dus".Ik: "Ze?"
Gabriël: "Duh ja, 'ze'! God, gekkie! Je dacht toch niet dat het een oude man met een baard was, he?"
Ik: "..."
Gabriël: "Nou, NEE dus! Hier ik heb een fotootje van haar".
We lopen verder, maar het duurt nogal lang voordat we bij de toren zijn. Gabriël wijst ons op een terrasje waar al verschillende engelen wat zitten te drinken. Boven de deur van het bijbehorende café hangt een bordje: 'De Vergulde Eikel'. We nemen plaats en krijgen een aantal vrolijke drankjes voorgeschoteld:
We nemen een paar slokjes, voelen ons weer fitter en de reis gaat verder. We komen aan bij de toren, maar worden eerst nog tegengehouden door de lijfwachten van God...
Na een uitgebreid onderzoek in een donkere kamer mogen we verder naar binnen. We gaan ontelbare gangen door, en worden uiteindelijk afgezet in een wachtkamer. Op een TV in de hoek wordt een aantal leuke films vertoond: Hairspray, Dreamgirls, Grease, Xanadu etc. (even tussendoor: NOOIT op Google 'gay movies' intikken, als je op zoek bent naar inspiratie). Na een hele poos mogen we eindelijk naar binnen. Een enorm spektakel ontvouwt zich. Een groep mannen dartelt om God heen en zingt psalmen om haar te eren (zoals bijvoorbeeld: 'It's raining men', 'YMCA', 'Macho Man', en nog vele anderen).
Als ze zijn uitgezongen, hebben we een gezellig onderonsje met God. Ze heeft het druk, zegt ze, want binnenkort is het weer Gay Pride, en haar moeder wil haar maten opnemen voor haar jurk in de parade. Ze gaat als bonbon.En nu, helaas, is ons reisje door de hemel ten einde. Gabriël neemt ons bij de hand en leidt ons weer naar de uitgang. Bij de poort staat ons nog een groep mannen uit te zwaaien.
-----------------
Zo, dat was gezellig, he? Ik ga maar snel andere dingen zoeken om in te pakken!
Wednesday, January 2
De Grote Boodschap # 01
Het verbaasde mij om te horen dat mijn verhalen over het boodschappen doen in goede aarde vielen. Ik heb vorig jaar heel bewust gekozen om niet meer elke dag te zeuren over de supermarkt, want voor mij voelde het als telkens hetzelfde. Bovendien leek het me wat saai om het altijd maar over boodschappen doen te hebben.
Maar goed, blijkbaar is er toch een publiek voor! Dus met gepaste trots presenteer ik een nieuw fenomeen: de Grote Boodschap. Ik ga proberen om iedere dinsdag een blogje te produceren over de wekelijkse boodschappen: de ups en downs, de irritaties, de wonderlijke ontmoetingen en de gewaagde uitspraken.
Nou, daar gaan we...
De Grote Boodschap # 01
In deze eerste boodschappenblog besteed ik aandacht aan het fenomeen afrekenen. Een simpele handeling, zo lijkt het, maar toch loopt dit eenvoudige proces over van de sociaal-maatschappelijke kenmerken.
Laten we het maar weer opdelen met nummertjes:
1. Het mandje
Als je -zoals ik meestal- een mandje gebruikt, ben je per definitie al minderwaardig in een supermarkt. Er wordt veel minder rekening met je gehouden bij de kassa. Mensen nemen automatisch aan dat ze je gewoon kunnen passeren zonder 'Sorry, mag ik er even langs' te zeggen en duwen je zonder plichtplegingen opzij om zich naar een gangpad of minder drukke kassa te begeven. Volgens mij bestaat die onbeleefdheid voor een groot deel uit afgunst. Immers: de manddrager heeft minder boodschappen, en derhalve een lagere rekening, wat natuurlijk al een goede reden voor jaloezie is. Bovendien is de manddrager mobieler dan de wagenduwer. De manddrager kan zijn mandje OP de rolband wegzetten: wat een luxe!
Ondanks deze voordelen is de manddrager vaak wel wat ondankbaar of zelfs onverschillig als de rol van de mand gespeeld is. De mandjes worden na gebruik vaak opgeslagen onder de kassa. Dat is natuurlijk een mooi idee, maar er kleeft één nadeel aan: de grootte van de mandjes. Bijna iedere supermarkt heeft twee verschillende grootte mandjes: groot en klein. Op de één of andere manier ontbreekt het de manddrager -ikzelf uiteraard uitgezonderd- aan het inzicht om het verschil tussen de twee maten goed in te schatten en vandaar dat het onder de kassa-rolband binnen de kortste keren een rotzooi is, met grote mandjes in de kleine geperst en vice versa.
2. De rolband
Ik ben een grote fan van de rolband. Vroeger al. Ik wou dat ik er één thuis had. Gewoon, zomaar. Om dingen van de ene kant van de keuken naar de ander kant te laten schuiven... Hmm, dat zou niet zo heel handig zijn... Nou ja, hoe dan ook: binnen de supermarkt is de rolband van essentieel belang voor zowel snelheid als irritatie.
Wat me altijd opvalt aan mensen die staan te wachten aan de rolband: ze hebben de neiging om het korte niet-bewegende deel van de band ook alvast vol te zetten met spullen, als ze moeten wachten op doorrolling van deze heerlijke contraptie. Daardoor creëren ze dus een soort 'bufferzone' met boodschappen, die ze daarna alsnog op de band moeten zetten. Beetje dubbel werk eigenlijk...
3. Het latje
Je kent ze wel: die kleine latjes die je als boodschapper tussen jouw en andermans boodschappen dient te plaatsen op de band bij de kassa. Het is me opgevallen dat dit kleine plastic latje binnen de supermarktwereld een bijna mythische status heeft aangenomen. Een paar feiten op een rij:
-iemand die voor je staat en die GEEN latje heeft weggelegd, verandert in je hoofd meteen in een onbeleefd en onmenselijk monster. Wat denkt die meneer/mevrouw wel niet!? Moet ik nu echt ZELF het latje gaan pakken?! Belachelijk!
-iemand die voor je staat en WEL het latje weglegt, is bedachtzaam, vriendelijk en waarschijnlijk de reïncarnatie van moeder Theresa en/of Majoor Boszhardt. Je wilt ze bijna knuffelen: wat een attent persoon! Je brengt je meest dankbare 'dankuwel' uit en kijkt de peroon voor je half verliefd aan.
-je hebt van die mensen die denken dat het NIET mogelijk is om boodschappen op de band te leggen voordat jij je latje hebt weggelegd. Zodra de latjes op zijn (oh, wat een horror!) of als je er nog niet bij kan, blijven ze stoïcijns staan wachten totdat het gewenste grens-aangevende voorwerp op zijn plaats ligt. Ik begrijp het wel: het weglaten van het latje leidt onheroeplijk tot grote chaos in de kassa-rij. Demonen uit de diepste krochten van de hel zullen stinkend en walmend oprijzen om de latjesloze boodschappenlegger gillend mee te slepen naar het vagevuur, dus ze wachten gewoon tot jij dan EINDELIJK de gewenste actie onderneemt. Soms ligt het wat anders. Als je je in een dromerige staat bevind, en niet echt staat op te letten, wil je nog wel eens vergeten het latje erbij te nemen, en derhalve ontstaat er een open ruimte van een meter op de band. Als je die ruimte ineens opmerkt, zul je met het schaamrood op de kaken alsnog een lat wegleggen, lijken je achterstaanders te denken. Erger: ze buigen zich wurmend langs je heen, grabbelen een latje uit de houder en leggen die met een veelbetekenende blik tussen jouw en hun spullen.
4. Pinnen
Ik weet niet of mensen het gewoon niet weten, of dat ze misschien bang zijn dat het bij hen niet werkt, maar tegenwoordig kun je je pinpas al door de gleuf halen, terwijl de caissiere nog aan het scannen is. Even voor de onwetenden onder ons een gebruiksaanwijzing: leg je spullen op de band, wacht tot de persoon voor je klaar is met afrekenen en de caissiere met jouw spullen begint. Haal je pinpas door de gleuf, geef je pincode in, en ga de spullen inpakken. Zodra de caissiere klaar is, hoef je alleen nog maar op 'ja' te drukken. Je hoeft dus NIET te wachten tot alles is gescand! Wat handig, wat een uitvinding! Pinpas is al lekker weer opgeruimd, portemonnee zit alweer in de tas, en je bespaart je eigen en andermans tijd! Whiieeee, fijn!
5. Overigen
Ik heb een aantal onderwerpen niet behandeld, zoals voorkruipers, vraag-voorkruipers ('Ach, ik mag wel even voor he?") en de irritaties over zegeltjes, acties, airmiles en dergelijken, maar volgens mij komen die al zo vaak ter sprake, dat ik ze nu maar even door de vingers heb gezien ;-)
Maar goed, blijkbaar is er toch een publiek voor! Dus met gepaste trots presenteer ik een nieuw fenomeen: de Grote Boodschap. Ik ga proberen om iedere dinsdag een blogje te produceren over de wekelijkse boodschappen: de ups en downs, de irritaties, de wonderlijke ontmoetingen en de gewaagde uitspraken.
Nou, daar gaan we...
De Grote Boodschap # 01
In deze eerste boodschappenblog besteed ik aandacht aan het fenomeen afrekenen. Een simpele handeling, zo lijkt het, maar toch loopt dit eenvoudige proces over van de sociaal-maatschappelijke kenmerken.
Laten we het maar weer opdelen met nummertjes:
1. Het mandje
Als je -zoals ik meestal- een mandje gebruikt, ben je per definitie al minderwaardig in een supermarkt. Er wordt veel minder rekening met je gehouden bij de kassa. Mensen nemen automatisch aan dat ze je gewoon kunnen passeren zonder 'Sorry, mag ik er even langs' te zeggen en duwen je zonder plichtplegingen opzij om zich naar een gangpad of minder drukke kassa te begeven. Volgens mij bestaat die onbeleefdheid voor een groot deel uit afgunst. Immers: de manddrager heeft minder boodschappen, en derhalve een lagere rekening, wat natuurlijk al een goede reden voor jaloezie is. Bovendien is de manddrager mobieler dan de wagenduwer. De manddrager kan zijn mandje OP de rolband wegzetten: wat een luxe!
Ondanks deze voordelen is de manddrager vaak wel wat ondankbaar of zelfs onverschillig als de rol van de mand gespeeld is. De mandjes worden na gebruik vaak opgeslagen onder de kassa. Dat is natuurlijk een mooi idee, maar er kleeft één nadeel aan: de grootte van de mandjes. Bijna iedere supermarkt heeft twee verschillende grootte mandjes: groot en klein. Op de één of andere manier ontbreekt het de manddrager -ikzelf uiteraard uitgezonderd- aan het inzicht om het verschil tussen de twee maten goed in te schatten en vandaar dat het onder de kassa-rolband binnen de kortste keren een rotzooi is, met grote mandjes in de kleine geperst en vice versa.
2. De rolband
Ik ben een grote fan van de rolband. Vroeger al. Ik wou dat ik er één thuis had. Gewoon, zomaar. Om dingen van de ene kant van de keuken naar de ander kant te laten schuiven... Hmm, dat zou niet zo heel handig zijn... Nou ja, hoe dan ook: binnen de supermarkt is de rolband van essentieel belang voor zowel snelheid als irritatie.
Wat me altijd opvalt aan mensen die staan te wachten aan de rolband: ze hebben de neiging om het korte niet-bewegende deel van de band ook alvast vol te zetten met spullen, als ze moeten wachten op doorrolling van deze heerlijke contraptie. Daardoor creëren ze dus een soort 'bufferzone' met boodschappen, die ze daarna alsnog op de band moeten zetten. Beetje dubbel werk eigenlijk...
3. Het latje
Je kent ze wel: die kleine latjes die je als boodschapper tussen jouw en andermans boodschappen dient te plaatsen op de band bij de kassa. Het is me opgevallen dat dit kleine plastic latje binnen de supermarktwereld een bijna mythische status heeft aangenomen. Een paar feiten op een rij:
-iemand die voor je staat en die GEEN latje heeft weggelegd, verandert in je hoofd meteen in een onbeleefd en onmenselijk monster. Wat denkt die meneer/mevrouw wel niet!? Moet ik nu echt ZELF het latje gaan pakken?! Belachelijk!
-iemand die voor je staat en WEL het latje weglegt, is bedachtzaam, vriendelijk en waarschijnlijk de reïncarnatie van moeder Theresa en/of Majoor Boszhardt. Je wilt ze bijna knuffelen: wat een attent persoon! Je brengt je meest dankbare 'dankuwel' uit en kijkt de peroon voor je half verliefd aan.
-je hebt van die mensen die denken dat het NIET mogelijk is om boodschappen op de band te leggen voordat jij je latje hebt weggelegd. Zodra de latjes op zijn (oh, wat een horror!) of als je er nog niet bij kan, blijven ze stoïcijns staan wachten totdat het gewenste grens-aangevende voorwerp op zijn plaats ligt. Ik begrijp het wel: het weglaten van het latje leidt onheroeplijk tot grote chaos in de kassa-rij. Demonen uit de diepste krochten van de hel zullen stinkend en walmend oprijzen om de latjesloze boodschappenlegger gillend mee te slepen naar het vagevuur, dus ze wachten gewoon tot jij dan EINDELIJK de gewenste actie onderneemt. Soms ligt het wat anders. Als je je in een dromerige staat bevind, en niet echt staat op te letten, wil je nog wel eens vergeten het latje erbij te nemen, en derhalve ontstaat er een open ruimte van een meter op de band. Als je die ruimte ineens opmerkt, zul je met het schaamrood op de kaken alsnog een lat wegleggen, lijken je achterstaanders te denken. Erger: ze buigen zich wurmend langs je heen, grabbelen een latje uit de houder en leggen die met een veelbetekenende blik tussen jouw en hun spullen.
4. Pinnen
Ik weet niet of mensen het gewoon niet weten, of dat ze misschien bang zijn dat het bij hen niet werkt, maar tegenwoordig kun je je pinpas al door de gleuf halen, terwijl de caissiere nog aan het scannen is. Even voor de onwetenden onder ons een gebruiksaanwijzing: leg je spullen op de band, wacht tot de persoon voor je klaar is met afrekenen en de caissiere met jouw spullen begint. Haal je pinpas door de gleuf, geef je pincode in, en ga de spullen inpakken. Zodra de caissiere klaar is, hoef je alleen nog maar op 'ja' te drukken. Je hoeft dus NIET te wachten tot alles is gescand! Wat handig, wat een uitvinding! Pinpas is al lekker weer opgeruimd, portemonnee zit alweer in de tas, en je bespaart je eigen en andermans tijd! Whiieeee, fijn!
5. Overigen
Ik heb een aantal onderwerpen niet behandeld, zoals voorkruipers, vraag-voorkruipers ('Ach, ik mag wel even voor he?") en de irritaties over zegeltjes, acties, airmiles en dergelijken, maar volgens mij komen die al zo vaak ter sprake, dat ik ze nu maar even door de vingers heb gezien ;-)
Subscribe to:
Posts (Atom)
