Nooit Genoeg

Ik was vorige week even in een boekwinkel in Hilversum. Ik heb nog steeds een boekenbon liggen en ging eens een beetje speuren naar wat nieuw leesvoer. Altijd plek in mijn brein voor wat nieuwe literaire zusjes en zootjes, zogezegd.

Ik kwam helaas niets naar mijn gading tegen en wilde onverrichterzake de winkel verlaten, toen ik bij de kassa een bekend boekje zag staan: Rupsje Nooitgenoeg. Aaaah, wat een jeugdsentiment. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dat boek meerdere malen verslonden heb (hahaha, snap je hem?) of aan me heb laten voorlezen.

Ach ja, nostalgie. Ik heb het boekje weer weggezet en ben de winkel uitgegaan en het uit mijn hoofd gezet. Tot vandaag.

Voor een filmpje was ik op zoek naar een plaatje van een bulldozer en was zo een beetje vruchteloos aan het googlen tot me ineens een bekend bulldozermerk te binnen schoot: Caterpillar!

Ik typ dus Caterpillar in en ja hoor! Tientallen plaatjes van bulldozers. Ik scroll een beetje door en merk dat de plaatjes van de grote grondverschuivers langzamerhand plaatsmaken voor plaatjes voor rupsen. En tussen die plaatjes staat dus ook een plaatje van Rupsje Nooitgenoeg, dat in het Engels 'The Very Hungry Caterpillar' heet (Goh, wat origineel).


Leuk dat die dingen telkens weer terugkomen, he? Ik klik het plaatje aan en bekijk het verhaaltje erbij. En daar lees ik een grappige anekdote: George W. Bush blijkt ooit gezegd te hebben dat Rupsje Nooitgenoeg absoluut zijn lievelingsboek was toen hij jonger was. Wat leuk, een president met nostalgische gevoelens voor zijn favoriete jeugdliteratuur, denk ik nog, totdat ik het volgende deel lees.

Het blijkt dat het boek pas is uitgekomen toen George 23 jaar oud was...

Way to go, George...