Mijn rit naar Dierenasiel Crailo was al een avontuur op zich: ik besloot om via de supermarkt in Kortenhoef een 'kortere route' te nemen naar Crailo. De 'kortere route' is een gegeven dat ik duidelijk van mijn vader heb: ik kan me talloze momenten voor de geest halen waarop mijn moeder en ik heftig protesteerden als mijn vader weer eens een onbekende en obscure weg insloeg, met de mededeling dat hij een 'kortere route' wist. In ongeveer 85 % van de gevallen ging het eerder om een 'onhandige-en-hobbelige route' dan een daadwerkelijk kortere, dus vandaar onze protesten.
Hoe dan ook: ik heb die gewoonte overgenomen, en ook ik rijd regelmatig via een andere weg dan dat ik normaliter zou doen. Gewoon, omdat er weleens een soort scheur in het tijd-ruimte-continuüm zou kunnen zitten op de nieuwe weg die ik uitprobeer, waardoor ik kostbare minuten spaar. Ja, ik weet het! Belachelijk, maar ja, that's me!
Ook afgelopen week probeerde ik dat dus uit, en het was echt een mooie vergissing zeg! Want hoewel de weg overduidelijk niet korter was, was hij zeker meer entertaining... Blijkbaar wonen er in Kortenhoef en aan de plattelandsweggetjes eromheen ook een aantal BN'ers, of in ieder geval een aantal goed-in-de-slappe-was-zittenden, wat bleek uit mijn rit over de weg die tussen Bussum (waar Crailo in de buurt is) en Kortenhoef loopt. Aan beide zijden van de straat bulkte het van de SUV's, dure Audi's, Mercedessen en BMW's, en alsof dat niet genoeg was, stonden de wagens ook nog hier en daar met knipperende waarschuwingslichten zomaar aan de kant van de weg. Blijkbaar hoefden de eigenaars van de auto's zich niet aan het parkeerverbod te houden, en dan in het specifiek niet voor de deur van dure kledingzaken...
Nou ja, ik drijf af. Ik reed dus van Kortenhoef naar Bussum en kwam uiteindelijk in Crailo aan. Het was druk bij het asiel, dus ik parkeerde mijn auto buiten het terrein en liep de winkel in. Een jongeman was een mevrouw aan het uitleggen dat dieren die bij het asiel werden afgeleverd na twee weken uit quarentaine werden gehaald en bij wijze van spreke in de etalage werden gezet. De mevrouw concludeerde uit zijn uitleg dat zij dus elke twee weken moest komen kijken of haar poes al terecht was. Ik hoorde in haar stem dat dat misschien toch wel een beetje veel moeite was. Als de poes er nú niet was, hoefde het wat haar betreft volgens mij niet echt meer. Bedrukt liep ze met een andere medewerker mee om te kijken of haar poes tussen de andere asieldieren vertoefde (een gedachte die haar overigens ook niet leek te bevallen: 'Mijn poes tussen die vieze asieldieren? Bah!') en toen was ik aan de beurt.
Ik had een gesprekje met de jongen en het bleek dat er geen sprake was van een lijst. Om precies te zijn vertelde hij me ongeveer hetzelfde als de mevrouw voor me: ik moest maar gewoon elke twee weken even langskomen om te zien/horen of de kittens al gaar waren. Even had ik een beetje dezelfde gedachte als dat de vrouw leek te hebben gehad: elke keer langskomen? Bah!
Maar toen ik terugliep naar mijn auto, besefte ik dat dat me echt helemaal niks uitmaakte. Ik zou elke dag wel willen teruggaan naar het asiel. Echt. Ik heb echt zin om weer zo'n klein lief pluisje in mijn huis te hebben en ik heb het er eens met Icarus over gehad en hij heeft er volgens mij ook geen enkel probleem mee.
Dat brengt me bij het laatste stukje van deze column: de kittennaam. Ik zie dat de poll zijn einde nadert en dat 'Medusa' op het moment de gedoodverfde winnaar is. En, sorry dat ik het zeg, ik weet niet of ik daar wel helemaal blij mee ben.
Jajajaja, voordat je begint te schreeuwen: ik weet dat ik zelf de poll heb samengesteld! Het zijn namen die ik zelf verzonnen heb, maar ja, dat is ook alweer twee maanden geleden natuurlijk. Ik weet gewoon nog niet of het de naam is die ik wil roepen als het beestje straks mijn aandacht moet hebben. Van de ene kant lijkt Medusa erg op Midas, wat ik erg leuk vind, maar van de andere kant is Medusa wel een vreselijk kreng (in de verhalen dan) en bovendien niet echt de knapste. En dat is een understatement.
Wat ik nu eigenlijk heel achterbaks suggereer, is dat ik misschien de uitkomst van de poll laat voor wat hij is, en dat ik misschien zelf uiteindelijk wel een heel andere naam verzin. Of misschein gaat het wel helemaal vanzelf. De kitten bepaalt uiteindelijk zelf wat haar naam wordt, nietwaar? Dat was bij Iek en Midas ook het geval, dus dat zal dus nu ook wel weer zo zijn. Nou ja, we zien het nog even aan, het duurt sowieso nog een maand. Wie weet is het wel een echte Medusa...
No comments:
Post a Comment