Muziek

Deze blog is een respons op de blog 'Van wat voor muziek hou jij?' van Sytske. Je kunt hem HIER bekijken (als je vriendjes bent met Sytske dan...).

Ik reageerde onlangs op een blog van vriendin S. waarin de veelgestelde vraag 'van wat voor muziek houd jij?' werd behandeld. Om een samenhangende respons op haar schrijfsel te geven, bekeek ik eens welke nummers ik nu eigenlijk veel draai (in iTunes kun je dat in een kolommetje terugvinden). Het resultaat:

Op nummer 1: The Legend of Ms. Baltimore Crabs (Hairspray)
Op nummer 2: Martern aller Arten (Die Entführing aus dem Serail, Mozart)

Ter illustratie even de bijbehorende beelden:





Een beetje vreemde combinatie, hè? Van de ene kant een super-gay musicalnummer en van de andere kant zo'n beetje de meest dramatische opera-martel-song ooit.

Ik heb er van de week nog eens wat meer over nagedacht en begin steeds beter te begrijpen waarom ik het altijd zo moeilijk vind om leuke muziek aan te zetten als er mensen langskomen. Ik heb gewoon niets! Ga maar na: de CD-collectie in mijn kast bestaat voor de helft uit soundtrack-CD's, voor een kwart uit klassiek, en de rest is een mengelmoesje van geluidseffecten, cabaret, classics en crooners.

En terwijl Lotje over mijn schoot heen en weer krabbelt, komt een stukje van de Indiana Jones-soundtrack voorbij, gevolgd door een nummer van Bette Midler, gevolgd door Ella Fitzgerald. Daarna John Lennon en vervolgens Bob Marley en vervolgens een liedje uit Alice in Wonderland. Niet te volgen, toch? Ik ben raar...

Met één van de comments op Sytske's blog ben ik het roerend eens: je muziekkeuze hangt volledig van je gemoedstoestand af. Grappig genoeg heeft ook je bezigheid een grote invloed op je keuze. Zo luister ik graag naar het gebabbel van Brigitte Kaandorp tijdens de afwas...



En de semi-depressieve liedjes van Hans Dorrestijn tijdens de strijk...



Nou ja. En of je er van houdt of niet, alles is beter dan de muziek die af en toe op mijn werk langskomt...



Hmm, stiekem zou ik dat dansje ook wel willen leren...