Kimberley

Een blog schrijven is soms moeilijker dan het lijkt. Ik kom per dag vaak wel 5 of 10 dingen tegen waarvan ik denk 'hee, dat is leuk voor op mijn blog!'. Zo was ik pas in een winkel en was een caissière een zeer vervelende man aan het helpen. Op een gegeven moment keek ze me toevallig even recht aan en ik schonk haar een bemoedigende/meelijdende blik die ze beantwoorde met een stel rollende ogen en een glimlach. Dat voorval kwam me zo apart voor, dat ik er gelijk iets over wilde schrijven, maar toen ik thuis kwam, had ik A) geen zin om te schrijven en was ik B) tot de conclusie gekomen dat er eigenlijk ook gewoon niet zoveeel over te schrijven viel...

En zo gaat dat dus een paar keer per dag en per week en af en toe komen er dan vruchtbare periodes voor met heel veel blogs en af en toe ook minder rijke tijden.

Nou ja, hoe dan ook, ik zat vandaag op de WC bij de Jonge Haan. Nee, weest niet bang menschen, ik zal niet in details treden, want daarover gaat dit verhaaltje sowieso niet, dus dat zou ook weinig toevoegen. Ik zat op de WC en keek opzij naar de toiletrol-dispenser die daar hing en even dwaalde ik af met mijn gedachten. Ik moest denken aan een meisje op mijn middelbare school genaamd Kimberley. Okee, dat lijkt misschien een beetje een vreemde link, maar luister... het is eigenlijk best logisch. Heel veel van die grootgebruikstoiletapparatuur komt van een grote Amerikaanse firma met de naam Kimberley Clark. Vraag me niet hoe ik dat weet, want ik zou het je niet kunnen vertellen.


Nou ja, ik moest dus door de toiletrol-dispenser aan Kimberley denken en ik moest even stiekem lachen bij de herinnering aan een bepaalde les Frans waarin ik samen met vriendin J achter Kimberley zat en we systematisch plukjes pluis van J's pluimige pen in Kimberley's haar aan het blazen waren. Aaaah, gemeen he? Ja, eigenlijk wel... Nou ja, het was in ieder geval wèl grappig op dat moment en ik kan me ook herinneren dat Kimberley het wel een beetje verdiende. Ze was namelijk het prototype irritant kind. Toen ze een keer iets aan mevrouw v/d Corput van Frans wilde vragen, ging ze achter haar staan en prikte toen met haar wijsvinger een paar keer hard op die vervelende gevoelige plek op je schouder om de aandacht te trekken van de docente. Mevrouw v/d Corput (of v/d Porkut zoals we haar soms noemden, oei oei oei!) kreeg bij het voelen van dat geprik een zeer moordlustige blik op haar gezicht en draaide zich woedend om naar Kimberley. J en ik bekeken dit vanaf ons plekje verderop in klas en moesten zeer veel moeite doen om ons lachen in te houden. De rest van het schooljaar gebruikten we de Kimberley-prik om elkaars aandacht te trekken.

Goed, een irritant meisje dus. Met soms een berg pluimpjes in haar haar. Een beetje gniffelend keek ik nog eens naar de toiletrol-dispenser met in mijn hoofd al langzaam deze blog vormend en zag ineens dat het apparaat helemaal niet van Kimberley Clark was, maar van Bay West (waar ik dus nog nooit van heb gehoord).

Daar ging mijn onderwerp! Een beetje nukkig draaide ik een volgende rol door (want dat was eigenlijk de reden dat ik sowieso mijn aandacht op de dispenser had gericht: de voorstaande rol was leeg en een volgende moest worden voorgedraaid), werkte mijn toiletbezoek af en toen ik later thuiskwam had ik weer dat gevoel van 'tja, dat was weer BIJNA een blog'. Ik ging dus maar wat anders doen (de was opruimen) en wilde eigenlijk naar bed gaan, toen me te binnen schoot dat ik dit misverstand vast wel in mijn blogvoordeel kon omdraaien...

En voila! Het is toch weer gelukt! Heb ik toch maar weer een hele post volgeluld! Met dank aan Bay West en Kimberley en haar pluisjes!