AMSTERDAM - Een jonge kat uit China kampt met een opmerkelijke afwijking. Er groeien sinds enige tijd twee harige vleugels op zijn lijf.
The Daily Mail schrijft dat het dier zonder zichtbare afwijking werd geboren. Pas na een jaar ontwikkelde zich een soort vleugels aan beide zijden van zijn ruggewervel. Experts duikelen ondertussen over elkaar om het verschijnsel te verklaren. Zo zouden de 'vleugels' afkomstig zijn van een siamese tweelingbroer die in het lichaam van de kat groeit.
Andere kenners opperen dat het moet gaan om een genetische afwijking als gevolg van chemicaliën waaraan de moederpoes tijdens de zwangerschap heeft blootgestaan.
Het valt me ineens op dat ontzettend veel tv series de laatste jaren echt mooie intro's hebben! Mooie animaties of gekke stop-motion-achtige dingen of noem maar op.
Hieronder wat favorieten:
1: Dexter
Ik heb Dexter weleens eerder genoemd op dit blog, maar ik blijf van de combinatie muziek/beeld/inhoud onder de indruk...
2. United States of Tara
Gekke serie met een huisvrouw met meerdere persoonlijkheden. Erg verslavend en bovendien een 'very pretty' opening sequence...
3. Desperate Housewives
een oudje, eigenlijk alweer, maar het gebruik van de verschillende kunststijlen en de rol van vrouwen daarin blijf ik toch mooi vinden...
4. Scrubs
kort, maar ingenieus: alle personages komen voorbij op een simpele, maar o zo slimme manier...
5. The Starter Wife
Grappig en mooi gemaakt en ook to the point: de vrouw als accesoire...
6. Flight of the Conchords
Lekker gek en met grappige details: let op het peper- en zoutvaatje...
7: The IT Crowd
Helemaal in de stijl van het programma. DWZ het gaat over computernerds, dus hoe dat beter te verbeelden datn met de klassieke DOS-look?
BONUS: Westenwind
Ik was helemaal verliefd op deze serie, ooit. Wat een prachtig Nederlandsch drama, eigenlijk...
Het gaat niet zo goed met Meesje. Het viel me al op dat ie wat kleiner bleef dan de andere twee, maar toen ik zag (in mijn super-Monica-achtige schema) dat hij bijna niet in gewicht toenam, werd ik toch wat zenuwachtig. Ik ging dus naar de dierenarts. Wat blijkt nu? Mees heeft een hazelip! Niet te geloven... En nu zit ik dus te pas en te onpas met een piepklein poesje op schoot, teneinde hem met een piepklein (maar nog altijd bijna even groot als hijzelf) speentje extra bij te voeden. En het helpt enorm, gelukkig! Hij is al bijna 20 gram aangekomen sinds ik extra bijvoer! Gelukkig maar...
Ik voel me op de één of andere manier toch verplicht om iets te schrijven over het songfestival, hoewel ik helemaal niks er om geef en ik het ook al jaren niet gezien heb. Gek...
Het laatste dat ik heb gezien van het songfestival waren de Nederlandse voorrondes van een jaar of 5 geleden, en eigenlijk keek ik toen alleen (samen met huisgenoot M.) om Nance's jurk belachelijk te maken (ze droeg een zwart jurkje met allemaal speelkaarten erop geplakt; het was... bizar). Bij vriendin L. heb ik toen stukken van het internationale gedeelte gezien, maar ook maar met vlagen. Ik kan me alleen Sakis Rouvas gerinneren, een ontzettend smakelijke Griek (die ik in DEZE blog ook al noem) en de Nederlandse inzending (ook terug te vinden in die blog).
Dit jaar is het al helemaal aan me voorbij gegaan. Ik moest vrijdag (was het vrijdag? Ik geloof het wel) openen bij de Jonge Haan en zag toen in de kran dat de Topp... (slik)... de To... (slik slik)... de T... Nee, ik kan het niet. Ik kan de naam van dat 'ding' niet schrijven, zonder over mijn toetsenbord te braken. Sorry. Is er ooits zoiets walgelijks als de ...je-weet-wel geweest? Wat een afgang zeg; ik vind ze in Nederland al een wanstaltig iets, maar om ons nu zó te presenteren in het buitenland, moet dat nou echt! Hoe dan ook: de T... waren dus niet door (drie maal hoera!) en dat was eigenlijk het eerste wat ik ervan hoorde. Ik had het zelfs alweer uit mijn hoofd gezet tot collega J. vanavond tegen me zei dat Noorwegen gewonnen had. Ik had echt even geen idee waarover hij het had en toen het tot me doordrong dat het over het songfestival ging, merkte ik op dat ik dacht dat dat al afgelopen was.
Ik kwam thuis en bekeek of er nog nieuws was op NU.nl. Bovenaan prijkte: Noorwegen wint Songfestival. Okeeeeee, dacht ik zeurderig: dan toch maar even kijken:
Krijg nou wat! Dit is zowaar best een leuk liedje! En met best een leuke gozer! Het heeft wel wat Jan Smit-achtigs met dat hoempapa-deuntje, maar goed. Ik ben niet helemaal ontevreden. Het krijgt mijn goedkeurig, zogezegd.
Ik heb niet de moed gehad om de andere optredens te kijken, maar dwaalde af naar eerdere versies van het festival en kwam in de krochten van YouTube de meest geweldige nummers tegen.
Bijvoorbeeld:
Nou, dit is toch fan-tas-tisch? Hoe hippie-achtig kan het! Vooral de man met baard in nauwsluitend blauw broekpak vind ik zeer inspirerend. Jammer dat het niet de Nederland gezongen versie is...
Oh, wacht: hier!
Okee: NOG beter. Hippie-achtige kostuums PLUS Oubollige Nederlandse nonsenstekst! Waaah!
Goed: verder.
Ik. Wil. Die. Kleren. Ik wil ook zomaar, zonder aanleiding, bij iemand de rok aftrekken om een kortere rok eronder te onthullen (1:50) Trouwens: is het niet geweldig hoe Brits die presentator is?
De volgende:
Ja. Ik wil dit dansje eigenlijk gewoon de hele dag doen. Wat ik trouwens echt cool vind, is dat je in de voorgrond de dirigent ziet. Dat maakt het toch wat echter, niet?
Zo, de poesjes zijn een beetje gesetteld. Ik ook, gelukkig ;-)
Het is niet te geloven hoe snel die beesten groeien trouwens! Ik weeg ze elke dag om te kijken of ze op schema liggen, en ze zijn nu al zo'n 20 % zwaarder dan net na de geboorte! Ze lijken wel op mij tijdens mijn studententijd! Niet dat ik toen 20 % zwaarder was dan na mijn geboorte, maar goed, je begrijpt wat ik bedoel...
Okee, voor wie het nog niet wist: Lotje is zwanger. Oh wacht... WAS zwanger! That's right! Vandaag, toen ik aan 't werk was, is ze bevallen van drie prachtige kittens, die heel relaxed lagen te slapen in de werpdoos naast hun moeder (die zelf ook last had van een werpdoos, stel ik me zo voor).
