Kattenfuik 3 / Schilferregen

Okee, nou het is toch nog gelukt. Min of meer. Gisteravond kwam Iekje nietsvermoedend binnen en sloot zichzelf heel handig in (moehahaha) door het ingenieuze luikje. Uiteraard begon hij na een kwartier alweer verwoed aan het luik te krabben, tot aan gekmakend toe.

Ik probeerde natuurlijk het luikje op diverse manieren onzichtbaar/onbereikbaar te maken, maar dat bleek weer lastiger dan gedacht...

Oplossing 1: een stevig boek (deze keer 'Ornamenten' en niet meer 'Barok') tegen het luikje
Tijdsduur: ongeveer 50 seconden
Reden van mislukking: krab-krab, boek valt om, luikgekrabbel begint weer

Oplossing 2: nog een extra boek ertegenaan (Lord of the Rings)
Tijdsduur: ongeveer 1 minuut en 15 seconden
Reden van mislukking: krab-krab, boek valt om, krab-krab, tweede boek valt om, luikgekrabbel begint weer

Oplossing 3: de kattenbak tegen 'Ornamenten' en 'Lord of the Rings'
Tijdsduur: ongeveer 15 minuten
Reden van mislukking: gedrentel, getrek en geduw, klaaglijk gemauw, het opzijduwen (!) van de boeken en het luikkrabben begint weer

Oplossing 4: 'Ornamenten' en 'LotR' tegen het luikje, daarna belachelijk zwaar keukentafeltje met marmeren plaat er tegenaan
Tijdsduur: ongeveer 7 uur
Reden van mislukking: hetzelfde als hierboven, maar dan wel met inspanningen die A) de kracht van iedere normale kat te boven gaat en B) de hele nacht te horen was

Na oplossing 4 (die tijdens de nacht plaatsvond) werd ik om half zeven chagrijnig wakker.

Toen ik de keuken binnenkwam vanuit mijn slaapkamer, werd ik geconfronteerd met het volgende:

-een lief kijkende Icarus
-een keuken met diverse onderdelen op een andere plek (dwz omgevallen, kapot of door onverklaarbare redenen gewoon verplaatst)
-OVERAL kattenbakvulling die knerpte onder mijn blote voeten
-als klap op de vuurpijl: een ENORME drol op de keukenmat, precies NAAST de kattenbak

Als ik de boel een beetje aan kant heb (vegen, dingen overeind helpen, mat schoongemaakt), kijk ik voor het eerst in de spiegel. Ik doe een stapje terug, knijp met mijn ogen en ga weer wat dichter bij de spiegel staan. Het is ongelooflijk, maar in één nacht is mijn voorhoofd van min-of-meer rood en verbrand (door een dagje terras) veranderd in dit:


Ik kijk even ongelovig in de spiegel en wrijf eens over mijn hoofd. Een regen schilfertjes fladdert in de wasbak en ik slaak een zacht 'oef'. Dit ziet er echt NIET uit. Ik lijk wel een oud schilderij!

Wat nu! Ik moet immers vandaag boodschappen doen, naar de dierenarts en vervolgens werken! Dit kan echt niet! Ik denk even na terwijl ik douche, zie dan een scrubhandschoen-achtig ding hangen dat ik voor mijn verjaardag heb gekregen en raak wat minder in paniek: dit gaat helpen! Lekker scrubben.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik scrub mijn hoofd (wat een aparte uitdrukking eigenlijk), droog me af, kleed me aan, kijk in de spiegel, zie een glad voorhoofd (yay!), eet een boterham, geef Icarus een aai en stap naar buiten om boodschappen te doen.

Buiten is het al lekker warm en ik krijg het nog even wat warmer als vanuit een andere deur een voorheen ongeziene buurman me tegemoet komt onderweg naar zijn fiets. Dit is nu echt wat je wilt zien 's ochtends: een blonde jongeman in pak met alleen maar goede kanten om het zo maar te zeggen :-) Hij zegt heel lief goedemorgen, ik zeg stotterend hoi en stap in mijn auto.

Ik begin te rijden en als ik zo'n 25 seconden op weg ben, kijk ik eens in mijn achteruitkijkspiegel. Ik moet mijn uiterste best doen om niet gillend op de rem te springen! Mijn voorhoofd is getransformeerd van glad door de scrub naar... nou, ik kan het eigenlijk niet eens omschrijven. Geloof me maar als ik zeg dat het ERG is. HEEL ERG.

Toch maar doorgereden naar de winkel, en een diepe teug adem ingezogen voordat ik de auto uitstapte en de winkel inging. Nou, ik had het me niet vergist: ik trek blikken. Veel blikken. Iedereen kijkt even naar me, wil dan verder gaan waarmee ze bezig zijn, stoppen daarmee en kijken nog eens een keer goed. Heel leuk: een schilferhoofd.

In nood pak ik maar een tubetje vochtinbrengende creme ('for men' uiteraard, en daardoor 5 euro duurder) en zodra ik in de auto zit, smeer ik met een luid 'aaaah...' het spul op mijn voorhoofd. Als ik wil wegrijden, zie ik dat er in geparkeerde auto naast me een vrouw zit te wachten op de passagiersstoel. Ze kijkt me hoogstverbaasd aan. Niet zo raar eigenlijk: mijn voorhoofd is één grote witte creme-massa.

Als ik thuis kom, zie ik dat -hoera!- de creme heeft gewerkt: ik heb weer een glad hoofd. Een beetje vlekkerig, maar goed.

Al met al: een leuk begin van de dag. En weet je wat het leuke is? Ik moet vanavond weer werken, dus dan kan de zon weer lekker op mijn hoofd schijnen om een nieuwe schilferaanval te gaan aanmaken. Bovendien moet Iek vrijdag weer naar de dokter, dus met een beetje geluk loopt die dag precies hetzelfde als vandaag. Joepie...