Stinky Man (niet te verwarren met Smelly Cat)
In de gang staand kijken een collega en ik met verbazing toe hoe een kleine stoet gasten zich naar tafel 1 begeeft. Is het circus in de stad? Is er een uitbraak geweest bij de plaatselijke psychiatrische inrichting? Was de Febo vol?
Het lijkt er wel op, want de mensen die binnenlopen zijn duidelijk..hmmm, ja hoe zeg je dat netjes... 'Ordinair'? 'Niet helemaal goed'? 'Gespeend van elke soort smaak'? Afgaand op de kleding zijn alle voorgaande omschrijvingen raak, want het is echt een bonte verzameling roze truitjes, te grote riemen, stomme t-shirts, foute witte pakken en misplaatste snorren.
Na er even over gelachen te hebben, gaat het werk door.
Tot collega E mij aanspreekt. "GAD-verdamme", zegt ze met een van walging doortrokken gezicht. Na mijn verzoek om verduidelijking legt collega E uit wat er aan de hand is: de man op tafel 1 STINKT. "Welke man?", vraag ik en ze omschrijft de desbetreffende onwelriekende persoon. Het is de grijze man met de bril, het lelijke t-short met eroverheen een druk overhemd.
Ik vermoed dat het allemaal wel meevalt, tot ik ook andere collega's geluiden en gebaren van geur-gerelateerde walging zie vertonen. Dan maar even checken. En: ja hoor. 'GAD-verdamme' was inderdaad een goede omschrijving van het lichaams-aroma van de man. Ik wou dat ik kon omschrijven wat de geur ongeveer inhield, maar ik ben bang dat dat ondoenlijk is. Het was gewoon onbeschijflijk vies. Als ik dan toch iets zou moeten zeggen, zou ik een combinatie van zweet, poep, oude zuurkool en rotte kaas noemen, maar dan nog zou ik de heftigheid van de geuroverlast teniet doen.
BAH!
De vrouw met het grote hoofd en haar kleine man
Niet zo stinkend, maar zeker visueel zo apart was het stel op tafel 25. Tijdens het eten viel het nog niet zo heel erg op, maar na het betalen en dus het moment waarop ze naast elkaar stonden, werd het overduidelijk: hier was sprake van maat-verwarring. Op twee verschillende niveaus wel te verstaan. Ten eerste: de vrouw had een buitenproportioneel groot hoofd. Ten tweede: haar man was veel kleiner dan zij.
Ter illustratie:
Dit is hoe het zou moeten zijn:
En dit is het hoe het was:
Pjeurnragzark
Terug naar tafel 1 (de tafel van de Stinky Man). Aan deze tafel zat ook een man die een opvallende gelijkenis vertoonde met een personage uit The Neverending Story, een fantasy-film uit de jaren tachtig. In het originele boek heet het personage Pjeurnragzark, maar in de film heet hij Rockbiter. Een erg groot en doorgroefd gezicht en, tja, ook wel een beetje hetzelfde postuur eigenlijk...
Even terzijde: degenen die The Neverending Story weleens hebben gezien, kennen waarschijnlijk dit personage ook wel:
Dit is Falcor. En, om maar even wijsneuzerig te zijn: Falcor is GEEN hond! Het is een DRAAK. Het stoort me altijd zo om dat elke keer weer te moeten zeggen. Goed, wijsneus-moment afgelopen. Verder naar de volgende en laatste gast:
Frankenstein's Female Monster
Op tafel 35 zit een groep Amerikanen. Eén van de vrouwen aan de tafel loopt, praat en ziet eruit als Frankensteins monster. Heel charmant.
No comments:
Post a Comment