Cat Court, deel 1

Hieronder volgt deel één van het verslag van de zaak Kitten vs Je-Weet-Wel-Kater tussen dhr. I. Joosen en mej. L. Joosen, gehouden op 26 juni jl. in de tuin van 'de dikke'.

Aanwezig waren:

Edelachtbare D. (Daniël), rechter, buurtkattenvoorzitter
Dhr. N. (New Cat On The Block), buurtspeeltjesbeheer, advocaat mej. L. Joosen
Dhr. E (Evil White Cat), muizenopzichter van regio Gooi en Omstreken, advocaat dhr. I. Joosen
Jury bestaande uit diverse buurtkatten

Dhr. I. (Icarus) Joosen, zwart, bal-loos
Mej. L. (Lotje) Joosen, wit/grijs/oranje, minderjarig

Notulen: zelden geziene rode kater

Start rechtzaak: 19:00 uur

[alle aanwezigen hebben zich geschaard rond de appelboom in de tuin van 'de dikke' en edelachtbare D. neemt zijn plaats op het tuinbankje]

D: Dames en heren, mag ik u allemaal vragen om uw mobiele muizendetectors uit te schakelen, eventuele aankomende haarballen NU uit te braken en voor aanvang uw anus publiekelijk te wassen? Dank u wel.

[na deze aankondiging wordt er een aantal minuten druk gerommeld]

D: Goed. Iedereen klaar? Mooi. Laten we starten met het debat.

[Dhr. I. en mej. L. nemen plaats tussen de buxus en de varen. Dhr. N. (advocaat mej. L. Joosen) doet nog een laatste mededeling]

N: Edelachtbare, met uw goedvinden graag nog één mededeling.

[goedkeuring verleend]

N: Dank u. Ik wil de aanwezigen er graag aan herinneren dat mejuffrouw Lotje minderjarig is, en dat zij met veel moeite naar buiten gesmokkeld is.

D: Dank u. Dan nu graag van start. Meneer Joosen, wilt u beginnen?

[Dhr. I. Joosen neemt zijn plaats bij de Verlepte Plant en doet het ritueel verplichte rode sprekershoedje op]

I: Dank u, voorzitter. Zoals u ongetwijfeld weet, is mij een aantal weken geleden iets onuitsprekelijks overkomen.

[geluiden van herkenning uit het publiek]

I: Juist. U kunt zich vast voorstellen dat ik er liever niet over praat, maar omdat het gebeurde nu eenmaal onlosmakelijk verbonden is met hetgeen dat vandaag wordt besproken, zal ik er geen doekjes om winden: ik ben bal-loos.

[geschokt gemompel]

I: Precies, ik weet het. Ik ben er niet trots op, maar geloof me als ik zeg dat mijn anatomische toestand bereikt is door acties waaraan ik in geen geval vrijwillig heb deelgenomen. De Dikke en die ene met die witte jas hebben me volledig overrompeld en... en...

[onverstaanbaar door gesnik]

D: Meneer Joosen? Kunt u verder?

I: Ja... Ja, het gaat wel weer. Dank u. Ahum...goed. Hoe dan ook, ik ben dus...bal-loos, en ik vermoed dat de reden dat dat onrecht me is aangedaan het toetreden van mijn nieuwe...ehm...huisgenoot was.

D: U doelt op mejuffrouw Lotje?

I: Ja, die ja.

D: Goed, meneer Joosen. We zijn allemaal op de hoogte van uw toestand. Zoals u weet is het allemaal uitgebreid beschreven in de Snorcourant, en ik denk niet dat we hier verder nog veel woorden aan hoeven vuil te maken. Kunt u ter zake komen?

[Dhr. E., advocaat van dhr. I. Joosen, vraagt om aandacht door hard achter zijn staart aan te rennen]

E: Edelachtbare. ik denk dat meneer Joosens lichamelijke toestand van groot belang is in deze zaak en ik heb dan ook voor iedereen een editie van de Snorcourant meegenomen.

D: Goed, dat is een beetje overdreven, maaar vooruit dan maar. Meneer Joosen, wilt u verdergaan met uw verhaal?

I: Ehm, okee. Ik weet niet of iedereen dat verhaal nòg een keer moet lezen, maar.. oh, ze zijn al uitgedeeld... Goed. Wat ik dus wilde zeggen: het toetreden van mijn huisgenoot was de reden dat ik nu ontmand door het leven moet. Bovendien ben ik sinds kort ook nog verplicht om mijn huis, mijn eigen huis, binnen te gaan door het slaapkamerraam!

E: Het slaapkamerraam, Edelachtbare, het SLAAPKAMERRAAM!

D: Ik had het de eerste keer al gehoord, meneer E.

E: Ja, okee... ik wou maar zeggen...Hij moet naar binnen door het slaapkamerraam.

D: Ja, goed. Meneer Joosen?

I: Ik... ja. Ondanks de ontberingen van de laatste tijd probeer ik me aan te passen. Ik blaas minder, ik probeer zoveel mogeljk mijn eigen voer te eten enzo. Maar toch, en hier kan ik echt niet over uit, krijg ik het gevoel dat het niet genoeg is.

E: Edelachtbare! Mijn cliënt heeft alles gedaan om het zijn nieuwe huisgenoot naar de zin te maken!

N: Ik protesteer! Dhr. Joosen heeft vanaf dag één alles gedaan om mej. Joosen het leven zuur te maken!

D: Protest afgewezen. Meneer N, de pogingen van dhr. Joosen om mej, Joosen het leven zuur te maken, waar of niet, zijn vandaag NIET het onderwerp van de zitting. Meneer E, ik stel voor dat u uw cliënt voorlopig het woord laat doen. Ik krijg het gevoel dat we nu eindelijk dichter bij het werkelijke onderwerp van deze zitting komen. Heb ik gelijk, meneer Joosen?

I: Zeker, Edelachtbare. Het voorval waardoor ik EINDELIJK de juridische mogelijkheid kreeg om stappen te ondernemen, vond gistermiddag plaats. Ik zat te eten -aan mijn EIGEN etensbak trouwens- ...

[Dhr. I. werpt hierop een beschuldigende blik op mej. Joosen]

I:... en ineens voelde ik een beroering.

D: Een be...roering?

N: Protest! Vage omschrijving!

D: Toegestaan. Meneer Joosen, kunt u iets specifieker zijn?

I: Ik voelde iets aan mijn staart.

N: E-del-ACHT-bare! Hoe kunnen we deze -laten we wel wezen- labiele kater serieus nemen? Hij 'voelde iets aan zijn staart'? Kom nou toch! Dat kan van alles geweest zijn!

D: Meneer N, meneer Joosen had nog geen specifieke oorzaak genoemd voor wat hij voelde, dus kunt u uw premature protesten voor u houden?

N: Natuulijk, Edelachtbare. Excuses.

D: Aanvaard. Meneer Joosen?

I: Ik voelde een pootje. Een pootje dat met mijn staart speelde.

[geschokte gluiden, één oude buurtpoes valt van schrik flauw]

D: Een pootje. Juist. Kunt u de persoon aanwijzen aan wie het genoemde pootje toebehoord?

I: Jazaker, Edelachtbare. Het was het pootje van...haar!!

[Dhr Joosen wijst naar mej. L. Joosen. Tumult breekt uit in de tuin en rechter D. schorst de zitting tot na het schemerdutje]

Einde deel 1...