Hemel

"Hilversum is toch eigenlijk wel een soort homo-hemel", bedacht ik me vanmorgen, toen ik bezig was met iets dat wel ERG homo-achtig was (nee, niet dat. Ik vertel het zo wel...). Ik bedoel: ga maar na... je hebt een stad vol met protserige kunstwerken, over the top-luxe restaurantjes, mensen geobsedeerd met uiterlijk, mode, schoenen en kapsels, en bovendien het ultieme homo-bolwerk: de omroepen.

Je zit hier dus per definitie al goed, eigenlijk. En weet je wat het is? Volgens mij werkt het twee kanten op: Hilversum wordt homo-eriger (vergrotende trap van homo) van de homo's, maar de homo's worden ook homo-eriger van Hilversum! Zo ook in mijn geval.

Toen ik deze ochtend, na een hevige schoonmaak/opruim-aanval (de afwas, de was, vuilniszak naar buiten, karton in de papierbak en glas naar de glasbak) weer binnenkwam in mijn woonkamer, zag ik ineens waar ik me nu al een paar dagen aan ergerde: de doos. De doos van Icarus. Dat wil zeggen: de doos waar Iekje in slaapt. Een gewone kartonnen doos, maar wel een lelijke: ontsierd met feloranje sterren, sleetjes en andere kersterige decoraties staat hij parmantig op mijn tafel. Is vast een overblijfsel van de vele, VELE boodschappen die ik heb moeten kopen de laatste dagen. Waarom ik hem sowieso niet op de grond heb gezet, is me een raadsel, want een poes in een doos op een tafel is nou niet mijn droombeeld van een inrichting.

Ik zag het zo eens aan, en zat net te bedenken wat ik met de doos moest doen, maar toen kreeg Hilversum grip op me: het stuurde me met mijn homo-benen naar mijn homo-slaapkamer om achter mijn homo-kast (haha) iets te pakken. Ik durf eigenlijk niet te vertellen wat het is, want het is ZO Goois en ZO homoois, dat het gewoon ERG is.

Okee, ik geef het toe. Het was cadeaupapier. Ik heb een kartonnen doos uit de supermarkt zitten versieren met cadeaupapier omdat de oranje sterretjes me niet bevielen. En... en... Ik ben er trots op! Ja! Als ik het nou fijn vind om een mooie woonkamer te hebben zonder storende kartonnen elementen?! MOET IK TOCH ZEKER ZELF WETEN, OF NIET DAN?!

...

Okee, sorry. Ik had niet zo moeten schreeuwen. Dat was niet zo bedoeld. Mijn nederige excuses.

Nou, goed. Ik was dus bezig met dat versieren, en doet kreeg ik die gedachten over de homo-hemel en hoe dicht Hilversum daarbij in de buurt komt. En, ja hoor, daar ging mijn fantasie. In mijn hoofd ontvouwde zich een beeld van de homo-hemel... Gaan jullie mee?

-----------------

We stappen door een gouden poort (versierd met prachtige gefiligraande engeltjes) en worden ontvangen door Petrus:

Petrus: "Hee, schatje. Oh jeetje! Ben je toch niet stout doodgegaan?"

IK: "Ehm, nou nee, ik ben hier alleen voor een rondleiding".

Petrus: "Oh dolletjes! Nou, dat is gewoon fabulous! Wacht, ik roep mijn hulpje. Gabriël! Gaby!"

Gabriël komt eraan.

Gabriël: "Haai, ik ben Gabriël. Zeg maar Gaby. Of G-boy. Oeh hahaha, wat een stoute naampjes, he?"

Ik: Tja, die namen zijn behoorlijk... verkeerd, ja".

Gabriël: "Nou, vlieg maar achter mij aan. Oh nee, oepsie! Je kan niet vliegen natuurlijk! Nou, dan maar lopen op onze voetepetoetjes, he?"

We volgen Gabriël naar binnen. Om ons heen hangen overal posters van mannelijke beroemdheden en in de verte zien we een grote toren met een vagelijk herkenbare vorm.

Gabriël: "Nou, daar woont ze dus".

Ik: "Ze?"

Gabriël: "Duh ja, 'ze'! God, gekkie! Je dacht toch niet dat het een oude man met een baard was, he?"

Ik: "..."

Gabriël: "Nou, NEE dus! Hier ik heb een fotootje van haar".

We lopen verder, maar het duurt nogal lang voordat we bij de toren zijn. Gabriël wijst ons op een terrasje waar al verschillende engelen wat zitten te drinken. Boven de deur van het bijbehorende café hangt een bordje: 'De Vergulde Eikel'. We nemen plaats en krijgen een aantal vrolijke drankjes voorgeschoteld:

We nemen een paar slokjes, voelen ons weer fitter en de reis gaat verder. We komen aan bij de toren, maar worden eerst nog tegengehouden door de lijfwachten van God...

Na een uitgebreid onderzoek in een donkere kamer mogen we verder naar binnen. We gaan ontelbare gangen door, en worden uiteindelijk afgezet in een wachtkamer. Op een TV in de hoek wordt een aantal leuke films vertoond: Hairspray, Dreamgirls, Grease, Xanadu etc. (even tussendoor: NOOIT op Google 'gay movies' intikken, als je op zoek bent naar inspiratie). Na een hele poos mogen we eindelijk naar binnen.

Een enorm spektakel ontvouwt zich. Een groep mannen dartelt om God heen en zingt psalmen om haar te eren (zoals bijvoorbeeld: 'It's raining men', 'YMCA', 'Macho Man', en nog vele anderen).

Als ze zijn uitgezongen, hebben we een gezellig onderonsje met God. Ze heeft het druk, zegt ze, want binnenkort is het weer Gay Pride, en haar moeder wil haar maten opnemen voor haar jurk in de parade. Ze gaat als bonbon.

En nu, helaas, is ons reisje door de hemel ten einde. Gabriël neemt ons bij de hand en leidt ons weer naar de uitgang. Bij de poort staat ons nog een groep mannen uit te zwaaien.



-----------------

Zo, dat was gezellig, he? Ik ga maar snel andere dingen zoeken om in te pakken!