Monday, June 30
Breekbaar
Hmm, apart. Ik zag vanavond op mijn werk een doos staan met heel groot 'KIJK UIT! BREEKBAAR!' erop. Bij nadere inspectie bleek het om een doos paneermeel te gaan...
Friday, June 27
Cat Court, deel 3
Hieronder volgt deel drie van het verslag van de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen dhr. I. Joosen en mej. L. Joosen, gehouden op 26 juni jl. in de tuin van 'de dikke'.
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
[zaak voortgezet om 22:45 u. Rechter D. betreedt de tuin, neemt plaats op het tuinbankje en gaat zich eerst uitgebreid zitten wassen. Iedereen wacht geduldig af en hier en daar worden wat neuzen tegen gedrukt en zacht gespind]
D: Goed, dames en heren, dank voor het wachten. Ik wil bij deze.. BLLRRRRGGGG!!!
[op dit moment braakt rechter D. een enorme haarbal uit]
D: Ahum, mijn excuses, ik ben in de rui.
[beleefd gelach]
D: Heren advocaten, wilt u nog iets zeggen voordat de jury haar besluit laat horen?
E: Nee, Edelachtbare.
N: Nee, bee-atch.
D: Pardon?
N: Ik bedoel: nee, Edelachtbare.
D: Goed dan. Ik zal nog een keer de aanklacht voorlezen. Op 25 juni jongstleden is het volgende voorgevallen: Dhr Icarus Joosen, etende aan zijn bak, werd het slachtoffer van ongewenste staart-intimiteiten, veroorzaakt door mejuffrouw Lotje Joosen. Dhr. Joosen is door het voorval zeer van slag geraakt, aangezien het al het zoveelste ongemak is dat hem de laatste tijd is overkomen. Mejuffrouw Lotje Joosen verdedigt zich door haar acties te hernoemen als 'aant speluh'. Dames en heren van de jury. Bent u tot een besluit gekomen?
[Vlekpoes Van Verderop staat op en doet de ritueel verplichte konijnenpantoffeltjes aan]
V: Jazeker, Edelachtbare.
D: Mooi, gaat uw gang.
V: Dank u. In de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen de heer Icarus Joosen en mejuffrouw Lotje Joosen acht de jury mejuffrouw Lotje Joosen...
[een luide stilte heerst in de tuin...]
V: Schuldig!
[een waar tumult breekt uit. Mej. L. Joosen dendert naar voren, Vlekpoes Van Verderop uit haar konijnenpantoffeltjes werpend]
L: Stelletje fuile snorrelikkers! Smeerige kutkatten!! Ik zal je gesicht helemaal in ulkaar trappuh!
D: Mejuffrouw Joosen! MEJUFFROUW JOOSEN!! Hou daarmee op! Meneer N! Hou uw cliënt in toom!
N: Hey bitch! Ff flex doen, weetjewel?!
[Dhr N. sleept mejuffrouw Joosen met moeite opzij en rechter D, die er een dikke staart van heeft, slaat luid met zijn van spreeuwenpoten gemaakte hamer om de orde te hervinden]
D: Dames en heren, DAMES EN HEREN! Graag even stilte, alstublieft!
[De meute wordt stiller]
D: Dank u. Gaat u zitten, alstublieft. Mejuffrouw Joosen, mag ik u eraan herinneren dat u zich in een rechtbank bevindt? Graag wat meer respect voor de pluimpjes op mijn oren.
N: Excuses voor het gedrag van mijn cliënt, Edelachtbare. Ze maakt een emotionele tijd door.
D: Ja, vast. Nou, in ieder geval... Ik was nog aan het twijfelen, maar deze laatste ontwikkeling heeft me overtuigd en ik ben tot een vonnis gekomen. Kunnen meneer en mejuffrouw Joosen naar voren komen?
[Dhr Joosen en Mejuffouw Joosen nemen plaats aan de voet van het tuinbankje en zetten de ritueel verplichte rastapruikjes op]
D: Goed. Meneer Joosen, niemand ontkent dat uw leven de laatste tijd niet gemakkelijk geweest is. Ook dat u uw vorige huisgenoot bent verloren aan een auto-ongeluk zal niet snel vergeten worden. Ik wil graag nog even opmerken dat de omstandigheden van het ongeval waarbij de heer Midas Joosen, uw vorige huisgenoot, omkwam nog steeds verdacht zijn en dat de getuigen die beweerden dat u degene was die de heer Midas tips gaf over grote muizen aan de overzijde van de weg allemaal onder vreemde omstandigheden zijn verdwenen. Officieel gezien speelt dit voorval uiteraard geen rol in dit proces, maar ik zal het zeker toepassen in overweging van uw metale gesteldheid. Om te zorgen dat u geen last meer hebt van mejuffrouw Joosens intimiteiten, onbewezen of niet, verorden ik hierbij dat u voor een periode van minstens zes weken een belletje aan uw staart dient te dragen om eventuele ... ehm... staartberoerders af te schrikken.
Mejuffrouw Joosen, uw gedrag vanavond in deze rechtbank is ronduit stuitend te noemen. Ik ben bij de wet verpicht met uw leeftijd rekening te houden, maar ik heb ervoor gekozen u binnen die grenzen de hoogst mogelijke straf op te leggen. Met ingang van vanavond zal erop toegezien worden dat u voor een periode van niet minder dan twee maanden geen enkele keer geaaid zal worden door iedereen behalve de dikke.
I: Ehm... meneer de rechte... Edelachtbare? Dat klinkt nou niet ech...
D: Meneer Joosen, ik ben aan het woord. Wilt u mij niet onderbreken alstublieft?
I: Ja... ik bedoel nee... Maar ik...
D: Goed. Dit was mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen. Ik hoor de auto van de dikke aankomen, dus ik stel voor dat meneer Joosen snel het belletje omgebonden krijgt en vervolgens mejuffrouw Lotje op zijn schouders mee naar binnen draagt via het klepraampje.
I: Ik..ik...maar...
[Dhr N en Dhr E binden een luid klingelend gouden belletje aan de staart van de heer Joosen terwijl de tuin langzaam leegloopt]
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
[zaak voortgezet om 22:45 u. Rechter D. betreedt de tuin, neemt plaats op het tuinbankje en gaat zich eerst uitgebreid zitten wassen. Iedereen wacht geduldig af en hier en daar worden wat neuzen tegen gedrukt en zacht gespind]
D: Goed, dames en heren, dank voor het wachten. Ik wil bij deze.. BLLRRRRGGGG!!!
[op dit moment braakt rechter D. een enorme haarbal uit]
D: Ahum, mijn excuses, ik ben in de rui.
[beleefd gelach]
D: Heren advocaten, wilt u nog iets zeggen voordat de jury haar besluit laat horen?
E: Nee, Edelachtbare.
N: Nee, bee-atch.
D: Pardon?
N: Ik bedoel: nee, Edelachtbare.
D: Goed dan. Ik zal nog een keer de aanklacht voorlezen. Op 25 juni jongstleden is het volgende voorgevallen: Dhr Icarus Joosen, etende aan zijn bak, werd het slachtoffer van ongewenste staart-intimiteiten, veroorzaakt door mejuffrouw Lotje Joosen. Dhr. Joosen is door het voorval zeer van slag geraakt, aangezien het al het zoveelste ongemak is dat hem de laatste tijd is overkomen. Mejuffrouw Lotje Joosen verdedigt zich door haar acties te hernoemen als 'aant speluh'. Dames en heren van de jury. Bent u tot een besluit gekomen?
[Vlekpoes Van Verderop staat op en doet de ritueel verplichte konijnenpantoffeltjes aan]
V: Jazeker, Edelachtbare.
D: Mooi, gaat uw gang.
V: Dank u. In de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen de heer Icarus Joosen en mejuffrouw Lotje Joosen acht de jury mejuffrouw Lotje Joosen...
[een luide stilte heerst in de tuin...]
V: Schuldig!
[een waar tumult breekt uit. Mej. L. Joosen dendert naar voren, Vlekpoes Van Verderop uit haar konijnenpantoffeltjes werpend]
L: Stelletje fuile snorrelikkers! Smeerige kutkatten!! Ik zal je gesicht helemaal in ulkaar trappuh!
D: Mejuffrouw Joosen! MEJUFFROUW JOOSEN!! Hou daarmee op! Meneer N! Hou uw cliënt in toom!
N: Hey bitch! Ff flex doen, weetjewel?!
[Dhr N. sleept mejuffrouw Joosen met moeite opzij en rechter D, die er een dikke staart van heeft, slaat luid met zijn van spreeuwenpoten gemaakte hamer om de orde te hervinden]
D: Dames en heren, DAMES EN HEREN! Graag even stilte, alstublieft!
[De meute wordt stiller]
D: Dank u. Gaat u zitten, alstublieft. Mejuffrouw Joosen, mag ik u eraan herinneren dat u zich in een rechtbank bevindt? Graag wat meer respect voor de pluimpjes op mijn oren.
N: Excuses voor het gedrag van mijn cliënt, Edelachtbare. Ze maakt een emotionele tijd door.
D: Ja, vast. Nou, in ieder geval... Ik was nog aan het twijfelen, maar deze laatste ontwikkeling heeft me overtuigd en ik ben tot een vonnis gekomen. Kunnen meneer en mejuffrouw Joosen naar voren komen?
[Dhr Joosen en Mejuffouw Joosen nemen plaats aan de voet van het tuinbankje en zetten de ritueel verplichte rastapruikjes op]
D: Goed. Meneer Joosen, niemand ontkent dat uw leven de laatste tijd niet gemakkelijk geweest is. Ook dat u uw vorige huisgenoot bent verloren aan een auto-ongeluk zal niet snel vergeten worden. Ik wil graag nog even opmerken dat de omstandigheden van het ongeval waarbij de heer Midas Joosen, uw vorige huisgenoot, omkwam nog steeds verdacht zijn en dat de getuigen die beweerden dat u degene was die de heer Midas tips gaf over grote muizen aan de overzijde van de weg allemaal onder vreemde omstandigheden zijn verdwenen. Officieel gezien speelt dit voorval uiteraard geen rol in dit proces, maar ik zal het zeker toepassen in overweging van uw metale gesteldheid. Om te zorgen dat u geen last meer hebt van mejuffrouw Joosens intimiteiten, onbewezen of niet, verorden ik hierbij dat u voor een periode van minstens zes weken een belletje aan uw staart dient te dragen om eventuele ... ehm... staartberoerders af te schrikken.
Mejuffrouw Joosen, uw gedrag vanavond in deze rechtbank is ronduit stuitend te noemen. Ik ben bij de wet verpicht met uw leeftijd rekening te houden, maar ik heb ervoor gekozen u binnen die grenzen de hoogst mogelijke straf op te leggen. Met ingang van vanavond zal erop toegezien worden dat u voor een periode van niet minder dan twee maanden geen enkele keer geaaid zal worden door iedereen behalve de dikke.
I: Ehm... meneer de rechte... Edelachtbare? Dat klinkt nou niet ech...
D: Meneer Joosen, ik ben aan het woord. Wilt u mij niet onderbreken alstublieft?
I: Ja... ik bedoel nee... Maar ik...
D: Goed. Dit was mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen. Ik hoor de auto van de dikke aankomen, dus ik stel voor dat meneer Joosen snel het belletje omgebonden krijgt en vervolgens mejuffrouw Lotje op zijn schouders mee naar binnen draagt via het klepraampje.
I: Ik..ik...maar...
[Dhr N en Dhr E binden een luid klingelend gouden belletje aan de staart van de heer Joosen terwijl de tuin langzaam leegloopt]
Cat Court, deel 2
Hieronder volgt deel twee van het verslag van de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen dhr. I. Joosen en mej. L. Joosen, gehouden op 26 juni jl. in de tuin van 'de dikke'.
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
[rechtzaak voortgezet om 20:30 u, na het ontwaken van de aanwezigen]
D: Orde alstublieft, orde! Dank u. Gaat u zitten allemaal.
[alle aanwezigen nemen plaats, en versnaperingen in de vorm van gedroogde muizenoogjes worden uitgedeeld]
D: Goed. Voortzetting zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen de heer Icarus Joosen en mejuffrouw Lotje Joosen. Stilte graag! Kunnen die muizenoogjes ook even hier naaroe doorgegeven worden? Dank u.
[rechter D. slurpt wat knapperige oogjes naarbinnen]
D: Hmmmm, heerlijk. Veldmuis met een korstje van mussensnavel, hè? Erg lekker. Goed, vóór de schorsing hebben we het verhaal van meneer Joosen gehoord. Ik stel voor dat we nu doorgaan met het statement van mejuffrouw Joosen en daarna kan de jury zich terugtrekken achter de kliko's om tot een oordeel te komen. Mejuffrouw Joosen, als u klaar bent?
[mej. L. Joosen neemt plaats bij de Verlepte Plant en zet de jeugdversie van het ritueel verplichte rode sprekershoedje op]
L: Yo.
D: Yo?
L: Yo, ouwe.
D: Ehm...ja. Yo. Mejuffrouw Joosen, kunt u -in uw eigen woorden- beschrijven wat er gebeurd is?
L: Ja, kweetut ooknie, bitch. Kwas gwoon un btje aant speluh, weetjewel?
D: U was... wat?
L: Aant speluh.
D: Aant.. sp... sorry?
N: Edelachtbare, staat u mij toe om het één en ander toe te lichten?
D: Graag. Gaat uw gang.
N: Dank u. Wat mejuffrouw Joosen wil zeggen is dat zij gistermiddag slechts op speelse wijze en zonder kwade bedoelingen per ongeluk de staart van de heer Joosen aanraakte. Ze was eenvoudigweg aan het spelen.
D: Mejuffrouw Joosen, is dat wat u bedoelde?
L: Yo.
D: Yo? Is dat ja?
L: Yo.
D: Meneer N.?
N: Ja?
D: Ja, wat?
N: Ja, Edelachtabre.
D: Nee, ik bedoel: is yo ja?
N: Oh! Ehm, ja. Ik bedoel: ja, yo is ja.
D: Ah, okee. Goed, mejuffrouw Joosen, u was dus aan het spelen. Bent u zich ervan bewust dat een kattenstaart niet een groot goed is en dat het beroeren ervan gelijkstaat aan een snorharentrek of kussentjeskrab?
L: ...
D: Mejuffrouw Joosen?
L: ...
N: Edelachtbare, als u mij toestaat: mejuffrouw Joosen is slechts 10 weken oud en is zich van geen kwaad bewust. U kunt niet van haar verwachten dat zij op de hoogte is van de algemene strafrechtelijke gevolgen van haar daden.
D: Meneer N, ik denk dat ik heel goed zelf kan bepalen wat ik wel of niet kan verwachten. Desalniettemin ben ik bereid rekening te houden met deze verzachtende omstandigheid, mits de ernst van de zaak goed doordringt tot mejuffrouw Joosen. Goed, ik denk dat ik wel genoeg gehoord heb. Heren advocaten, als u wilt kunt u nu uw betoog houden tegenover de jury.
[Dhr E. begeeft zich naar de jurybank tussen de brandnetels]
E: Dames en heren van de jury. U kent het allemaal: de jeugd van tegenwoordig. Staat u mij toe een beeld te schetsen van mijn eigen jeugd: een klein wit katertje, nog met blauwe oogjes. Van buiten het toonbeeld van pluizigheid en schattigheid, van binen een wirwar van hormonen en jachtlust. Natuurlijk: ook ik had de behoefte om zo nu en dan dingen te grijpen die niet aan mijn eigen lichaam toebehoorden, welke kleine kater heeft dat niet?! En toch, klein als ik was, ik ben me altijd bewust geweest van mijn grenzen en nooit, maar dan ook nooit heb ik het aangedurfd om de staart van een oudere kat aan te raken. Ik denk niet dat ik er ver naast zit als ik suggereer dat ook u, als respectabele katers en poezen, nooit de gedachte uw hoofd doorgegaan is om zoiets... walgelijks, deplorabels of laatdunkends te doen. Ook meneer Joosen, mijn cliënt, heeft mij verzekerd nooit andermans staart te hebben aangeraakt. Is het dan niet meer dan logisch, meer dan menselijk, nee, kàttelijk dat de jeugd van tegenwoorig opgroeit met dezelfde normen en waarden die wij hebben meegekregen? Ik... hoop het, dames en heren. Ik hoop het van harte. En hoe respectabel hoop ook is, soms is het gewoon niet genoeg en zal het rechtssysteem moeten ingrijpen om de regels en wetten van onze gemeente te handhaven. Ik pleit dan ook voor toepassing van de gepaste straf, wellicht met een aanpassing wegens leeftijd en pluizigheid, om mejuffrouw Joosen in te laten zien dat zulk gedrag niet wordt getolereerd. Dank u wel.
D: Dank u wel, meneer E.
E: Edelachtbare, ik wil verder graag nog zeggen dat de heer Joosen er alles aan wil doen om het mejuffrouw Joosen naar de zin te maken, op voorwaarde dat zij zich voortaan op minstens anderhalve meter van zijn staart ophoudt.
D: Staat genoteerd. meneer N, uw betoog?
N: Ik heb niets meer toe te voegen, ouwe... ehm, Edelachtbare. Ze was gwoon aant speluh, bitch.
D: Ehm, okee. Goed, dan stel ik voor dat de jury zich terugtrekt. Ik ga zelf ook even op de bak en ik zie u hier terug over een half uur. Dat was het.
einde deel 2...
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
[rechtzaak voortgezet om 20:30 u, na het ontwaken van de aanwezigen]
D: Orde alstublieft, orde! Dank u. Gaat u zitten allemaal.
[alle aanwezigen nemen plaats, en versnaperingen in de vorm van gedroogde muizenoogjes worden uitgedeeld]
D: Goed. Voortzetting zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen de heer Icarus Joosen en mejuffrouw Lotje Joosen. Stilte graag! Kunnen die muizenoogjes ook even hier naaroe doorgegeven worden? Dank u.
[rechter D. slurpt wat knapperige oogjes naarbinnen]
D: Hmmmm, heerlijk. Veldmuis met een korstje van mussensnavel, hè? Erg lekker. Goed, vóór de schorsing hebben we het verhaal van meneer Joosen gehoord. Ik stel voor dat we nu doorgaan met het statement van mejuffrouw Joosen en daarna kan de jury zich terugtrekken achter de kliko's om tot een oordeel te komen. Mejuffrouw Joosen, als u klaar bent?
[mej. L. Joosen neemt plaats bij de Verlepte Plant en zet de jeugdversie van het ritueel verplichte rode sprekershoedje op]
L: Yo.
D: Yo?
L: Yo, ouwe.
D: Ehm...ja. Yo. Mejuffrouw Joosen, kunt u -in uw eigen woorden- beschrijven wat er gebeurd is?
L: Ja, kweetut ooknie, bitch. Kwas gwoon un btje aant speluh, weetjewel?
D: U was... wat?
L: Aant speluh.
D: Aant.. sp... sorry?
N: Edelachtbare, staat u mij toe om het één en ander toe te lichten?
D: Graag. Gaat uw gang.
N: Dank u. Wat mejuffrouw Joosen wil zeggen is dat zij gistermiddag slechts op speelse wijze en zonder kwade bedoelingen per ongeluk de staart van de heer Joosen aanraakte. Ze was eenvoudigweg aan het spelen.
D: Mejuffrouw Joosen, is dat wat u bedoelde?
L: Yo.
D: Yo? Is dat ja?
L: Yo.
D: Meneer N.?
N: Ja?
D: Ja, wat?
N: Ja, Edelachtabre.
D: Nee, ik bedoel: is yo ja?
N: Oh! Ehm, ja. Ik bedoel: ja, yo is ja.
D: Ah, okee. Goed, mejuffrouw Joosen, u was dus aan het spelen. Bent u zich ervan bewust dat een kattenstaart niet een groot goed is en dat het beroeren ervan gelijkstaat aan een snorharentrek of kussentjeskrab?
L: ...
D: Mejuffrouw Joosen?
L: ...
N: Edelachtbare, als u mij toestaat: mejuffrouw Joosen is slechts 10 weken oud en is zich van geen kwaad bewust. U kunt niet van haar verwachten dat zij op de hoogte is van de algemene strafrechtelijke gevolgen van haar daden.
D: Meneer N, ik denk dat ik heel goed zelf kan bepalen wat ik wel of niet kan verwachten. Desalniettemin ben ik bereid rekening te houden met deze verzachtende omstandigheid, mits de ernst van de zaak goed doordringt tot mejuffrouw Joosen. Goed, ik denk dat ik wel genoeg gehoord heb. Heren advocaten, als u wilt kunt u nu uw betoog houden tegenover de jury.
[Dhr E. begeeft zich naar de jurybank tussen de brandnetels]
E: Dames en heren van de jury. U kent het allemaal: de jeugd van tegenwoordig. Staat u mij toe een beeld te schetsen van mijn eigen jeugd: een klein wit katertje, nog met blauwe oogjes. Van buiten het toonbeeld van pluizigheid en schattigheid, van binen een wirwar van hormonen en jachtlust. Natuurlijk: ook ik had de behoefte om zo nu en dan dingen te grijpen die niet aan mijn eigen lichaam toebehoorden, welke kleine kater heeft dat niet?! En toch, klein als ik was, ik ben me altijd bewust geweest van mijn grenzen en nooit, maar dan ook nooit heb ik het aangedurfd om de staart van een oudere kat aan te raken. Ik denk niet dat ik er ver naast zit als ik suggereer dat ook u, als respectabele katers en poezen, nooit de gedachte uw hoofd doorgegaan is om zoiets... walgelijks, deplorabels of laatdunkends te doen. Ook meneer Joosen, mijn cliënt, heeft mij verzekerd nooit andermans staart te hebben aangeraakt. Is het dan niet meer dan logisch, meer dan menselijk, nee, kàttelijk dat de jeugd van tegenwoorig opgroeit met dezelfde normen en waarden die wij hebben meegekregen? Ik... hoop het, dames en heren. Ik hoop het van harte. En hoe respectabel hoop ook is, soms is het gewoon niet genoeg en zal het rechtssysteem moeten ingrijpen om de regels en wetten van onze gemeente te handhaven. Ik pleit dan ook voor toepassing van de gepaste straf, wellicht met een aanpassing wegens leeftijd en pluizigheid, om mejuffrouw Joosen in te laten zien dat zulk gedrag niet wordt getolereerd. Dank u wel.
D: Dank u wel, meneer E.
E: Edelachtbare, ik wil verder graag nog zeggen dat de heer Joosen er alles aan wil doen om het mejuffrouw Joosen naar de zin te maken, op voorwaarde dat zij zich voortaan op minstens anderhalve meter van zijn staart ophoudt.
D: Staat genoteerd. meneer N, uw betoog?
N: Ik heb niets meer toe te voegen, ouwe... ehm, Edelachtbare. Ze was gwoon aant speluh, bitch.
D: Ehm, okee. Goed, dan stel ik voor dat de jury zich terugtrekt. Ik ga zelf ook even op de bak en ik zie u hier terug over een half uur. Dat was het.
einde deel 2...
Cat Court, deel 1
Hieronder volgt deel één van het verslag van de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen dhr. I. Joosen en mej. L. Joosen, gehouden op 26 juni jl. in de tuin van 'de dikke'.
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
Start rechtzaak: 19:00 uur
[alle aanwezigen hebben zich geschaard rond de appelboom in de tuin van 'de dikke' en edelachtbare D. neemt zijn plaats op het tuinbankje]
D: Dames en heren, mag ik u allemaal vragen om uw mobiele muizendetectors uit te schakelen, eventuele aankomende haarballen NU uit te braken en voor aanvang uw anus publiekelijk te wassen? Dank u wel.
[na deze aankondiging wordt er een aantal minuten druk gerommeld]
D: Goed. Iedereen klaar? Mooi. Laten we starten met het debat.
[Dhr. I. en mej. L. nemen plaats tussen de buxus en de varen. Dhr. N. (advocaat mej. L. Joosen) doet nog een laatste mededeling]
N: Edelachtbare, met uw goedvinden graag nog één mededeling.
[goedkeuring verleend]
N: Dank u. Ik wil de aanwezigen er graag aan herinneren dat mejuffrouw Lotje minderjarig is, en dat zij met veel moeite naar buiten gesmokkeld is.
D: Dank u. Dan nu graag van start. Meneer Joosen, wilt u beginnen?
[Dhr. I. Joosen neemt zijn plaats bij de Verlepte Plant en doet het ritueel verplichte rode sprekershoedje op]
I: Dank u, voorzitter. Zoals u ongetwijfeld weet, is mij een aantal weken geleden iets onuitsprekelijks overkomen.
[geluiden van herkenning uit het publiek]
I: Juist. U kunt zich vast voorstellen dat ik er liever niet over praat, maar omdat het gebeurde nu eenmaal onlosmakelijk verbonden is met hetgeen dat vandaag wordt besproken, zal ik er geen doekjes om winden: ik ben bal-loos.
[geschokt gemompel]
I: Precies, ik weet het. Ik ben er niet trots op, maar geloof me als ik zeg dat mijn anatomische toestand bereikt is door acties waaraan ik in geen geval vrijwillig heb deelgenomen. De Dikke en die ene met die witte jas hebben me volledig overrompeld en... en...
[onverstaanbaar door gesnik]
D: Meneer Joosen? Kunt u verder?
I: Ja... Ja, het gaat wel weer. Dank u. Ahum...goed. Hoe dan ook, ik ben dus...bal-loos, en ik vermoed dat de reden dat dat onrecht me is aangedaan het toetreden van mijn nieuwe...ehm...huisgenoot was.
D: U doelt op mejuffrouw Lotje?
I: Ja, die ja.
D: Goed, meneer Joosen. We zijn allemaal op de hoogte van uw toestand. Zoals u weet is het allemaal uitgebreid beschreven in de Snorcourant, en ik denk niet dat we hier verder nog veel woorden aan hoeven vuil te maken. Kunt u ter zake komen?
[Dhr. E., advocaat van dhr. I. Joosen, vraagt om aandacht door hard achter zijn staart aan te rennen]
E: Edelachtbare. ik denk dat meneer Joosens lichamelijke toestand van groot belang is in deze zaak en ik heb dan ook voor iedereen een editie van de Snorcourant meegenomen.
D: Goed, dat is een beetje overdreven, maaar vooruit dan maar. Meneer Joosen, wilt u verdergaan met uw verhaal?
I: Ehm, okee. Ik weet niet of iedereen dat verhaal nòg een keer moet lezen, maar.. oh, ze zijn al uitgedeeld... Goed. Wat ik dus wilde zeggen: het toetreden van mijn huisgenoot was de reden dat ik nu ontmand door het leven moet. Bovendien ben ik sinds kort ook nog verplicht om mijn huis, mijn eigen huis, binnen te gaan door het slaapkamerraam!
E: Het slaapkamerraam, Edelachtbare, het SLAAPKAMERRAAM!
D: Ik had het de eerste keer al gehoord, meneer E.
E: Ja, okee... ik wou maar zeggen...Hij moet naar binnen door het slaapkamerraam.
D: Ja, goed. Meneer Joosen?
I: Ik... ja. Ondanks de ontberingen van de laatste tijd probeer ik me aan te passen. Ik blaas minder, ik probeer zoveel mogeljk mijn eigen voer te eten enzo. Maar toch, en hier kan ik echt niet over uit, krijg ik het gevoel dat het niet genoeg is.
E: Edelachtbare! Mijn cliënt heeft alles gedaan om het zijn nieuwe huisgenoot naar de zin te maken!
N: Ik protesteer! Dhr. Joosen heeft vanaf dag één alles gedaan om mej. Joosen het leven zuur te maken!
D: Protest afgewezen. Meneer N, de pogingen van dhr. Joosen om mej, Joosen het leven zuur te maken, waar of niet, zijn vandaag NIET het onderwerp van de zitting. Meneer E, ik stel voor dat u uw cliënt voorlopig het woord laat doen. Ik krijg het gevoel dat we nu eindelijk dichter bij het werkelijke onderwerp van deze zitting komen. Heb ik gelijk, meneer Joosen?
I: Zeker, Edelachtbare. Het voorval waardoor ik EINDELIJK de juridische mogelijkheid kreeg om stappen te ondernemen, vond gistermiddag plaats. Ik zat te eten -aan mijn EIGEN etensbak trouwens- ...
[Dhr. I. werpt hierop een beschuldigende blik op mej. Joosen]
I:... en ineens voelde ik een beroering.
D: Een be...roering?
N: Protest! Vage omschrijving!
D: Toegestaan. Meneer Joosen, kunt u iets specifieker zijn?
I: Ik voelde iets aan mijn staart.
N: E-del-ACHT-bare! Hoe kunnen we deze -laten we wel wezen- labiele kater serieus nemen? Hij 'voelde iets aan zijn staart'? Kom nou toch! Dat kan van alles geweest zijn!
D: Meneer N, meneer Joosen had nog geen specifieke oorzaak genoemd voor wat hij voelde, dus kunt u uw premature protesten voor u houden?
N: Natuulijk, Edelachtbare. Excuses.
D: Aanvaard. Meneer Joosen?
I: Ik voelde een pootje. Een pootje dat met mijn staart speelde.
[geschokte gluiden, één oude buurtpoes valt van schrik flauw]
D: Een pootje. Juist. Kunt u de persoon aanwijzen aan wie het genoemde pootje toebehoord?
I: Jazaker, Edelachtbare. Het was het pootje van...haar!!
[Dhr Joosen wijst naar mej. L. Joosen. Tumult breekt uit in de tuin en rechter D. schorst de zitting tot na het schemerdutje]
Einde deel 1...
Aanwezig waren:
Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten
Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig
Notulen: zelden geziene rode kater
Start rechtzaak: 19:00 uur
[alle aanwezigen hebben zich geschaard rond de appelboom in de tuin van 'de dikke' en edelachtbare D. neemt zijn plaats op het tuinbankje]
D: Dames en heren, mag ik u allemaal vragen om uw mobiele muizendetectors uit te schakelen, eventuele aankomende haarballen NU uit te braken en voor aanvang uw anus publiekelijk te wassen? Dank u wel.
[na deze aankondiging wordt er een aantal minuten druk gerommeld]
D: Goed. Iedereen klaar? Mooi. Laten we starten met het debat.
[Dhr. I. en mej. L. nemen plaats tussen de buxus en de varen. Dhr. N. (advocaat mej. L. Joosen) doet nog een laatste mededeling]
N: Edelachtbare, met uw goedvinden graag nog één mededeling.
[goedkeuring verleend]
N: Dank u. Ik wil de aanwezigen er graag aan herinneren dat mejuffrouw Lotje minderjarig is, en dat zij met veel moeite naar buiten gesmokkeld is.
D: Dank u. Dan nu graag van start. Meneer Joosen, wilt u beginnen?
[Dhr. I. Joosen neemt zijn plaats bij de Verlepte Plant en doet het ritueel verplichte rode sprekershoedje op]
I: Dank u, voorzitter. Zoals u ongetwijfeld weet, is mij een aantal weken geleden iets onuitsprekelijks overkomen.
[geluiden van herkenning uit het publiek]
I: Juist. U kunt zich vast voorstellen dat ik er liever niet over praat, maar omdat het gebeurde nu eenmaal onlosmakelijk verbonden is met hetgeen dat vandaag wordt besproken, zal ik er geen doekjes om winden: ik ben bal-loos.
[geschokt gemompel]
I: Precies, ik weet het. Ik ben er niet trots op, maar geloof me als ik zeg dat mijn anatomische toestand bereikt is door acties waaraan ik in geen geval vrijwillig heb deelgenomen. De Dikke en die ene met die witte jas hebben me volledig overrompeld en... en...
[onverstaanbaar door gesnik]
D: Meneer Joosen? Kunt u verder?
I: Ja... Ja, het gaat wel weer. Dank u. Ahum...goed. Hoe dan ook, ik ben dus...bal-loos, en ik vermoed dat de reden dat dat onrecht me is aangedaan het toetreden van mijn nieuwe...ehm...huisgenoot was.
D: U doelt op mejuffrouw Lotje?
I: Ja, die ja.
D: Goed, meneer Joosen. We zijn allemaal op de hoogte van uw toestand. Zoals u weet is het allemaal uitgebreid beschreven in de Snorcourant, en ik denk niet dat we hier verder nog veel woorden aan hoeven vuil te maken. Kunt u ter zake komen?
[Dhr. E., advocaat van dhr. I. Joosen, vraagt om aandacht door hard achter zijn staart aan te rennen]
E: Edelachtbare. ik denk dat meneer Joosens lichamelijke toestand van groot belang is in deze zaak en ik heb dan ook voor iedereen een editie van de Snorcourant meegenomen.
D: Goed, dat is een beetje overdreven, maaar vooruit dan maar. Meneer Joosen, wilt u verdergaan met uw verhaal?
I: Ehm, okee. Ik weet niet of iedereen dat verhaal nòg een keer moet lezen, maar.. oh, ze zijn al uitgedeeld... Goed. Wat ik dus wilde zeggen: het toetreden van mijn huisgenoot was de reden dat ik nu ontmand door het leven moet. Bovendien ben ik sinds kort ook nog verplicht om mijn huis, mijn eigen huis, binnen te gaan door het slaapkamerraam!
E: Het slaapkamerraam, Edelachtbare, het SLAAPKAMERRAAM!
D: Ik had het de eerste keer al gehoord, meneer E.
E: Ja, okee... ik wou maar zeggen...Hij moet naar binnen door het slaapkamerraam.
D: Ja, goed. Meneer Joosen?
I: Ik... ja. Ondanks de ontberingen van de laatste tijd probeer ik me aan te passen. Ik blaas minder, ik probeer zoveel mogeljk mijn eigen voer te eten enzo. Maar toch, en hier kan ik echt niet over uit, krijg ik het gevoel dat het niet genoeg is.
E: Edelachtbare! Mijn cliënt heeft alles gedaan om het zijn nieuwe huisgenoot naar de zin te maken!
N: Ik protesteer! Dhr. Joosen heeft vanaf dag één alles gedaan om mej. Joosen het leven zuur te maken!
D: Protest afgewezen. Meneer N, de pogingen van dhr. Joosen om mej, Joosen het leven zuur te maken, waar of niet, zijn vandaag NIET het onderwerp van de zitting. Meneer E, ik stel voor dat u uw cliënt voorlopig het woord laat doen. Ik krijg het gevoel dat we nu eindelijk dichter bij het werkelijke onderwerp van deze zitting komen. Heb ik gelijk, meneer Joosen?
I: Zeker, Edelachtbare. Het voorval waardoor ik EINDELIJK de juridische mogelijkheid kreeg om stappen te ondernemen, vond gistermiddag plaats. Ik zat te eten -aan mijn EIGEN etensbak trouwens- ...
[Dhr. I. werpt hierop een beschuldigende blik op mej. Joosen]
I:... en ineens voelde ik een beroering.
D: Een be...roering?
N: Protest! Vage omschrijving!
D: Toegestaan. Meneer Joosen, kunt u iets specifieker zijn?
I: Ik voelde iets aan mijn staart.
N: E-del-ACHT-bare! Hoe kunnen we deze -laten we wel wezen- labiele kater serieus nemen? Hij 'voelde iets aan zijn staart'? Kom nou toch! Dat kan van alles geweest zijn!
D: Meneer N, meneer Joosen had nog geen specifieke oorzaak genoemd voor wat hij voelde, dus kunt u uw premature protesten voor u houden?
N: Natuulijk, Edelachtbare. Excuses.
D: Aanvaard. Meneer Joosen?
I: Ik voelde een pootje. Een pootje dat met mijn staart speelde.
[geschokte gluiden, één oude buurtpoes valt van schrik flauw]
D: Een pootje. Juist. Kunt u de persoon aanwijzen aan wie het genoemde pootje toebehoord?
I: Jazaker, Edelachtbare. Het was het pootje van...haar!!
[Dhr Joosen wijst naar mej. L. Joosen. Tumult breekt uit in de tuin en rechter D. schorst de zitting tot na het schemerdutje]
Einde deel 1...
Sunday, June 22
Handig
Ik heb even alle 'Grote Boodschappen'-blogs op een rijtje gezet, voor sneller te vinden morele steun voor of na een boodschappenblamage. Je vindt ze rechts in beeld. Voor Hyvers: even op mijn blogsite kijken: Midas's Misery
Friday, June 20
Tiki
Okee, noem me een nerd, maar ik ben echt gek op attractieparken. Niet zozeer vanwege de achtbanen enzo, maar vooral vanwege de kinderattracties eigenlijk... Geef me een makkelijk mee te zingen liedje, wat bewegende poppen en ik ben blij!
Hihihi, dit lijkt me zo'n leuke attractie! Vooral het tiki-tiki-liedje is cool. Het begint op 5:50... Wie gaat er een keer mee naar Disney World?
Hihihi, dit lijkt me zo'n leuke attractie! Vooral het tiki-tiki-liedje is cool. Het begint op 5:50... Wie gaat er een keer mee naar Disney World?
Monday, June 16
WTF!!!???
Uit het poesie-album van Lotje Joosen
O.M.G! O.M.F.G!!1! Kep egt een lauwe dag ghad gstr! K d8 nog: blijf gwoon lkkr ligguh op bed, maar kwerd gwoon in die rooie bak gedouwd en toen ckr een hallufe dag drin gehouwuh! Was egt nie tof, weet je wel? Moest mee in zon lawaaierig blik waarin je vet hard mee gaat, terwijl die grote man keihart zat te zingen! Toen k druit mog, wask ineens in een heel ander huis! Liep nog zon ugly hond rond ook! Die grote man met die bril ging r glijk vandoor en liet me bij n stel ouwe mensuh 8er. Die hebbuh me op een groote kamer wechgeset en toen wassik helemaal al1. Nou, ik weetnie hoor, maar ik heb ckr 2 uur onder het bed gecten!
Hep een btje gespeelt met dat vette pluisding dat die grote had meegnomen en ben toen maar ff gaan pitten.
Toen ik wakker werd, zatten r ineens allemaal gezichte naar me te kijkuh, egt eng! Moestuh glijk met me speluh natuurlijk, maar daar had ik dus egt ff geen zin in, he! Ben gewoon onder de tafel gaan zittuh en hep maar wat van me brokjes gegetuh.
Toen al die mense weer wech ware, moest ik weer trug naar de kamer waar me pluisding hing. Hep dus nog maar wat gespeeld, weet je wel en toen ben ik weer gaan tukke.
Toen die grote me kwam opalen, wast al donker joh! Moest ik weer in die rooie bak! Egt: OMG!!!!11!! Ik hep egt een superhekel aan dat ding!
Die grote ging weer zinguh en zat af en toe te lullen over ik weetnie wat. Weer een halluve dag in dat lawaai-ding en toen we eindelijk thuis waruh, ben ik maar gelijk gaan slapen. Egt stom dat die grote mijn grijze lievelingsspeelmuisje was vergeten...
cu
LTJ
Wednesday, June 11
Muziek
Deze blog is een respons op de blog 'Van wat voor muziek hou jij?' van Sytske. Je kunt hem HIER bekijken (als je vriendjes bent met Sytske dan...).
Ik reageerde onlangs op een blog van vriendin S. waarin de veelgestelde vraag 'van wat voor muziek houd jij?' werd behandeld. Om een samenhangende respons op haar schrijfsel te geven, bekeek ik eens welke nummers ik nu eigenlijk veel draai (in iTunes kun je dat in een kolommetje terugvinden). Het resultaat:
Op nummer 1: The Legend of Ms. Baltimore Crabs (Hairspray)
Op nummer 2: Martern aller Arten (Die Entführing aus dem Serail, Mozart)
Ter illustratie even de bijbehorende beelden:
Een beetje vreemde combinatie, hè? Van de ene kant een super-gay musicalnummer en van de andere kant zo'n beetje de meest dramatische opera-martel-song ooit.
Ik heb er van de week nog eens wat meer over nagedacht en begin steeds beter te begrijpen waarom ik het altijd zo moeilijk vind om leuke muziek aan te zetten als er mensen langskomen. Ik heb gewoon niets! Ga maar na: de CD-collectie in mijn kast bestaat voor de helft uit soundtrack-CD's, voor een kwart uit klassiek, en de rest is een mengelmoesje van geluidseffecten, cabaret, classics en crooners.
En terwijl Lotje over mijn schoot heen en weer krabbelt, komt een stukje van de Indiana Jones-soundtrack voorbij, gevolgd door een nummer van Bette Midler, gevolgd door Ella Fitzgerald. Daarna John Lennon en vervolgens Bob Marley en vervolgens een liedje uit Alice in Wonderland. Niet te volgen, toch? Ik ben raar...
Met één van de comments op Sytske's blog ben ik het roerend eens: je muziekkeuze hangt volledig van je gemoedstoestand af. Grappig genoeg heeft ook je bezigheid een grote invloed op je keuze. Zo luister ik graag naar het gebabbel van Brigitte Kaandorp tijdens de afwas...
En de semi-depressieve liedjes van Hans Dorrestijn tijdens de strijk...
Nou ja. En of je er van houdt of niet, alles is beter dan de muziek die af en toe op mijn werk langskomt...
Hmm, stiekem zou ik dat dansje ook wel willen leren...
Tuesday, June 10
Testosteron
Ik snap soms niks van mezelf. Ik ben toch homo, is het niet? Je zou toch denken dat ik dan wat meer homo-erige dingen zou doen... Zoals nieuwe decoratieve motieven voor mijn slaapkamer bedenken of mijn borsthaar in barokke patroontjes scheren ofzo.
Niets van dat alles vandaag. Gek genoeg heb ik me ondergedompeld in een ontzettend hetero-dominante avond. Tot mijn eigen verbazing.
Zoals jullie ongetwijfeld weten speelde Oranje vanavond haar eerste wedstrijd in het EK. Ik zou heel graag willen beweren dat ik weet dat Italië een moeilijke tegenstander is, of juist niet, maar ik zou met de beste wil van de wereld niet durven zeggen of dat zo is. Ik weet er werkelijk NIETS vanaf. En toch heb ik vanavond gedeeltes van de wedstrijd gezien en weet ik wie de winnende doelpunten gescoord heeft en tijdens welke minuut.
Nogmaals: ik snap soms niks van mezelf.
Vier jaar geleden, tijdens de vorige EK, maakte ik gebruik van de vakantieperiode van mijn huisgenoot om het hele huis dat ik toen bewoonde eens lekker door te laten luchten. Omdat ze drie katten had, waarvan twee heel jonge, was het niet zo verstandig om deuren en ramen wijd open te ztten, wegens ontsnappingsgevaar van de kleine dreumesen. Wegens haar vakantie (naar Kenia, meen ik) bivakeerden de beesten echter een tijdje bij haar ouders en had ik dus de kans om de ramen tegen elkaar open zetten. Ik weet niet wat er precies is gebeurd, maar ik vermoed dat al het testosteron dat op die avond -die tevens de avond was van Nederlands eerste wedstrijd bij die EK- in de Hilversumse lucht ronddwarrelde, bij mij naar binnen is gezweefd en me toen heeft laten besluiten om af te stemmen op Nederland 1 en de wedstrijd te bekijken. Was echt een leuke ervaring, want vanaf de 3e verdieping en in een wat minder kakkerige buurt dan nu, kwamen alle verzamelde kreten van vreugd bij elk gescoord doelpunt binnenzweven, wat mij de moeite bespaarde om goed op te letten.
Ik moet eerlijk zijn: de geluidseffecten bij de doelpunten vanuit heel Hilversum deden mij besluiten om halverwege de wedstrijd het visuele gedeelte te laten voor wat het was en volledig te vertrouwen op mijn auditieve vermogens om de wedstrijd te volgens, terwijl ik de koelkast schoonmaakte. Toch nog een beetje te hetero, blijkbaar.
Vandaag kreeg het testosteron mij weer te pakken blijkbaar, want terwijl ik toch echt van plan was om de was te doen, plofte ik bij het begin van de wedstrijd neer op de bank en heb ik toch zeker de eerste tien minuten meegekeken! Mijn interesse duurde niet zo lang als vorige keer, echter, en al snel besloot ik dat ik dan toch maar iets anders wilde zien.
Bij gebrek aan andere interessante programma's besloot ik dan maar een film te kijken en toen ik mijn DVD-archiefje doorspitte kwam ik bij een wel erg opmerkelijke keuze aan: Armageddon. Ja, ja, ik weet het: het is echt de foutste, machichmo-doorspekte film die je kunt bedenken (ik bedoel: het is volgens mij één van de weinige films waarin maar liefst vier keer 'This thing's gonna blow!!!' wordt gezegd), maar op de één of andere manier had ik echt zin in deze guilty pleasure. Het zal het testosteron wel wer geweest zijn...
Mijn avond bestond uiteindelijk uit een zeer mannelijke combinatie van Armageddon, en zo nu en dan een flits van de wedstrijd Nederland-Italië als ik benieuwd was naar de tussenstand. Ik schaam me er gewoon voor!
Gelukkig zijn er een paar lichtpuntjes die mijn homo-zijn toch nog benadrukken.
1. Ik heb Lotje vanavond een paar keer Oekiepoekiedoekie genoemd
2. ...
Oh, damn. Ik kan gewoon maar één ding bedenken! Klote-testosteron!
Okee, ik ga NU mijn tondeuse pakken en Versailles in mijn borsthaar scheren!
Niets van dat alles vandaag. Gek genoeg heb ik me ondergedompeld in een ontzettend hetero-dominante avond. Tot mijn eigen verbazing.
Zoals jullie ongetwijfeld weten speelde Oranje vanavond haar eerste wedstrijd in het EK. Ik zou heel graag willen beweren dat ik weet dat Italië een moeilijke tegenstander is, of juist niet, maar ik zou met de beste wil van de wereld niet durven zeggen of dat zo is. Ik weet er werkelijk NIETS vanaf. En toch heb ik vanavond gedeeltes van de wedstrijd gezien en weet ik wie de winnende doelpunten gescoord heeft en tijdens welke minuut.
Nogmaals: ik snap soms niks van mezelf.
Vier jaar geleden, tijdens de vorige EK, maakte ik gebruik van de vakantieperiode van mijn huisgenoot om het hele huis dat ik toen bewoonde eens lekker door te laten luchten. Omdat ze drie katten had, waarvan twee heel jonge, was het niet zo verstandig om deuren en ramen wijd open te ztten, wegens ontsnappingsgevaar van de kleine dreumesen. Wegens haar vakantie (naar Kenia, meen ik) bivakeerden de beesten echter een tijdje bij haar ouders en had ik dus de kans om de ramen tegen elkaar open zetten. Ik weet niet wat er precies is gebeurd, maar ik vermoed dat al het testosteron dat op die avond -die tevens de avond was van Nederlands eerste wedstrijd bij die EK- in de Hilversumse lucht ronddwarrelde, bij mij naar binnen is gezweefd en me toen heeft laten besluiten om af te stemmen op Nederland 1 en de wedstrijd te bekijken. Was echt een leuke ervaring, want vanaf de 3e verdieping en in een wat minder kakkerige buurt dan nu, kwamen alle verzamelde kreten van vreugd bij elk gescoord doelpunt binnenzweven, wat mij de moeite bespaarde om goed op te letten.
Ik moet eerlijk zijn: de geluidseffecten bij de doelpunten vanuit heel Hilversum deden mij besluiten om halverwege de wedstrijd het visuele gedeelte te laten voor wat het was en volledig te vertrouwen op mijn auditieve vermogens om de wedstrijd te volgens, terwijl ik de koelkast schoonmaakte. Toch nog een beetje te hetero, blijkbaar.
Vandaag kreeg het testosteron mij weer te pakken blijkbaar, want terwijl ik toch echt van plan was om de was te doen, plofte ik bij het begin van de wedstrijd neer op de bank en heb ik toch zeker de eerste tien minuten meegekeken! Mijn interesse duurde niet zo lang als vorige keer, echter, en al snel besloot ik dat ik dan toch maar iets anders wilde zien.
Bij gebrek aan andere interessante programma's besloot ik dan maar een film te kijken en toen ik mijn DVD-archiefje doorspitte kwam ik bij een wel erg opmerkelijke keuze aan: Armageddon. Ja, ja, ik weet het: het is echt de foutste, machichmo-doorspekte film die je kunt bedenken (ik bedoel: het is volgens mij één van de weinige films waarin maar liefst vier keer 'This thing's gonna blow!!!' wordt gezegd), maar op de één of andere manier had ik echt zin in deze guilty pleasure. Het zal het testosteron wel wer geweest zijn...
Mijn avond bestond uiteindelijk uit een zeer mannelijke combinatie van Armageddon, en zo nu en dan een flits van de wedstrijd Nederland-Italië als ik benieuwd was naar de tussenstand. Ik schaam me er gewoon voor!
Gelukkig zijn er een paar lichtpuntjes die mijn homo-zijn toch nog benadrukken.
1. Ik heb Lotje vanavond een paar keer Oekiepoekiedoekie genoemd
2. ...
Oh, damn. Ik kan gewoon maar één ding bedenken! Klote-testosteron!
Okee, ik ga NU mijn tondeuse pakken en Versailles in mijn borsthaar scheren!
Monday, June 9
Een leeg gevoel
Uit het dagboek van je-weet-wel-kater Icarus Joosen.
Ik had het kunnen weten, lief dagboek, ik had het kunnen weten. Het begon een paar weken geleden al. Ik had gewoon beter moeten opletten, maar ja, wat verwacht je van me? Ik ben ook maar een simpele zwarte kater. Met x-benen. Die een beetje scheel is. En die een vreemd leeg gevoel tussen zijn achterpoten heeft... (Hmm, ben er nog steeds niet achter wat daar nu aan de hand is...)
Zoals ik al mauwde: het gebeurde een paar weken terug al. De details waren klein maar achteraf heel duidelijk. Wat deed die zak kittenvoer daar ineens? En waarom stond die rare witte bak met die vieze stoffige korrels ineens weer bij de achterdeur. Ik had toen al lont moeten ruiken, maar ja, ik ben nu eenmaal zo'n relaxte kater dat zo'n beetje alles wat niet cool genoeg is voor mij, me aan de snorharen voorbij gaat.
Ik voelde (oh, wat dom) zelfs geen nattigheid toen de rode, enge gevangenismand tevoorschijn kwam. 'Misschien een schoonmaakbeurt', dacht ik nog. Maar nee hoor. Ik bleef gewoon mijn eigen stoere zelf. Ik heb me gewoon laten meeslepen! Ineens was mijn achterdeur gesloten! Geloof me, ik heb er vanalles aan gedaan om weg te komen... maar het mocht gewoon niet baten... Het deurtje was dicht en blééf dicht.
Vraag me niet wat er gebeurd is toen ik ben meegenomen naar dat raar geurende oord, want ik kan me er werkelijk niets van herinneren. Het ene moment liet die grote dikke man me alleen, en het volgende moment werd ik wakker in een klein hokje, met de geur van wel duizenden andere beesten erin, en tuurden de dikke en die ene met die witte jas naar me.
'Het ging goed hoor', zei die met de witte jas nog, en van de rest kan ik me niet zoveel meer herinneren. Ik ben naar huis gegaan en heb een gat in de dag geslapen. Dat is zo'n beetje alles wat ik nog weet. Ik werd wakker met de rare lege gevoel en heb sindsdien een vreemde genegenheid gekregen naar die dikke. Ik snap er niets van. Zijn schoot en zijn bed waren ineens wel heel antrekkelijk geworden. Wat was er met me aan de hand!
Het gevoel werd door de weken heen steeds gewoner, en ik had me er zelfs al een beetje aan overgegeven. Ik bedoel, wat moet je anders? Ik word uiteindelijk ook een dagje ouder (toch?). Mag ik dan niet gewoon lekker op de vensterbank zitten en naar buiten kijken en daarna door vermoeidheid 8 uur slapen? Als ik eerlijk ben: het gevoel werd zelfs een lekker gevoel! Ik kan me niet meer voorstellen dat ik vroeger hele nachten buiten wilde zijn! Wat voor relschopper was ik in hemelsnaam? Nee, achteraf gezien voel ik me nu eigenlijk best fijn verdoofd.
Tot twee dagen geleden. Die dikke was al heel vroeg het huis uit, dus ik kon eens fijn tot 11 uur uitslapen. Toen ik wakker werd, ging ik lekker naar buiten om eens wat rond te struinen. Ik vond een heel fijn beschaduwd plekje onder een struik en heb heerlijk 4 uur liggen soezen. Was heel uitputtend, dus ik besloot maar eens lekker te gaan liggen slapen op de bureaustoel van die dikke.
Ik merkte gelijk dat er iets mis was toen ik binnenkwam. Wat deden die gekleurde speeltjes daar op de vloer? Moest ik daar echt mee gaan spelen?! Pfff, daar had ik echt geen fut voor, hoor. Toen ik me omdraaide om eerst eens wat te gaan eten in de keuken, zag ik iets wat mijn kussentjes deed verstijven: WAT WAS DAT!
In het mandje onder dat groene tafeltje zat iets wat ik alleen maar kan omschrijven als een wit-grijs-oranje pluizenbol. Heel angstaanjagend. De pluizenbol keek me aan en nam een uitermate autoritaire houding aan. Het kleine gruwelijke mormel waagde het zelfs een hoog ruggetje te maken en een heel klein opgeblazen staartje te produceren! Wat een horror! Ik ben vanzelfsprekend meteen gevlucht en heb buiten met verontwaardiging in mijn ogen gadegeslagen wat me nog het meest verbaasde: die dikke was helemaal niet bang voor de pluizenbol! Sterker nog! Hij speelde met die kleine demoon! Ik kan er nog steeds niet bij met mijn gedachten...
Voor de veiligheid heb ik me die nacht maar verstopt tussen de struiken. Wie weet zou de 'evil one' de volgende dag weg zijn!
Maar nee, hoor... Ik werd met dezelfde gruwelijkheid geconfronteerd de volgende dag. De dikke gaf mij en die bezoeker uit de hel een snoepje. Ik heb zo snel mogelijk het ding naar binnen gewerkt (ik voel een onverzadigbare honger de laatste tijd) en ben gauw weer naar buiten gegaan.
Wat moet ik doen, dagboek! Ik snap er gewoon niets meer van! Was de dikke niet blij met die verse muis de laatste keer? Zelfs toen hij hem had gevangen om 4 uur 's nachts en hem weer buiten had gezet, heb ik extra mijn best gedaan om hem weer te pakken te krijgen en hem in stukken verscheurd in de kamer voor hem terug te leggen!
Misschien was hij niet blij dat ik expres naast de bak heb gepoept toen hij me had opgesloten? Echt, ik snap er niets van en ik ben sprakeloos! Verdien ik nu echt zo'n straf!?
Pfff, ik weet het ook niet meer. Ik slaap vanacht maar weer buiten.
groetjes en een kopje,
je Iekje
Friday, June 6
Lotje op komst # 03
Aargh! Dit is echt om gek van te worden! Ik ging dus vandaag naar Almere om Lotje op te halen. EINDELIJK! Maar wat bleek nu? Vandaag was alleen nog maar om te kijken! Whaaa! Dat had ik niet helemaal zo begrepen... Grrrrrrr!
Nou ja, het maakt eigenlijk niet uit... want ik mag haar alsnog morgen ophalen! Yay! Whoopee!
Om jullie alvast te laten smelten, laat ik hierbij een fotootje zien dat de mevrouw op haar computer had, had uitgeprint, wat ik weer heb ingescand en opgepoetst...
Ik presenteer: Lotje!
Nou ja, het maakt eigenlijk niet uit... want ik mag haar alsnog morgen ophalen! Yay! Whoopee!
Om jullie alvast te laten smelten, laat ik hierbij een fotootje zien dat de mevrouw op haar computer had, had uitgeprint, wat ik weer heb ingescand en opgepoetst...
Ik presenteer: Lotje!
De Grote Boodschap # 15
Aaaah, wat lekker! Eindelijk weer eens voer voor een nieuwe Grote Boodschap! Niet echt smakelijk voer, overigens, maar goed...
Ik ben net best wel geschrokken toen ik een kleine boodschap deed in de Super in Kortenhoef en ik verliet de winkel met een dilemma.
Het volgende gebeurde: ik had mijn boodschapjes bij elkaar gezocht (welgeteld twee producten) en stond te wachten bij de kassa achter een oude man met petje en gestreepte polo. De man had een doosje op de band staan met daarin twee blikjes bier, en in zijn hand had hij nog een extra blikje, dat hij overhandigde aan de caissière. "Eentje?" vroeg het meisje, en de man antwoordde krakerig dat er nog twee blikjes in de doos zaten.
Terwijl deze kleine uitwisseling plaatsvond, passeerde ons aan de linkerzijde een man die nogal bedreigende en wantrouwende blikken wierp op de oude man. Ik mocht hem meteen al niet eigenlijk, en toen ik zag dat hij een naamplaatje op zijn overhemd had, en dus blijkbaar een medewerker was van de Super, stoorde zijn roofdier-achtige gedrag me nog mer. Wat stond-ie nou te loeren! Met zijn rattenkop en stomme overhemd dat moeite had te kiezen tussen de kleuren roze en oranje. Rozanje, zeg maar. Terwijl de oude man aan het afrekenen wilde beginnen, stapte de Rattenkop op hem af. Met de handen op zij heupen bracht hij zijn hoofd dicht bij een behaard oor van de oude man. "Zullen we de bekertjes erbij doen?" fluisterde hij semi-vertrouwelijk en ik zag de oude man schrikken.
En toen, tot mijn verbazing, haalde de oude man een stapeltje verpakte plastic bekertjes vanachter zijn rug vandaan en gaf ze beschaamd aan de caissière. Het meisje deed wijselijk of er niets aan de hand was en haalde de bekertjes over de scanner, terwijl de Rattenkop streng toekeek. "Goed zooo..." mompelde hij megalomaniakaal en wreef in zijn handen als een slechterik in een clichématige superheldenfilm. "Dank u wel..." zei de oude man zachtjes en treurig en keek naar zijn handen, terwijl de Rattenkop met grote stappen wegliep.
Ik keek dit alles geschokt aan: was ik hier getuige geweest van een bijna geslaagd geval van bejaarden-winkeldiefstal? Toen de oude man vertrokken was, probeerde ik mijn verbazing tijdens het afrekenen over te brengen en/of te delen met het meisje achter de kassa. Die was het hele geval alweer vergeten, leek het wel, en omdat ik niemand had om samen geïntrigeerd mee te zijn, liep ik met een opgewonden en naar gevoel de winkel uit. Wat me nog het meest verbaasde was dat ik gewoon even niet wist wie er in het voorgaande voorval nu eigenlijk de boosdoener was! Technisch gezien was het natuurlijk de oude man die een stapeltje bekertjes van 70 cent probeerde te ontvreemden uit de winkel, maar gevoelsmatig had ik de schurkenrol al helemaal toebedeeld aan de Rozanje Rattenkop, met zijn maniertjes en zijn bespieden en zijn evil klinkende "Goed zooo...".
Was het niet een beetje kleinzielig om de oude man, die waarschijnlijk niets te besteden had zo kleinerend aan te pakken? Zat de Rozanje Rattenkop nu in het magazijn grote verhalen op te hangen over hoe hij de zoveelste geriatrische bekerroof had weten te voorkomen, terwijl de 14- en 15-jarige medewerkertjes met open monden aan zijn lippen hingen?
Van de andere kant: wie weet hoeveel bekertjes de oude man al heeft weggesnaaid uit de Super...? Misschien heeft hij wel zijn hele badkamer bekleed met de goedkope plastic bekertjes, als een soort gigantische omgekeerde eierdoos-look! Van alle keren dat hij zijn gruwelijke misdaad heeft gepleegd, was dit wellicht pas de eerste keer dat hij werd betrapt, en zal HIJ vanavond tegen zijn bejaarde vrienden en vriendinnen als een berimpelde Robin Hood vertellen over zijn ontmoeting met zijn grootste rivaal: Rozanje Rattenkop.
Eigenlijk blijkt het al uit mijn beschrijvingen, hè? Ik trek partij voor Rimpel Hood, wegens misschien wel alle verkeerde redenen... Ik zie uit naar het vervolg waarin Rozanje Rattenkop en Rimpel Hood elkaar bestrijden tijdens een hevige onweersbui op de daken van Kortenhoef, een gevecht met als wapens een dodelijke boodschappenscanner en een zwaard gemaakt van plastic bekertjes...
Ik ben net best wel geschrokken toen ik een kleine boodschap deed in de Super in Kortenhoef en ik verliet de winkel met een dilemma.
Het volgende gebeurde: ik had mijn boodschapjes bij elkaar gezocht (welgeteld twee producten) en stond te wachten bij de kassa achter een oude man met petje en gestreepte polo. De man had een doosje op de band staan met daarin twee blikjes bier, en in zijn hand had hij nog een extra blikje, dat hij overhandigde aan de caissière. "Eentje?" vroeg het meisje, en de man antwoordde krakerig dat er nog twee blikjes in de doos zaten.
Terwijl deze kleine uitwisseling plaatsvond, passeerde ons aan de linkerzijde een man die nogal bedreigende en wantrouwende blikken wierp op de oude man. Ik mocht hem meteen al niet eigenlijk, en toen ik zag dat hij een naamplaatje op zijn overhemd had, en dus blijkbaar een medewerker was van de Super, stoorde zijn roofdier-achtige gedrag me nog mer. Wat stond-ie nou te loeren! Met zijn rattenkop en stomme overhemd dat moeite had te kiezen tussen de kleuren roze en oranje. Rozanje, zeg maar. Terwijl de oude man aan het afrekenen wilde beginnen, stapte de Rattenkop op hem af. Met de handen op zij heupen bracht hij zijn hoofd dicht bij een behaard oor van de oude man. "Zullen we de bekertjes erbij doen?" fluisterde hij semi-vertrouwelijk en ik zag de oude man schrikken.
En toen, tot mijn verbazing, haalde de oude man een stapeltje verpakte plastic bekertjes vanachter zijn rug vandaan en gaf ze beschaamd aan de caissière. Het meisje deed wijselijk of er niets aan de hand was en haalde de bekertjes over de scanner, terwijl de Rattenkop streng toekeek. "Goed zooo..." mompelde hij megalomaniakaal en wreef in zijn handen als een slechterik in een clichématige superheldenfilm. "Dank u wel..." zei de oude man zachtjes en treurig en keek naar zijn handen, terwijl de Rattenkop met grote stappen wegliep.
Ik keek dit alles geschokt aan: was ik hier getuige geweest van een bijna geslaagd geval van bejaarden-winkeldiefstal? Toen de oude man vertrokken was, probeerde ik mijn verbazing tijdens het afrekenen over te brengen en/of te delen met het meisje achter de kassa. Die was het hele geval alweer vergeten, leek het wel, en omdat ik niemand had om samen geïntrigeerd mee te zijn, liep ik met een opgewonden en naar gevoel de winkel uit. Wat me nog het meest verbaasde was dat ik gewoon even niet wist wie er in het voorgaande voorval nu eigenlijk de boosdoener was! Technisch gezien was het natuurlijk de oude man die een stapeltje bekertjes van 70 cent probeerde te ontvreemden uit de winkel, maar gevoelsmatig had ik de schurkenrol al helemaal toebedeeld aan de Rozanje Rattenkop, met zijn maniertjes en zijn bespieden en zijn evil klinkende "Goed zooo...".
Was het niet een beetje kleinzielig om de oude man, die waarschijnlijk niets te besteden had zo kleinerend aan te pakken? Zat de Rozanje Rattenkop nu in het magazijn grote verhalen op te hangen over hoe hij de zoveelste geriatrische bekerroof had weten te voorkomen, terwijl de 14- en 15-jarige medewerkertjes met open monden aan zijn lippen hingen?
Van de andere kant: wie weet hoeveel bekertjes de oude man al heeft weggesnaaid uit de Super...? Misschien heeft hij wel zijn hele badkamer bekleed met de goedkope plastic bekertjes, als een soort gigantische omgekeerde eierdoos-look! Van alle keren dat hij zijn gruwelijke misdaad heeft gepleegd, was dit wellicht pas de eerste keer dat hij werd betrapt, en zal HIJ vanavond tegen zijn bejaarde vrienden en vriendinnen als een berimpelde Robin Hood vertellen over zijn ontmoeting met zijn grootste rivaal: Rozanje Rattenkop.
Eigenlijk blijkt het al uit mijn beschrijvingen, hè? Ik trek partij voor Rimpel Hood, wegens misschien wel alle verkeerde redenen... Ik zie uit naar het vervolg waarin Rozanje Rattenkop en Rimpel Hood elkaar bestrijden tijdens een hevige onweersbui op de daken van Kortenhoef, een gevecht met als wapens een dodelijke boodschappenscanner en een zwaard gemaakt van plastic bekertjes...
Beestjes
Vandaag kwam ik in aanraking met een vrij groot aantal beestjes-gerelateerde zaken. Genoeg om er een blogje aan te besteden...
1. De Irritante Wesp en de Achterlijke Icarus
Als ik mijn ontbijt eet en naar het nieuws kijk, neem ik ineens vanuit mijn ooghoek een verdachte beweging waar bij het raamkozijn. Ik hoor ook een snotterend gezoem en al snel ontdek ik een dikke vette wesp, die dronken rondzoemt en keer op keer naar buiten tracht te vliegen dwars door het raam heen, zoals wespen nu eenmaal geneigd zijn te doen.
Ik ben nou niet echt doodsbang voor insecten (behalve heel grote groene sprinkhanen die ineens op mijn arm zitten als ik met mijn raam open rijd), maar op de één of andere manier vind ik het wel griezelig om zo'n beest in een potje te vangen. Dat akelige geluid dat ze dan maken en het vibreren van het potje geeft me altijd de kriebels; ik weet niet waarom... En om het beest nu zonder eerlijke rechtzaak zonder slag of stoot dood te slaan vind ik ook weer niet nodig. Meestal laat ik ze daarom maar gewoon zitten en sullig doen en uiteindelijk vinden ze toch wel weer een weg naar buiten.
Dit exemplaar werkte me echter op de zenuwen. Hij BLEEF maar op één en dezelfde plek ronddarren en leek maar niet door te krijgen dat de ruit niet op magische wijze zou verdwijnen. Ik besloot dus een alternatieve oplossing toe te passen: Icarus. Katten zijn gek op kleine rondvliegende beestjes, toch? Juist! En op deze manier is het tenminste een natuurlijk oplossing, redeneer ik heel logisch. Ik pak dus Icarus, die op mijn bureaustoel ligt te slapen (doet-ie nogal veel de laatste tijd. Goh, hoe zou dat toch komen?) en ik zet hem gedecideerd op de vensterbank, op ongeveer 15 centimeter van de wesp. Vervolgens ga ik weer op de bank zitten, om de slachtpartij te aanschouwen.
Het volgende gebeurde: Iek keek naar buiten, gaapte eens slaapdronken en keek toen naar mij. Hij kneep zijn ogen even toe uit genegenheid en ik gaf hem een aanmoedigende knik: toe maar! Kill! Kill!! KILL!! Iekje keek weer naar buiten en reageerde met volledige desinteresse toen de wesp op 3 millimeter afstand voor zijn neus langs dwarrelde. Hij stond op, rekte zich uit, sprong van de vensterbank en kuierde op zijn dooie akkertje naar zijn etensbak.
Ik zag gelijk mijn ochtendvoorstelling van 'Kat bijt Wesp' aan me voorbij gaan, greep hem bij zijn lurven en plaatste hem weer terug op zijn vensterbankplek. Even leek hij verbaasd: was ik hier net ook al niet? en dan lijkt mijn plannetje ineens te slagen. Lijkt. Iekje krijgt de wesp in de gaten, reageert even een beetje geschokt en verliest dan gelijk weer zijn interesse. Loom kijkt hij weer naar buiten, de wesp volledig negerend. Als het insect weer voor hem langszweeft, zie ik weer dezelfde actie: even verbazing, vervolgens desinteresse. Grappig genoeg lijkt Iekje het korte-termijngeheugen van de wesp overgenomen te hebben en gaat zijn gedachtengang op het moment zo:
-geeuw, ik wil slapen-
-goh, ik houd van vlees-
-hee, een tuin-
-geeuw-
- HEE, EEN WESP! MISSCHIEN... MOET...ik...
-geeuw, ik wil slapen-
-goh, ik houd van vlees-
-hee, een tuin-
-geeuw-
- HEE, EEN WESP! MISSCHIEN MOET...ik...
-geeuw, ik wil slapen-
...etc...
Uiteindelijk laat ik Iekje en de wesp maar voor wat ze zijn en ga ik verder met mijn dag en wat denk je? De wesp verdween uiteindelijk vanzelf. En Iekje ging slapen. Op mijn bureaustoel.
02. Vogelseks
Als ik later bezig ben achter mijn computer, hoor ik luid gekwetter uit mijn tuin komen. Wat nu weer denk ik en ik loop naar mijn raam. Na wat rondkijken zie ik de bron van de herrie: een tweetal vinkjes die uitermate manisch achter elkaar aanzitten. Omdat de beestjes zo ontzettend klein en schattig zijn, lijkt het min of meer of ze aan het spelen zijn, maar mijn dirty mind weet wel beter: dit is vogelseks. Manische vogelseks. Kan dat dan nooit op een normale manier denk ik zeurderig als ik weer wil teruglopen naar mijn bureaustoel (waar Iekje stiekem snel op is gaan liggen), maar ineens zie ik iets vreemds: wat ik in eerste instantie aanzag voor een duo, blijkt een trio te zijn. Luid schaterend en druk flapperend zitten ze elkaar achterna door mijn tuin. Het is eigenlijk onduidelijk wie achter wie aanzit en volgens mij weten ze het zelf ook niet helemaal. Vogelhormoontjes, wat schattig. Ik llop uiteindelijk terug naar mijn bureau, en terwijl ik Iek van mijn stoel haal, bedenk ik me dat het wel grappig zou zijn als mensen op dezelfde manier hun paringsdrang souden uitoefenen. Achter elkaar aanrennend door de straten, onderwijl luid schreuwend: ik wil seks! Ik wil SEKS! SEKS, SEKS! SEEEE-EEE-EEEKS!!! Kom hier, we moeten NU paren!
03. Met je snikkel tegen een kattenoorlel
Als ik 's avonds moet werken, komt me in de keuken, waar ik de meeste tijd doorbreng, een grappig verhaal ter ore: kok K. had een aantal dagen geleden zijn vinger gebrand en had ter verzachting met zijn hand zijn oorlel vastgegrepen, tot verbazing en amusement van collega's. Blijkbaar is de oorlel 's mens koudste lichaamsplek, hoorde ik vervolgens, en is het dus erg slim om een lichaamsdeel dat zeer doet er tegenaan te houden. Dat leidde tot de volgende redenering van mijn kant: volgens deze volkswijsheid had ik dus in theorie Icarus' pijnlijke leeggeroofde geslachtsdeel tegen mijn oorlel kunnen houden en had ik hem daarmee wellicht wat verlichting kunnen brengen! Collega N. vatte deze theorie samen met de volgende zin: Met je snikkel tegen een kattenoorlel. En hoewel hij het had omgedraaid (want uiteraard had het andersom moeten zijn: met een kattensnikkel tegen je oorlel), had deze beschrijving zo'n minimalistische, existentieel klinkende klank, dat hij spontaan in mijn hoofd bleef hangen en uiteindelijk hier op mijn blog belandde.
04. Ceasar Salad Plus
Op dezelfde avond: ik sta te wachten tot een tafel compleet is: d.w.z. tot alle gerechten klaarstaan en ik het kan afleveren bij de mensen voor wie het bedoeld is, en ik kijk eens wat collega J. aan de koude kant (waar de voorgerechten worden gemaakt) al heeft klaarstaan. Er staat nog niet veel. Om precies te zijn maar één ding: een Ceasar Salad. Er ligt nog geen bon op het bord, dus de tafel is niet compleet en ik hoef het dus nog niet te gaan wegbrengen, maar er ligt WEL iets anders op het bord. Iets donkers... Ik doe eens nieuwsgierig een stapje dichterbij om een blik te werpen op het donkere gebeuren op het bord en als ik zie wat het is, slaak ik de volgende mannelijke kreet: IIEEUW!!! Collega J. schrikt van mijn uitroep en volgt met haar blik mijn wijzende vinger. Als ze ziet wat ik zag doet ze ook een stapje achteruit!
Een mot! Een viezige bruine mot! Iek! Ieuw! Jakkes! Het beestje ligt met de pootjes omhoog op de rand van het bord en collega J. en ik kijken met onverhulde walging toe. Hoe?! Wat?! Wanneer?! Ik roep snel collega N. erbij, die op dat moment de mannelijkste van ons drie was, en ook hij maakt een vies geluid. Gelukkig neemt zijn mannelijke kant de overhand en hij wil de mot grijpen. Bij het naderen van zijn hand springt het beestje ineens overeind, ons wederom verbazend met zijn blijkbare schijndood en kruipt in paniek diep de salade in, tussen de Romano-sla en de kaas door. We slaken gedrieën opnieuw een geschokte kreet en besluiten uiteindelijk dat de salade inmiddels toch ECHT wel oneetbaar is geworden. Sla, kaas, mot en overige ingrediënten verdwijnen prompt in de vuilnisbak. De volgende drie kwartier heb ik elk bord zeer nauwkeurig van alle kanten bekenen...
En daarmee besluit ik deze beestjesblog. Nu maar hopen dat ik zometeen in mijn bed niet de verdwenen wesp terugvind!
1. De Irritante Wesp en de Achterlijke Icarus
Als ik mijn ontbijt eet en naar het nieuws kijk, neem ik ineens vanuit mijn ooghoek een verdachte beweging waar bij het raamkozijn. Ik hoor ook een snotterend gezoem en al snel ontdek ik een dikke vette wesp, die dronken rondzoemt en keer op keer naar buiten tracht te vliegen dwars door het raam heen, zoals wespen nu eenmaal geneigd zijn te doen.
Ik ben nou niet echt doodsbang voor insecten (behalve heel grote groene sprinkhanen die ineens op mijn arm zitten als ik met mijn raam open rijd), maar op de één of andere manier vind ik het wel griezelig om zo'n beest in een potje te vangen. Dat akelige geluid dat ze dan maken en het vibreren van het potje geeft me altijd de kriebels; ik weet niet waarom... En om het beest nu zonder eerlijke rechtzaak zonder slag of stoot dood te slaan vind ik ook weer niet nodig. Meestal laat ik ze daarom maar gewoon zitten en sullig doen en uiteindelijk vinden ze toch wel weer een weg naar buiten.
Dit exemplaar werkte me echter op de zenuwen. Hij BLEEF maar op één en dezelfde plek ronddarren en leek maar niet door te krijgen dat de ruit niet op magische wijze zou verdwijnen. Ik besloot dus een alternatieve oplossing toe te passen: Icarus. Katten zijn gek op kleine rondvliegende beestjes, toch? Juist! En op deze manier is het tenminste een natuurlijk oplossing, redeneer ik heel logisch. Ik pak dus Icarus, die op mijn bureaustoel ligt te slapen (doet-ie nogal veel de laatste tijd. Goh, hoe zou dat toch komen?) en ik zet hem gedecideerd op de vensterbank, op ongeveer 15 centimeter van de wesp. Vervolgens ga ik weer op de bank zitten, om de slachtpartij te aanschouwen.
Het volgende gebeurde: Iek keek naar buiten, gaapte eens slaapdronken en keek toen naar mij. Hij kneep zijn ogen even toe uit genegenheid en ik gaf hem een aanmoedigende knik: toe maar! Kill! Kill!! KILL!! Iekje keek weer naar buiten en reageerde met volledige desinteresse toen de wesp op 3 millimeter afstand voor zijn neus langs dwarrelde. Hij stond op, rekte zich uit, sprong van de vensterbank en kuierde op zijn dooie akkertje naar zijn etensbak.
Ik zag gelijk mijn ochtendvoorstelling van 'Kat bijt Wesp' aan me voorbij gaan, greep hem bij zijn lurven en plaatste hem weer terug op zijn vensterbankplek. Even leek hij verbaasd: was ik hier net ook al niet? en dan lijkt mijn plannetje ineens te slagen. Lijkt. Iekje krijgt de wesp in de gaten, reageert even een beetje geschokt en verliest dan gelijk weer zijn interesse. Loom kijkt hij weer naar buiten, de wesp volledig negerend. Als het insect weer voor hem langszweeft, zie ik weer dezelfde actie: even verbazing, vervolgens desinteresse. Grappig genoeg lijkt Iekje het korte-termijngeheugen van de wesp overgenomen te hebben en gaat zijn gedachtengang op het moment zo:
-geeuw, ik wil slapen-
-goh, ik houd van vlees-
-hee, een tuin-
-geeuw-
- HEE, EEN WESP! MISSCHIEN... MOET...ik...
-geeuw, ik wil slapen-
-goh, ik houd van vlees-
-hee, een tuin-
-geeuw-
- HEE, EEN WESP! MISSCHIEN MOET...ik...
-geeuw, ik wil slapen-
...etc...
Uiteindelijk laat ik Iekje en de wesp maar voor wat ze zijn en ga ik verder met mijn dag en wat denk je? De wesp verdween uiteindelijk vanzelf. En Iekje ging slapen. Op mijn bureaustoel.
02. Vogelseks
Als ik later bezig ben achter mijn computer, hoor ik luid gekwetter uit mijn tuin komen. Wat nu weer denk ik en ik loop naar mijn raam. Na wat rondkijken zie ik de bron van de herrie: een tweetal vinkjes die uitermate manisch achter elkaar aanzitten. Omdat de beestjes zo ontzettend klein en schattig zijn, lijkt het min of meer of ze aan het spelen zijn, maar mijn dirty mind weet wel beter: dit is vogelseks. Manische vogelseks. Kan dat dan nooit op een normale manier denk ik zeurderig als ik weer wil teruglopen naar mijn bureaustoel (waar Iekje stiekem snel op is gaan liggen), maar ineens zie ik iets vreemds: wat ik in eerste instantie aanzag voor een duo, blijkt een trio te zijn. Luid schaterend en druk flapperend zitten ze elkaar achterna door mijn tuin. Het is eigenlijk onduidelijk wie achter wie aanzit en volgens mij weten ze het zelf ook niet helemaal. Vogelhormoontjes, wat schattig. Ik llop uiteindelijk terug naar mijn bureau, en terwijl ik Iek van mijn stoel haal, bedenk ik me dat het wel grappig zou zijn als mensen op dezelfde manier hun paringsdrang souden uitoefenen. Achter elkaar aanrennend door de straten, onderwijl luid schreuwend: ik wil seks! Ik wil SEKS! SEKS, SEKS! SEEEE-EEE-EEEKS!!! Kom hier, we moeten NU paren!
03. Met je snikkel tegen een kattenoorlel
Als ik 's avonds moet werken, komt me in de keuken, waar ik de meeste tijd doorbreng, een grappig verhaal ter ore: kok K. had een aantal dagen geleden zijn vinger gebrand en had ter verzachting met zijn hand zijn oorlel vastgegrepen, tot verbazing en amusement van collega's. Blijkbaar is de oorlel 's mens koudste lichaamsplek, hoorde ik vervolgens, en is het dus erg slim om een lichaamsdeel dat zeer doet er tegenaan te houden. Dat leidde tot de volgende redenering van mijn kant: volgens deze volkswijsheid had ik dus in theorie Icarus' pijnlijke leeggeroofde geslachtsdeel tegen mijn oorlel kunnen houden en had ik hem daarmee wellicht wat verlichting kunnen brengen! Collega N. vatte deze theorie samen met de volgende zin: Met je snikkel tegen een kattenoorlel. En hoewel hij het had omgedraaid (want uiteraard had het andersom moeten zijn: met een kattensnikkel tegen je oorlel), had deze beschrijving zo'n minimalistische, existentieel klinkende klank, dat hij spontaan in mijn hoofd bleef hangen en uiteindelijk hier op mijn blog belandde.
04. Ceasar Salad Plus
Op dezelfde avond: ik sta te wachten tot een tafel compleet is: d.w.z. tot alle gerechten klaarstaan en ik het kan afleveren bij de mensen voor wie het bedoeld is, en ik kijk eens wat collega J. aan de koude kant (waar de voorgerechten worden gemaakt) al heeft klaarstaan. Er staat nog niet veel. Om precies te zijn maar één ding: een Ceasar Salad. Er ligt nog geen bon op het bord, dus de tafel is niet compleet en ik hoef het dus nog niet te gaan wegbrengen, maar er ligt WEL iets anders op het bord. Iets donkers... Ik doe eens nieuwsgierig een stapje dichterbij om een blik te werpen op het donkere gebeuren op het bord en als ik zie wat het is, slaak ik de volgende mannelijke kreet: IIEEUW!!! Collega J. schrikt van mijn uitroep en volgt met haar blik mijn wijzende vinger. Als ze ziet wat ik zag doet ze ook een stapje achteruit!
Een mot! Een viezige bruine mot! Iek! Ieuw! Jakkes! Het beestje ligt met de pootjes omhoog op de rand van het bord en collega J. en ik kijken met onverhulde walging toe. Hoe?! Wat?! Wanneer?! Ik roep snel collega N. erbij, die op dat moment de mannelijkste van ons drie was, en ook hij maakt een vies geluid. Gelukkig neemt zijn mannelijke kant de overhand en hij wil de mot grijpen. Bij het naderen van zijn hand springt het beestje ineens overeind, ons wederom verbazend met zijn blijkbare schijndood en kruipt in paniek diep de salade in, tussen de Romano-sla en de kaas door. We slaken gedrieën opnieuw een geschokte kreet en besluiten uiteindelijk dat de salade inmiddels toch ECHT wel oneetbaar is geworden. Sla, kaas, mot en overige ingrediënten verdwijnen prompt in de vuilnisbak. De volgende drie kwartier heb ik elk bord zeer nauwkeurig van alle kanten bekenen...
En daarmee besluit ik deze beestjesblog. Nu maar hopen dat ik zometeen in mijn bed niet de verdwenen wesp terugvind!
Wednesday, June 4
Lotje op komst # 02
Whoopie! Heb net de mevrouw in Almere aan de lijn gehad en komende vrijdag is het zover! Om 19:00 u krijgt Icarus zijn nieuwe huisgenoot. Hmm, ik zal hem maar even mentaal gaan voorbereiden...
Lotje op komst
Yay! Ik werd net gebeld door het dierenasiel in Almere, waar ik op een wachtlijst stond. Blijkbaar zit er ergens in Almere bij iemand thuis een kitten klaar voor bezichtiging en verhuizing naar mijn huis! Yay! YAY! Heeft wel even geduurd zeg...
Nou, ik denk dat ik voor vrijdag maar eens ga afspreken.
In de tussentijd schenk ik jullie twee verschillende rijtjes: 1 met leuke links naar coole catsites en 1 met allemaal coole lapjesachtige kattenplaatjes (Lotje is blijkbaar een lapje...)
De links:
#1: The Fat Cat Blog
#2: Stuff On My Cat
#3: I Can Has Cheeseburger?
#4: Cats That Look Like Hitler
De plaatjes:
Nou, ik denk dat ik voor vrijdag maar eens ga afspreken.
In de tussentijd schenk ik jullie twee verschillende rijtjes: 1 met leuke links naar coole catsites en 1 met allemaal coole lapjesachtige kattenplaatjes (Lotje is blijkbaar een lapje...)
De links:
#1: The Fat Cat Blog
#2: Stuff On My Cat
#3: I Can Has Cheeseburger?
#4: Cats That Look Like Hitler
De plaatjes:
Kimi / Fizzgig
Vandaag schiet me ineens te binnen aan wie buurhondje Kimi me doet denken: Fizzgig. Fizzgig is een wezentje uit de film The Dark Crystal, een fantastische fantasy-poppenfilm van de hand van Jim -the Muppets- Henson. Eigenlijk lijkt hij nog het meest op een hondje, alleen dan zonder lijf. Het is hoofdzakelijk (haha, woordgrapje) een hoofd met pootjes en een HEEL grote mond. Kimi heeft echt precies dezelfde kleur, dezelfde olijke oogjes en dezelfde ondeugende blik.
Overigens mag ik hopen dat hij niet zo driftig is als Fizzgig...
Overigens mag ik hopen dat hij niet zo driftig is als Fizzgig...
Subscribe to:
Posts (Atom)
