Kattenfuik 2

Oh oh. Volgens mij heb ik iets stoms gedaan.

Je hebt misschien gelezen dat ik een paar dagen geleden met Icarus naar de dierenarts moest -correctie: naar de dierenarts HAD GEMOETEN. En dan weet je wellicht ook nog dat het allemaal een beetje misliep, doordat ik het kattenluikje niet op éénrichtingsverkeer had gezet.

Nou ben ik ook niet stom, dus ik had me voorgenomen dat ik het beest bij zijn afspraak dinsdag niet kwijt ben. Ik had me dus ook al voorgenomen om hem te vangen zodra ik kon. Liefst HEEL erg op tijd.

Dussssss... had ik gisteravond het katenluikje op de kattenfuik-stand gezet, met de gedachte dat ik hem maar beter vroeg dan laat naar binnen kon foppen. Ik weet het: misschien een beetje vroeg, maar dan ken je Iek nog niet: hij soms een paar dagen achter elkaar weg, dus voor hetzelfde geld komt ie pas zaterdag opdagen.

Dat was niet het geval: een uurtje nadat ik de kattenfuik had ingesteld hoorde ik geklepper en vervolgens geknaag. Het knagen ging vijf minuten door. Vervolgens klonk het geluid van een zwart pootje dat tevergeefs tegen het plastic deurtje duwde.

Even stilte.

Weer het pootjesgeluid.

Weer even stilte.

Een klaaglijk mauwtje.

Pootjesgeluid.

Even stilte.

Pootjesgeluid, gecombineerd met klaaglijk mauwtje.

Deze laatste klank ging ongeveer een kwartier door, totdat ik er gek van werd en ik naar de keuken liep om Iek op te pakken en hem te aaien en -belangrijker- hem van het deurtje weg te krijgen. Ik forceerde Iek op mijn schoot, waar hij plusminus 7 seconden bleef liggen, om daarna weer een spurt te trekken naar het luikje, waar het geluid weer begon.

Dit ga ik dus NIET de hele avod horen, dacht ik en ik snelde mijn slaapkamer in om een groot boek te pakken. Ik vond 'BAROK', een dik schrijfsel over... Barok. Okee, niet echt verrassend. Hoe dan ook, ik plaatste het boek voor het luikje en keek hoe Iek reageerde.

Even stond hij besluiteloos te kijken naar de afbeelding van de androgyne en druk met doeken en fruit omringde Bachus op de voorkant van het boek. Waar is het deurtje!? Hoe kan dit!? Vervolgens verplaatste hij zijn pootjesgekrab maar gewoon naar het boek, in plaats van het luikje. Het resultaat: boek wordt tegen de deur gedrukt, en valt om, boven op Icarus. Die slaakt een kreetje, doet een paar stappen terug en gaat daarna weer gewoon verder met krabben aan het luikje.

Zucht. Dit was geen oplossing. Ik denk even na en dan valt mijn blik op de kattenbak, die ik alvast had binnengezet. Aha! Ik schuif de bak voor het luik, en voor de zekerheid stop ik ook het boek nog maar tussen de kleine spleet die er nog tussen zit. Twee vliegen in één klap, denk ik: luikje is afgesloten en bovendien wordt Iek aangezet om de bak te gebruiken, wat toch ook wel praktisch is als hij een paar dagen binnen moet blijven.

Tevreden ga ik weer op de bank zitten en probeer verder te kijken naar The West Wing. Ik heb ongeveer 2,5 minuut rust, totdat het geklooi begint. Iek begint rondjes te rennen door het huis, springt op tafels, stoelen, op de vensterbank. Hij gaat van voor- naar achterdeur, onderwijl klaaglijk jammerend. Ik probeer hem op schoot te nemen, waar hij binnen astronomisch korte tijd weer afspringt.

Dit gaat ongeveer een halfuur door, totdat ik het volgende besef: IK. WORD. GEK.

Bovendien -en dit feit had ik maar even opzij geschoven in mijn hoofd- komen vandaag mijn ouders om even lekker de tuin bij te werken en staat dus de deur de hele dag open. Ik had even in het kort bedacht dat Iek dan wel in de slaapkamer zou kunnen blijven, maar wie probeer ik eigenlijk voor de gek te houden!?

Dus: ik ga overstag. Ik ga naar de keuken, maak het luikje vrij en het beest spurt naar buiten.

Stiekem voel ik me een beetje beter (lees: minder schuldig), maar dat gevoel wordt al gauw vervangen door een besef: ik heb iets stoms gedaan.

Als ik Iek een beetje ken, zal hij nu uit boosheid 3, misschien wel 4 dagen niet meer thuiskomen. Ja hoor, handig. Kan ik starks weer de dierenarts gaan afzeggen...

Zucht- ik ga maar eens helpen in de tuin...